Περί διδύμων και τριδύμων στην εξουσία, ο λόγος και συνηγορία υπέρ της εθνικής συνεννόησης

Σαν έτοιμοι από καιρό…

Οργίασαν το προηγούμενο σαββατοκύριακο οι αναρτήσεις στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, με αφορμή ένα ρεπορτάζ(;), με αναφορά στη κα Γεννηματά και την άποψή της, για την αποτελεσματικότερη διαχείριση της κρίσης στη χώρα και τη πιθανότητα να συμβάλλει ή όχι, η παράταξή της, για την δημιουργία του επόμενου κυβερνητικού σχήματος…

Η κα Γεννηματά φέρεται να υποστήριξε (ή κάπως έτσι τα αντιλήφθηκα προσωπικά) πως ο χώρος που εκπροσωπεί, δεν μπορεί να αναλάβει πλέον άλλο την ευθύνη για τη διαχείριση του εθνικού προβλήματος, μιας και η προσπάθειά αυτή, τα προηγούμενα χρόνια, δεν αναγνωρίσθηκε από τους Πολίτες στις εκλογές…

Να επαναδιατυπώσουμε βεβαίως την άποψη ότι οι πολιτικές παρατάξεις υπάρχουν για να εκφράζουν και να εκπροσωπούν κοινωνικές δυνάμεις, απόψεις και συμμαχίες. Αυτό στην αστική Δημοκρατία δυτικού τύπου εκφράζεται στις εκλογές…

Προφανώς ο ιστορικός ρόλος, η εθνική ευθύνη και η συμβολή στο πολιτικό γίγνεσθαι των όποιων συλλογικοτήτων και των ηγεσιών τους, κρίνεται και αξιολογείται από την κοινωνία και τους θεσμούς της (διαρκώς αλλά και σε ύστερο χρόνο) από τα αποτελέσματα…

Οι ευθύνες των κομμάτων παραμένουν στη κρίση των ψηφοφόρων, που είναι σεβαστή η άποψή τους, αλλά δεν σημαίνει πως οι επιλογές τους (το έχει αποδείξει η ιστορία) είναι πάντα σωστές και προς το συμφέρον της κοινωνίας τους.

Θα ήταν ευχής έργο αν ο κος Παπανδρέου δεν βιαζόταν και δεν εκβίαζε για εκλογές το 2009 και άφηνε στο κο Καραμανλή και τη ΝΔ (ως βασικό υπεύθυνο του προβλήματος) να αναλάβει και να διαχειριστεί μέρος του κόστους επίλυσης των επιπτώσεων…

Θα ήταν καθοριστικής σημασίας η επιλογή να διεκδικηθεί η επιλογή να ψηφιστεί το πρώτο μνημόνιο από 180 βουλευτές τουλάχιστον ή διαφορετικά να ήταν αποτέλεσμα εκλογικής διαδικασίας.

Θα ήταν ευχής έργο ο κος Σαμαράς να μη προσδιοριζόταν από την αντιπολιτευτική του μανία, που την επένδυσε με τον αντιμνημονιακό λόγο των Ζαππείων και έβαζε πλάτες κοινής διαχείρισης των μνημονιακών επιπτώσεων και αμέσως μετά να αναλάμβανε την εξουσία…

Θα ήταν ευλογία για τη χώρα αν ο κος Τσίπρας δεν χρησιμοποιούσε τις και αυτός τις εκλογές για πρόεδρο της Δημοκρατίας και άφηνε την κυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου να ολοκληρώσει την αξιολόγηση και μετά να οδηγούμαστε στις εκλογές.

Θα ευχόμαστε να μη προέτρεχε ξανά ο κος Μητσοτάκης και αμέσως μετά 8 μήνες από τις εκλογές να πρότασσε το αίτημα πάλι για εκλογές, χωρίς να έχει ξανά ολοκληρωθεί η διαδικασία της αξιολόγησής. Έχει συναίσθηση τι έχει να αντιμετωπίσει και σε τι θέση θα βρίσκεται εκείνος και η παράταξή του όχι περισσότερο μετά από έξι (6) μήνες εξουσίας του;

Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι η όποια κυβέρνηση του όποιου διδύμου σε σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι θνησιγενούς βιωσιμότητας; Προφανώς όσοι δεν έχουν αίσθηση ακόμη των μεγεθών των προβλημάτων που θα αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία τα επόμενα χρόνια.

Είναι προφανές ότι η όποια δυνατή και αποτελεσματική διαχείριση, του εθνικού προβλήματος, απαιτεί στοιχειώδη (στα βασικά επί του μνημονίου) συναίνεση και εθνική συνεννόηση. Συνθήκη που ελάχιστα, αν όχι καθόλου, αναδείχθηκε σε όλη αυτή τη περίοδο της κρίσης. Καμία πολιτική δύναμη, από μόνη της, δεν μπορεί να αναλάβει αποτελεσματικά να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από τα μνημόνια.

Άρα το πρόβλημα με την πρόταση για το δίδυμο (Ν.Δ.- Δημ.Συμ.), δεν είναι αν θα έχει περαιτέρω φθορά ή όχι ο ένας εκ των δύο ή και οι δύο, αλλά αν αποτελεί αποτελεσματική και ικανή εγγύηση, για πραγματική πορεία στην έξοδο από τα μνημόνια και στη διαμόρφωση εθνικού σχεδίου για την οικονομία.

Υπ’ αυτή την έννοια υποστηρίζουμε την θέση, να πιεστούν, με κάθε τρόπο και τακτική, τα δυο μεγαλύτερα κόμματα, μετά τις εκλογές, να συνεργασθούν με την συνεπικουρία και των άλλων υπεύθυνων ευρωπαϊκών δυνάμεων, να οδηγήσουν σε μια τέτοια πορεία τη χώρα. Ασκούμε δηλ. τη μεγαλύτερη δυνατή πίεση με όλους τους τρόπους έτσι ώστε οι δυο μεγάλες παρατάξεις να αναλάβουν την ευθύνη.

Σε κάθε περίπτωση, θα είναι άδικο για όποιον, κακοπροαίρετα, δεν αναγνωρίζει την συνείδηση εθνικής υπευθυνότητας, που έχει επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια η Δημ. Συμπαράταξη. Δεν χρειάζεται μεγάλη σκέψη για να κατανοήσει κανείς ότι αυτός ο πολιτικός χώρος θα συνεχίσει ως Υπεύθυνη και πατριωτική δύναμη, εκτός των άλλων, να είναι αυτή η παράταξη που ξεκάθαρα «…δεν θα παίξει με τις τύχες της χώρας μετά τις εκλογές…» , όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, όποτε και αν αυτές γίνουν…

Έτσι ή αλλιώς προτεραιότητα αποτελεί η αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων με ενίσχυση των δυνάμεών της και «η συγκρότηση κυβέρνησης φιλοευρωπαϊκού προσανατολισμού και προοδευτικών μεταρρυθμίσεων με ευρεία κοινοβουλευτική και κοινωνική πλειοψηφία που θα υπηρετήσει ένα εθνικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης. Σε κάθε περίπτωση όμως, η χώρα δεν πρέπει να μπει στην περιπέτεια της ακυβερνησίας την επομένη των εκλογών».

Για τούτο ας πάψουμε να πυροβολούμε στα τυφλά έχοντας ως μοναδικό κριτήριο το παρόν, χωρίς να κάνουμε μια μικρή προβολή στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Ιδιαιτέρως αν αυτή η συζήτηση υποθάλπεται και από στρατηγικές επικράτησης απόψεων και προσώπων στον ενδιάμεσο χώρο, για τον οποίο πρέπει να εργαστούμε προς την ενότητά του..