Τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση ετοιμάζουν ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα, ριζικές αλλαγές στην Παιδεία και την Υγεία και ένα τσουνάμι νόμων για την προστασία και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων ξεκινώντας από την πρόσφατη κατάργηση των απολύσεων για λόγους ασθενείας

Με την ευκαιρία της 8ης Μαρτίου, ας κάνουμε μια σύντομη αποτίμηση της τελευταίας χρονιάς για το θέμα των γυναικών στην πολιτική και των πολιτικών ισότητας, θέμα που ξεχνιέται ίσως κάτω από το βάρος του τεράστιου ζητήματος των γυναικοκτονιών που, δυστυχώς, παραμένουν στην επικαιρότητα συνεχώς.

* Και στο παρελθόν αντιμετωπίστηκαν κρίσεις, η φύλαξη των συνόρων ήταν ισχυρή και αποτελεσματική, αλλά οι τόνοι ήταν χαμηλοί, όπως ορίζει μια τέτοια κατάσταση * Η Ν.Δ. εξακολουθεί να πορεύεται με τη ρητορική του μίσους και του φόβου για μικροκομματικά οφέλη * Δεν θα πρέπει να μπερδεύουμε τον πατριωτισμό με επικίνδυνες πρωτοβουλίες. Είμαστε ένα οργανωμένο κράτος δικαίου με ικανότατο και έμπειρο στρατό και αστυνομία, αρμόδιες αρχές για τη φύλαξη των συνόρων

«Προς Θεού, μόνο να μην επαναληφθεί το 2015». Αυτό εύχονται αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο στη θέα της κρίσης στον Έβρο. Λίγο τους ενδιαφέρει εάν η Τουρκία εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες, στέλνοντας το μήνυμα -και τα λεωφορεία- ότι τα σύνορα είναι ανοιχτά. Λίγο τους ενδιαφέρει τι θα συμβεί στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, που ήταν έτοιμα να εκραγούν και πριν από τη μεγάλη πορεία προς τον Έβρο. Αυτό που πραγματικά «καίει» τις κυβερνήσεις εκείνων των κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεωρητικά ομνύουν ακόμη στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες -για τις Αυστρία, Ουγγαρία και σία δεν μιλάμε, τις έχουν απαρνηθεί από καιρό- είναι να καταφέρει η Ελλάδα, με οποιονδήποτε τρόπο και με τη βοήθειά τους, να κρατήσει τα σύνορα κλειστά.

Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Πρωθυπουργού, των συνεργατών του και των υπουργών που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική για το προσφυγικό ζήτημα. Βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που δεν επιδέχεται «λύση», μόνο διαχείριση. Απέναντι σε έναν επικίνδυνο γείτονα, που παίζει το τελευταίο του χαρτί. Με συμμάχους δειλούς και άβουλους, παραλυμένους από τη διχογνωμία. Η διαχείριση όμως έχει συνέπειες, για το είδος της κοινωνίας που θέλουμε να είμαστε. Για αυτό αξίζει να συζητούμε.

Οι κοινοτοπίες κουράζουν, αλλά στην παρούσα συγκυρία αξίζει τον κόπο να υποπέσουμε στο αμάρτημα να θυμίσουμε για μια φορά ακόμη πόση σημασία έχει η επιλογή των λέξεων στον δημόσιο λόγο. Εχει σημασία, λοιπόν, το ότι άλλα στελέχη της κυβέρνησης περιγράφουν την κατάσταση στον Εβρο ως «υπερβολική συγκέντρωση τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και προσφύγων, οι οποίοι επιχειρούν να εισέλθουν παρανόμως, που εγκυμονεί κινδύνους» και άλλα ότι «είμαστε αντιμέτωποι με εισβολή»! Εχει σημασία αν επιλέγεις να αντιμετωπίσεις τον τυχοδιωκτισμό της Τουρκίας με αποφασιστικότητα, εγκράτεια και σοβαρότητα ή αν προκρίνεις έναν λόγο που αυτομάτως οδηγεί σε φόβο, φανατισμό και εθνικιστικές εξάψεις.

Ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στο London School of Economics του Λονδίνου Ηλίας Μόσιαλος εξηγεί γιατί θεωρεί απειλή τον νέο κορωνοϊό και πώς μπορούμε να την αποφύγουμε. Το παράδειγμα της Κίνας θα ήταν δύσκολο να εφαρμοστεί σε άλλες χώρες, λέει ο διακεκριμένος έλληνας καθηγητής, αλλά επιμένει ότι η αυστηρή προσήλωση στους κανόνες και η υπεύθυνη στάση πολιτείας και πολιτών είναι τα όπλα μας ενάντια στην νέα ιική απειλή. Μια απειλή της οποίας την έκταση και την ένταση είναι στο χέρι μας να περιορίσουμε.

Η Ε.Ε. χρειάζεται τους πρόσφυγες, ακόμα και μεσοπρόθεσμα, λόγω χαμηλής γεννητικότητας. Οι βιομηχανικές χώρες δεν θα τα καταφέρουν χωρίς τη μετανάστευση.

Ο Άντονι Γκίντενς μιλά στην «Εφ.Συν.» για το Brexit, τα αδιέξοδα της σοσιαλδημοκρατίας, την ψηφιακή επανάσταση, το μεταναστευτικό, αλλά και την ανάγκη ενός νέου προοδευτισμού με επίκεντρο ένα «πράσινο» πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής

Η ένταση με την Τουρκία και το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν είναι συνθήκες που θα αρθούν σύντομα. Χρειαζόμαστε έναν συνολικό σχεδιασμό με αλλαγή προσανατολισμού και σκληρή διαπραγμάτευση εκ μέρους της Ελλάδας, στηριγμένη σε εθνική συνεννόηση.

Τις προάλλες είδα κάτι που μ’ έκανε να μην πιστέψω στα μάτια μου: σε μια στάση λεωφορείου, δυο άντρες γύρω στα σαράντα και προφανέστατα Ιάπωνες μιλούσαν μεταξύ τους σε άπταιστα ελληνικά. Προσπάθησα να το εξηγήσω. Μήπως, σκέφτηκα, βρέθηκαν για κάποιο λόγο στην Ελλάδα, π.χ. ως στελέχη ιαπωνικών επιχειρήσεων, και έμαθαν τη γλώσσα τόσο καλά; Από την άλλη, όμως, το γεγονός ότι επέλεξαν να συνεννοούνται μεταξύ τους στα ελληνικά μόνο ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: ότι ήταν η πρώτη τους γλώσσα. Ποιος θα το φανταζόταν;

α) Καλό είναι να αποφύγουμε τον (εύκολο) αντι-τουρκισμό και τον (εύκολο επίσης) αντι-ευρωπαϊσμό. Μόνο σε συνεργασία με την Τουρκία αφενός, και με την ΕΕ αφετέρου, μπορεί να υπάρξουν κάποιες διέξοδοι.

βʼ ) Η Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για προσφυγικό/μεταναστευτικό δεν καλύπτει τον Έβρο. Αφορά τα νησιά. Επομένως, κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας για παραβίαση της Συμφωνίας δεν στέκουν.

Ούτε πρόσφυγες ούτε μετανάστες. Οσοι έχουν φτάσει στα νησιά μετά την 1η Μαρτίου, οπότε η κυβέρνηση αποφάσισε να παγώσει για ένα μήνα την καταγραφή των αιτήσεων ασύλου, αντιμετωπίζονται ως ένα άλλο είδος. Ως «κρατούμενοι», όπως μετέδωσε ένας ανταποκριτής, που επιβιβάστηκαν «κατά δεκαπεντάδες» στο αρματαγωγό Ρόδος για να μεταφερθούν σε κλειστές δομές στην ενδοχώρα; ʼΗ ως «φιλοξενούμενοι», όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, μιλώντας για «πλωτό σπίτι» και για προτεραιότητα στις οικογένειες;