Σε έναν κόσμο που κινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, με την τεχνολογία να μετασχηματίζει την παραγωγική διαδικασία, τον τρόπο εργασίας και επικοινωνίας των ανθρώπων, τα κόμματα ως φορείς πολιτικής εκπροσώπησης κοινωνικών συμφερόντων και συμμαχιών καλούνται να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες. Χρέος της Αριστεράς είναι όχι μόνο να παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις αλλά να βρίσκεται στην πρωτοπορία. Γιατί ό,τι δεν κινείται, λιμνάζει.

Σε υπερδιέγερση βρίσκεται το καθεστώς Ερντογάν, σε μια προσπάθεια αν όχι εξομάλυνσης τουλάχιστον σταθεροποίησης των σχέσεων της Τουρκίας με μια σειρά από χώρες με τις οποίες είχε έλθει σε αντιπαράθεση.

Πρώτη κατηγορία, το Ισραήλ και η Αρμενία. Χωρίς να κρατήσει αποστάσεις από την Χαμάς και το Αζερμπαϊτζάν, η Άγκυρα επενδύει κυρίως στα πανίσχυρα λόμπι που διαθέτουν οι δύο χώρες με τις ΗΠΑ.

Στις εκλογές του 1960 ο Κένεντι είχε προβάδισμα μερικών δεκάδων χιλιάδων ψήφων έναντι του Νίξον. Οι συνεργάτες του ηττηθέντος υποψηφίου του άσκησαν ασφυκτική πίεση να μην αναγνωρίσει το αποτέλεσμα και να ζητήσει επανακαταμέτρηση στις πολιτείες κλειδιά. Ο Νίξον απέρριψε αυτές τις εισηγήσεις χωρίς δεύτερη σκέψη, λέγοντας ότι η αμφισβήτηση του αποτελέσματος θα ήταν πλήγμα στην αξιοπιστία της αμερικανικής δημοκρατίας.

Η χρονιά για τον Εμμανουέλ Μακρόν είχε αρχίσει με τους καλύτερους οιωνούς. Ένα πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα που έγινε τηλεοπτική επιτυχία πρώτου μεγέθους. Μια συνέντευξη, που περιέλαβε την περίφημη πια αναφορά του στους ανεμβολίαστους που θέλει να τους “την σπάσει”, και για την οποία μιλούσε επί μια εβδομάδα και πλέον όλη η Γαλλία.

Οι τομείς της πρωτογενούς παραγωγής και της βιομηχανίας τροφίμων σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελούν τους κορυφαίους τομείς ασφάλειας, ανεξαρτησίας και κυριαρχίας κάθε κράτους. Παραδείγματα στην Ιστορία, παλαιότερη και σύγχρονη, υπάρχουν πολλά. Το πιο πρόσφατο, και ίσως πιο χαρακτηριστικό, είναι αυτό της Ισλανδίας. Μετά την οικονομική κατάρρευση της χώρας επένδυσε στην αλιεία του μπακαλιάρου, όχι με τυχοδιωκτικούς όρους, αλλά με προοπτική ανάπτυξης. Και πέτυχε.

Να μειωθούν οι θάνατοι. Να μηδενιστούν. Αυτό θέλουμε όλοι. Να λιγοστέψουν όσο ταχύτερα γίνεται τα κρούσματα και οι εισαγωγές στα νοσοκομεία και στις μονάδες εντατικές θεραπείας. Μέχρι στιγμής, όμως, η πραγματικότητα αρνείται να υποταχθεί στις επιθυμίες μας και στις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των κυβερνητικών παραγόντων πως έχουμε ήδη περάσει σε φάση αποκλιμάκωσης.

Δεν φταίνε τα πολυπληθή τμήματα, το εξωφρενικό πρωτόκολλο του 50%+1 και η έλλειψη δασκάλων και καθηγητών για τις μολύνσεις

Τον Σεπτέμβριο του 2020, ανακοινώνονται ημερησίως περίπου 300 κρούσματα στη χώρα, ενώ περίπου 67 πολίτες βρίσκονται διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ.

Τον Μάρτιο του 2002, στην ευρωπαϊκή Σύνοδο της Βαρκελώνης αποφασίστηκε η απελευθέρωση της ενέργειας. Η απόφαση άρχισε να εφαρμόζεται από το 2004 με διακηρυγμένο στόχο την κατάργηση του κρατικού μονοπωλίου, ώστε το κοινό να μπορεί να κάνει ελεύθερη επιλογή παρόχου και οι διανομείς να μπορούν ελεύθερα να ανοίγουν εταιρείες.

Ένα από τα αρνητικά της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα, είναι η συνεχής εκλογολογία. Αποτελεί προσφιλή απασχόληση αναλυτών, δημοσιογράφων, πολιτικών κομμάτων και πολιτών. Αυτό έχει δυσμενή αποτελέσματα στην παραγωγικότητα των κυβερνήσεων, καθώς δεν επιτρέπει την λήψη αποφάσεων με μεγάλο χρονικό ορίζοντα.

Όλο και περισσότερο μεγαλώνει η απορία μου: γιατί δεν παίρνονται αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας (δημόσια σχολεία, ΜΜΜ, ΕΣΥ, Μαζικοί χώροι εργασίας- χειρώνακτες κ.α.); Πέρα από την αρνητική έως απορριπτική στάση της κυβέρνησης για κάθε δημόσιο φορέα και την ολοφάνερη πρόθεση της να υπηρετεί την οικονομική ελίτ, υπάρχει και κάτι άλλο;