Αφού είχαμε μπει στην κρίση της COVID-19, στα μέσα του περασμένου χρόνου, το καθ’ ημάς θέμα της συζήτησης (όπως και σε όλο τον κόσμο) ήταν αν η οικονομική ανάκαμψη που θα ακολουθήσει θα είναι απότομη (σχήματος V) ή βραδεία (σχήματος U). Η απάντηση που δίνεται από την ίδια τη ζωή δικαιώνει το πρώτο σενάριο, της γρήγορης ανάκαμψης.

Δεν πρόκειται για πολιτική αντιπάθεια ούτε για απόρριψη με βάση ηγετικά χαρακτηριστικά. Αυτό συνέβαινε πάντοτε. Ολοι οι ηγέτες είχαν τους οπαδούς και τους ορκισμένους εχθρούς τους. Πρόκειται για εκδηλώσεις συναισθημάτων που επιτίθενται στο ίδιο το πρόσωπο του πολιτικού, στο ύφος και την αισθητική του.

Θα πρέπει να είναι βαρύ έγκλημα να πηγαίνεις σε ελληνικό νηπιαγωγείο και να μη σε λένε Γιώργο ή Μαρία, Φώτη ή Χριστίνα, αλλά Αμπντούλ ή Αϊσέ, Ογιούλ ή Τζαφρί, Μαντί ή Λάιλα. Γιατί όλα τα κακά με αυτόν τον τρόπο αρχίζουν: εξαιτίας της καλοσύνης μας, της φιλόξενης καρδιάς μας, που τη διαθέταμε έτσι κι αλλιώς επί Ξενίου Διός, την είδαμε όμως να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, να διπλασιάζεται επί Ιησού του Ξενίζοντος τον Ξένο.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015 - 2019 επικεντρώθηκε στη διατήρηση σταθερών τιμών στην ενέργεια με τάση μείωσης 12%

Η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης της Ν.Δ. και ο τρόπος που διαμόρφωσε την αγορά ενέργειας βρίσκονται στην καρδιά του προβλήματος της ενεργειακής κρίσης σήμερα. Τέσσερα ήταν τα θέματα που διαμόρφωσαν το πλαίσιο που οδήγησε στην αδυναμία διαχείρισης της σημερινής κρίσης.

Ο κ. Μητσοτάκης έχτισε ένα ευχάριστο θέαμα στη ΔΕΘ πάνω στην άμμο αυθαίρετων υποθέσεων

Όσα είπε ο κύριος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ αποτελούν μια επιτομή αυτού που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «νεοφιλελευθερισμό της ευκολίας και της ανεμελιάς» για το παρόν και το μέλλον. Και τούτο γιατί όσα είπε στηρίζονται σε τρεις αυθαίρετες υποθέσεις.

Τι άλλο να πει κανείς για τις γερμανικές εκλογές επτά μέρες πριν κλείσουν οι κάλπες; Πόσες φορές θα μιλήσουμε για το “τέλος εποχής”, για το κενό που αφήνει -ή όχι- πίσω της η Άνγκελα Μέρκελ έπειτα από 16 χρόνια στην εξουσία;

Κάθε χρόνο, η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ ξεσηκώνει έναν δυσανάλογα μεγάλο θόρυβο σχετικά με τις αδυναμίες του συστήματος. Σε καμία περίπτωση βέβαια αυτό που συμβαίνει δεν το λες και σοβαρή συζήτηση με την αντιπαράθεση επιχειρημάτων. Μέχρι πέρυσι η κύρια αναφορά – στόχος ήταν τα ανεβοκατεβάσματα των βάσεων και οι χαμηλοί βαθμοί εισαγωγής στις σχολές χαμηλής ζήτησης.

Οι δραματικές σκηνές πανικού στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, που θύμιζαν Σαϊγκόν, η τραγικά κακοσχεδιασμένη επιχείρηση εξόδου των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν, η εγκατάλειψη ανθρώπων που είχαν εκτεθεί συνεργαζόμενοι με τους δυτικούς και η φυγή των διεφθαρμένων συμμοριών
που υποτίθεται ότι θα κυβερνούσαν ένα νέο, σε μεγαλύτερη αρμονία με τις δυτικές αξίες, Αφγανιστάν- όλα αυτά ήταν ένα Αυγουστιάτικο σοκ, πιο ισχυρό κι από τις πυρκαγιές που έκαιγαν Αττική και Εύβοια.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (Intergovernmental Panel on Climate change IPCC), που δημοσιεύθηκε στις 9 Αυγούστου 2021, επιστήμονες παρατηρούν αλλαγές στο κλίμα της Γης σε κάθε περιοχή και σε ολόκληρο το κλιματικό σύστημα.

(παρουσίαση των κύριων σημείων)

Εδώ και μήνες είναι διάχυτη η κρίση εμπιστοσύνης προς τον πρόεδρο Ν. Αναστασιάδη και την κυβέρνησή του ανάμεσα στους Κύπριους πολίτες. Δεν είναι μόνο η αβεβαιότητα για το πού πάει η Κύπρος, η διαφθορά και οι συνέπειες της πανδημίας. Σε όλα αυτά προστίθενται το αυταρχικό ύφος, οι μέθοδοι επιβολής που χρησιμοποιεί και η αποπνικτική ατμόσφαιρα που εκπέμπει το σύστημα εξουσίας που κυβερνά. Μια ματιά σε διαδοχικές έρευνες κοινής γνώμης το μαρτυρεί. Η Κύπρος φθίνει και οι επιπτώσεις της παρακμής εντείνονται, ακουμπούν πια την ποιότητα της δημοκρατίας.

Είναι ομολογουμένως σπάνιο να εξυμνούν έναν ηγέτη και την ίδια στιγμή να ανυπομονούν να λάβει τέλος η ιδεολογία του, ο «-ισμός» του. Ο Βίλι Μπραντ δοξάστηκε μαζί με την Οστπολιτικ, ο Χέλμουτ Κολ μαζί με τη Ρεάλπολιτικ. Τον τελευταίο καιρό, όμως, οι έπαινοι για την Ανγκελα Μέρκελ συνοδεύονται από επικήδειους για τον «μερκελισμό».

Η ανάγκη για συντονισμό των δημόσιων πολιτικών είναι υπαρκτή. Το ζήτημα της ανατροφοδότησης της εκτελεστικής εξουσίας και της κοινωνικής της λογοδοσίας είναι μείζον για την ποιότητα της δημοκρατίας. Αυτή η σημαντική ιδιότητα για τη λειτουργία της πολιτείας αποτέλεσε το άλλοθι για τη δημιουργία μιας καινοφανούς δομής: του επιτελικού κράτους «Μητσοτάκη». Ενα σύστημα που υπερκαλύπτει υπουργούς και υποκαθιστά υπουργεία.