Με την ενεργειακή κρίση να μετρά πλέον ένα χρόνο και τις τιμές στην ενέργεια να παραμένουν στα ύψη η κυβέρνηση επιμένει με τις επιλογές της να προστατεύει την αισχροκέρδεια. Η πολιτική των επιδοτήσεων δεν κατάφερε να συγκρατήσει τους «φουσκωμένους» λογαριασμούς με την κυβέρνηση της Ν.Δ. να αρνείται κάθε σκέψη για ρυθμιστικές αλλαγές στην αγορά ενέργειας. Σε συνέχεια των εξαγγελιών της Κυβέρνησης για την ενέργεια και την ακρίβεια ζητήσαμε τη γνώμη του κ. Νικόλα Φαραντούρη, Καθηγητή Δικαίου της Ενέργειας στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και Συμβούλου του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Διυπουργικές επιτροπές για τον ορισμό και την εποπτεία των μυστικών υπηρεσιών, με τη συμμετοχή των υπουργών Εξωτερικών, Εσωτερικών, Άμυνας, Δικαιοσύνης, Οικονομικών και Ανάπτυξης, συν μια δεκαμελή κοινοβουλευτική επιτροπή ελέγχου που, διά νόμου, απαρτίζεται κατά το ήμισυ από στελέχη της αντιπολίτευσης. Όλα αυτά, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ο ορισμός της επιτελικής λειτουργίας, δεν συμβαίνουν στην Ελλάδα του Μητσοτάκη, αλλά στην Ιταλία. Μια χώρα που είδε στελέχη των μυστικών της υπηρεσιών να σχεδιάζουν πραξικόπημα -με τη συνδρομή, για να μην ξεχνιόμαστε, γνωστών Ελλήνων χουντικών. Μια χώρα-μέλος του G7, που βρίσκεται αντιμέτωπη με βιομηχανική κατασκοπεία. Μια χώρα που, λόγω Αγίας Έδρας, αντιμετωπίζει την απειλή της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας.

Tην ποιοτική αναβάθμιση του εθνικου σχεδίου για την διαχείριση των πόρων του ταμείο ανάκαμψης υπογραμμίζει ως προτεραιότητα ο Δημήτρης Λιάκος. Μιλώντας στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο πρώην υφυπουργός στον πρωθυπουργό, επισημαίνει τις ευθύνες της κυβέρνησης στο πεδίο της ακρίβειας αλλά και την αδράνεια της ευρωπαϊκής ηγεσίας στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. Σχολιάζει την "σοκαριστική" δήλωση Πέτσα ενώ περιγράφει το σχέδιο που οφείλει να έχει μια προοδευτική κυβέρνηση για το τραπεζικό σύστημα

Τούτων δοθέντων, ο στόχος ήταν διττός. Αλλιώς “συνομιλείς” με τον συνταξιούχο, τον νέο, τον ελεύθερο επαγγελματία, για την δύσκολη καθημερινότητα και όσα ζοφερά, πιθανώς, αναμένονται τους επόμενους μήνες (ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός, ακρίβεια), κι αλλιώς με την terra incognita των αναποφάσιστων και της μεταβαλλόμενης ψήφου.

Όταν ο πρωθυπουργός έχει μοιράσει καμιά πενηνταριά δισεκατομμύρια μόνο στην πανδημία, πάει πολύ να βγαίνει ο εκπρόσωπός του και να κατηγορεί τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι υποσχέθηκε «παροχές 20 δισεκατομμυρίων, που θα εκτοξεύσουν το έλλειμμα κατά 10% και θα οδηγούσουν σε νέα μνημόνια». Διότι, αν η οικονομία «πετάει», όπως ισχυρίζονται οι κυβερνητικοί και ο κ. Μητσοτάκης από μήνα σε μήνα θυμίζει το «δώστα όλα» για να ξορκίσει το φόβο απώλειας της εξουσίας, δεν δικαιούνται να επικρίνουν την όποια πλειοδοσία της αντιπολίτευσης. Την έχουν διδάξει πρώτοι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του.

Πάνω από την φετινή ΔΕΘ υπάρχει η μεγάλη σκιά της ανεξέλεγκτης ακρίβειας και ενεργειακής κρίσης, ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα στην μεγάλη δυσαρέσκεια του κόσμου για πολύ υψηλές τιμές έχει επικαθήσει το σκάνδαλο των υποκλοπών δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη καμπή για τη χώρα, την κοινωνία και τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρει ακέραια την ευθύνη για την τραγική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει η ελληνική κοινωνία και οι δημοκρατικοί θεσμοί.

Η σύνοδος του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ) θεωρήθηκε από πολλούς μια μοναδική ευκαιρία για να συζητηθεί η προοπτική μιας συνεργασίας που θα εγκαινιάζει την απαρχή μιας νέας εποχής στο διεθνές σύστημα. Το Πεκίνο, ιδιαίτερα, επιδιώκει ο ΟΣΣ να καταστεί ο κύριος άξονας όχι μόνο της ανάσχεσης της επιρροής της Δύσης στον χώρο της Κεντρικής Ασίας και της Ανατολικής Ασίας, αλλά και γενικότερα της μεταβολής του διεθνούς συστήματος, όπου η ηγεμονία των ΗΠΑ δεν θα πρέπει πια να εκλαμβάνεται ως δεδομένη.

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ο δεξιός συνασπισμός των πρώην νεοφασιστών της Τζόρτζα Μελόνι, της λεπενικής Λέγκας του Ματτέο Σαλβίνι, και του παρηκμασμένου «Φόρτσα Ιτάλια» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, θα κερδίσει τις εκλογές της Κυριακής 25 Σεπτεμβρίου στην Ιταλία.

Όλα δείχνουν ότι η νίκη της ιταλικής Δεξιάς θα είναι καθαρή. Οι πολιτικοί επιστήμονες χρησιμοποιούν τον όρο «bandwagon effect» για να περιγράψουν τη στοίχιση των αναποφάσιστων (ή των αδιάφορων, ή των απληροφόρητων) πίσω από το άρμα εκείνου που παίρνει αέρα νίκης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτό ενισχύεται από την πελατειακή συναλλαγή: ομάδες συμφερόντων, στη νόμιμη οικονομία ή και όχι, στο Νότο αλλά όχι μόνο, προσφέρουν στον διαφαινόμενο νικητή τα πακέτα ψήφων που διατείνονται ότι ελέγχουν, με αντάλλαγμα κάποια χαριστική σύμβαση ή ευνοϊκή ρύθμιση μετά τις εκλογές.

Η Βρετανία μετά την έξοδο της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το γνωστό Brexit, βρίσκεται σε μια περιδίνηση. Η οικονομία της έχει υποστεί υποχώρηση, καθώς η χώρα δεν θεωρείται πλέον το ίδιο ασφαλής για επενδύσεις και χρηματο-οικονομικές δραστηριότητες. Το εμπόριο πλήττεται διότι πλέον επιβαρύνονται με μεγάλες γραφειοκρατικές διαδικασίες και καθυστερήσεις οι συναλλαγές της με τις χώρες - μέλη της Ε.Ε. λόγω επαναφοράς τελωνειακών ελέγχων.

Η πολυφωνία είναι καλό πράγμα. Ενας κόσμος όπου οι πάντες θα σκέφτονταν το ίδιο δεν θα ήταν μόνο εφιαλτικός· θα ήταν κυριολεκτικά αδιανόητος. Και παρά το γεγονός ότι όλοι μας έχουμε λίγο ή πολύ την τάση να διαβάζουμε και να αξιολογούμε τους άλλους με τα δικά μας κριτήρια, η διαφορετικότητα αποτελεί μέρος της ζωής μας. Δηλαδή, δεν μας εκπλήσσει.

Σαν οι σκοτεινοί ήρωες του Στιγκ Λάρσον να πέρασαν από το χαρτί των «νουάρ» μυθιστορημάτων στην εκλογική σκηνή. Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής στην Σουηδία έφεραν στο προσκήνιο ένα κόμμα που, ως πρόσφατα, ζούσε στο περιθώριο, απομονωμένο και αποσυνάγωγο. Οι «Σουηδοί Δημοκράτες» ιδρύθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 80 από την συνένωση ομάδων του ακροδεξιού περιθωρίου, ανάμεσά τους νεοναζί και κυνηγοί μεταναστευτικών κεφαλών.

Oι πιέσεις προς την κυβέρνηση για το ζήτημα των υποκλοπών αυξάνονται. Μετά τις τοποθετήσεις έγκυρων νομικών της χώρας, έρχονται τώρα οι καταθέσεις πρώην αρχηγών της ΕΥΠ να υπογραμμίσουν τους λάθος χειρισμούς της. Προχθές ο Θεόδωρος Δραβίλλας και χθες ο Γιάννης Ρουμπάτης κατέθεσαν ότι παρακολούθηση βουλευτή ή ευρωβουλευτή ερήμην του πρωθυπουργού είναι αδιανόητη, κατά τον δεύτερο μάλιστα είναι και παράνομη.