Γιατί επιμένετε ότι μπορεί να γίνουν πρόωρες εκλογές , όταν ο πρωθυπουργός τις έχει αποκλείσει με κατηγορηματικό τρόπο, ακόμα και πριν λίγες ημέρες στη ΔΕΘ;

Ο κ.Μητσοτάκης θα κάνει εκλογές ή όταν δει ότι τον βολεύουν προσωπικά ή όταν καταλάβει ότι δεν μπορεί να τις αποφύγει λόγω της αποτυχία του και της επιταχυνόμενης φθοράς του. Θα κινηθεί απολύτως ιδιοτελώς, όχι παραταξιακά μόνο αλλά κυρίως προσωπικά.

Ο πληθωρισμός 3,4% στην Ευρωζώνη τον Σεπτέμβριο ήταν ο υψηλότερος εδώ και 13 χρόνια, ο δε σκληρός πυρήνας του (δηλαδή, χωρίς τις ευμετάβλητες τιμές τροφίμων και ενέργειας) βρέθηκε στο 1,9% – το υψηλότερο από το 2008. Φοβερό; Ας το αποδραματοποιήσουμε: Κάποτε ο πληθωρισμός θα ανέβαινε – και έπρεπε να ανέβει.

Λέγεται πως η αναπτυχθείσα τα τελευταία χρόνια σε ευρωπαϊκό επίπεδο συνεργασία μεταξύ Γαλλίας – Γερμανίας δείχνει πόσο πολύ ανάγκη έχει η πρώτη να κρύψει την αδυναμία της και η δεύτερη τη δύναμή της. Οπως λένε οι Ιταλοί, «se non è vero, è ben trovato».

Μετά τη νέα πανελλαδική δημοσκόπηση της Metron Analysis, που παρουσιάστηκε στο Mega την Πέμπτη, ο κ. Φαναράς σε συνέντευξή του στο iefimerida.gr αναλύει τη φθορά της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα να την κεφαλαιοποιήσουν.

Στις σπασμωδικές προσπάθειες μιας κυβέρνησης που έρχεται να αντιμετωπίσει με όρους τιμωρού δικές της αποτυχίες και συστημικές ανισότητες, το ελληνικό φεμινιστικό κίνημα οφείλει να δηλώσει απερίφραστα ότι η συντηρητική αυτή στροφή δεν μπορεί να γίνει στο δικό του, το δικό μας όνομα.

Στη φετινή ΔΕΘ η μεσαία τάξη έγινε ξανά της μόδας. Τη διεκδίκησαν και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Τσίπρας. Καθώς η εκλογική αύρα δυναμώνει, η δημοσκόπηση που δημοσίευσαν το περασμένο Σαββατοκύριακο «ΤΑ ΝΕΑ» εξηγεί γιατί τα μεσοστρώματα θα είναι το προνομιακό ακροατήριο των τριών μεγαλύτερων κομμάτων. Σε περιβάλλον απλής αναλογικής, ακόμη και μικρότερες μετακινήσεις ψηφοφόρων αναδεικνύουν ή αποκλείουν δυνητικούς συνασπισμούς εξουσίας.

Οταν ξέσπασε η οικονομική κρίση το 2008, το νεοφιλελεύθερο μάντρα της λιτότητας επιβλήθηκε σε όλη την Ευρώπη. Μερικές προοδευτικές κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν το αφήγημα που προώθησαν οι «οικονόμοι» του Βορρά. Δεν ήταν σε θέση να αποκαλύψουν τα ελαττώματα και τα ψέματα ενός δόγματος που τιμωρούσε τους πιο ευάλωτους, την ώρα που οι κερδοσκόποι γίνονταν πιο πλούσιοι και ισχυρότεροι.

Ο Ν. Αναστασιάδης επέστρεψε από το πολυήμερο ταξίδι στη Νέα Υόρκη χωρίς να έχει τίποτα απολύτως στη βαλίτσα του για το Κυπριακό. Τη Δευτέρα συγκαλεί το Εθνικό Συμβούλιο, το συμβουλευτικό σώμα με τους πολιτικούς αρχηγούς για να εξηγήσει την κατάσταση. Το μοτίβο είναι γνωστό στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ»: η τουρκική αδιαλλαξία έχει φθάσει στα άκρα, «δύο κράτη», εποικισμός Βαρωσίων, ΝΟΤΑΜ για ασκήσεις σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Στο ερώτημα, «τότε, τι κάνουμε;», καμία απάντηση!

Να λοιπόν που το Αφγανιστάν δεν είναι απλώς μια γεωπολιτική κουκκίδα στο χάρτη, αλλά πλέον έγινε ένα ορόσημο. Ολοι οι αναλυτές που αναζητούν τη μεγάλη εικόνα αντιλαμβάνονται πως το ορόσημο τούτο κλείνει τη σελίδα μιας ολόκληρης εποχής. Και ανοίγει μια νέα. Αυτή φυσικά παραμένει αχνή.

Στην ελληνογαλλική σχέση, τις φρεγάτες Belharra, τα Rafale, υπάρχει φυσικά και αντίλογος. Ανέλαβε η Ελλάδα να αμβλύνει την οδύνη της Γαλλίας (και την επικοινωνία του Μακρόν), από τη σύναψη του «συμφώνου του Ειρηνικού» που την πέταξε έξω (μαζί με όλη την ΕΕ). Το ερώτημα είναι όμως αν οι εξοπλισμοί (αμυντικής ανάγκης και όχι οι καταναλωτικοί) αποτελούν ένα σοβαρό κομμάτι της ελληνικής πολιτικής προϋπόθεσης, που υποστασιοποιούν τη διπλωματία και παγιώνουν την ειρηνική επιλογή.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της Γερμανίας μπορεί να ιδωθεί από δύο μεριές. Κοιτώντας το από το παρόν προς το παρελθόν των εκλογικών αναμετρήσεων στις δυτικές χώρες κατά την τελευταία πενταετία, είναι καθησυχαστικό, ίσως και ενθαρρυντικό. Αν όμως ιδωθεί από το παρόν προς το μέλλον, τότε η προοπτική γίνεται ανησυχητική.

Μπορεί το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία και οι συζητήσεις που διεξάγονται για τον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης να επηρεάσουν την Ελλάδα και να προκαλέσουν αλλαγή στάσης του πρωθυπουργού και των αρχηγών των κομμάτων στο θέμα των συνεργασιών; Από πρώτη ματιά η απάντηση είναι αρνητική.