«Συνεχίζουν να εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερη πολιτική. Εμείς θέλουμε αναδιανομή και προοδευτική φορολογία»

«Η ανάκαμψη της εργασίας, μετά την εκατόμβη των νεκρών του 2020 και το μπλοκάρισμα των απολύσεων, παρ’ όλο που είχαμε πολλές, ενώ δεν θα έπρεπε να τις είχαμε, γίνεται σε συνθήκες επισφάλειας. Σήμερα πάνω από το 80% των νέων συμβάσεων εργασίας είναι περιορισμένου χρόνου. Η ανάκαμψη καταγράφεται εναντίον της εργασίας, με την αύξηση του πρεκαριάτου.

Οφείλουμε να εγκύψουμε με προσοχή στις παγκόσμιες και περιφερειακές αλλαγές, ώστε με νηφαλιότητα και ψυχραιμία να εντοπίσουμε τις αλλαγές, τις ευκαιρίες και τα στρατηγικά προβλήματα που προκύπτουν για τη χώρα μας.

1 Η ήττα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν δημιούργησε την εντύπωση σε σειρά εθνικών ηγεσιών στην περιοχή μας ότι μπορούν να εκδηλώσουν ευκολότερα αναθεωρητικές διαθέσεις, διότι η πιθανότητα να τους εμποδίσει η αμερικανική στρατιωτική μηχανή είναι πολλαπλά μικρότερη από ό,τι πριν από 20 χρόνια.

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την Διάσκεψη στη Γλασκώβη, πολλαπλασιάζονται οι εκθέσεις επιστημόνων και ερευνητών που επιδιώκουν να ηχήσουν ως συναγερμοί

Μπορεί κυριολεκτικά στο “παρά πέντε” ΗΠΑ και Κίνα να κατέληξαν σε ένα “κοινό ανακοινωθέν για την ενίσχυση δράσης για το κλίμα”, το οποίο χαιρέτισε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ ως “σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση”, μπορεί ενδεχομένως αυτή να ήταν και η συμβολική κίνηση που έλειπε από την COP 26, όμως το ζητούμενο, για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα, παραμένει. Η μετατροπή των λόγων σε έργα. Η υλοποίηση των στόχων που έχει θέσει η Συμφωνία του Παρισιού το 2015.

Θυμάστε εκείνους τους Σουηδούς ειδικούς σε θέματα δημόσιας υγείας που προειδοποιούσαν πως η πανδημία δεν είναι αγώνας εκατό μέτρων αλλά μαραθώνιος, και ως εκ τούτου κυβερνήσεις και κοινωνίες θα έπρεπε να οπλιστούν με υπομονή και να προετοιμαστούν με βάση έναν μακρύ χρονικό ορίζοντα;

Κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη γλώσσα μας το βιβλίο του Γάλλου φιλοσόφου Serge Audier «Για μια πολιτική οικολογία» (μετάφραση: Αγγελος Μουταφίδης, Πόλις 2021). Η ακόλουθη συνέντευξη του Σερζ Οντιέ δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Libération».

Με τη Συνθήκη των Πρεσπών η Ελλάδα διασφάλισε την άμεση μεταβολή του διεθνούς ονόματος του γειτονικού κράτους σε «Βόρεια Μακεδονία» (όνομα σύνθετο που περιέχει γεωγραφικό προσδιορισμό). Αυτό ανταποκρινόταν, σε μεγάλο βαθμό, στην ευρύτατα αποδεκτή ελληνική εθνική γραμμή. Η διευθέτηση αυτή εισήχθη και στην εσωτερική έννομη τάξη της γείτονος με την αναθεώρηση του Συντάγματός της.

«Οι Σοσιαλιστές απέρριψαν και τα εννέα σημεία που προτείναμε για τον προϋπολογισμό χωρίς να εξηγήσουν ή να μας πείσουν για το γιατί»

«Θα δώσουμε τη μάχη των εκλογών του Ιανουαρίου με το κεφάλι ψηλά. Η Αριστερά δεν υπέκυψε στον εκβιασμό να ψηφίσει τον προϋπολογισμό όταν ο Κόστα απέρριψε όλα μας τα αιτήματα, συμπεριλαμβανομένων και προτάσεων που βρίσκονται στο πρόγραμμα του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Δύο εξελίξεις έρχονται να υπενθυμίσουν πόσο εύθραυστη είναι η δημοσιονομική κατάσταση και πόσο ευάλωτη είναι η ανάκαμψη από μια λαθεμένη πολιτική διαχείρισης της πανδημίας.

Μία είναι το πάγωμα όλων των δημοσίων έργων. Επειδή υποτιμήθηκε ο ρυθμός εκτέλεσης των έργων και, κυρίως, επειδή μοιράστηκαν περισσότερα από όσα είχαν προϋπολογιστεί με αφορμή την κρίση και τις καταστροφές από πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ, ο προϋπολογισμός δημοσίων επενδύσεων 8,3 δισ. ευρώ έχει τελειώσει εδώ και λίγες βδομάδες κι η ρευστότητα κόπηκε.

Η πολιτική κρίση στη Βόρεια Μακεδονία είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για αναστοχασμό σχετικά με την πολιτική της Ελλάδας στα Βαλκάνια και τους περιορισμούς που ξεκινούν από την ίδια τη νοοτροπία της χώρας μας.

Η πολιτική ελίτ γύρω από τον Ζόραν Ζάεφ επιχείρησε σε μια κρίσιμη ιστορικά στιγμή να ξεφύγει από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Βουλγαρίας και Σερβίας, που συγκρούονται για την πολιτική καθοδήγηση του μικρότερου νοτιοσλαβικού έθνους για δεκαετίες.

Η βεβαιότητα για την αναγέννηση της σοσιαλδημοκρατίας ίσως είναι πρόωρη. Η οικονομική κρίση του 2008 και οι επιπτώσεις της (μεγάλη ανεργία, πτώση του βιοτικού επιπέδου, λιτότητα και περικοπές των δημόσιων δαπανών) σε συνδυασμό με πιο μακροπρόθεσμες τάσεις (παγκοσμιοποίηση, αυτοματοποίηση, μετανάστευση) διάβρωσαν την παραδοσιακή κεντροαριστερή στήριξη, ιδιαίτερα για τα κόμματα εκείνα που είχαν την ατυχία να βρεθούν στην κυβέρνηση.

Την ώρα που στη μετεκλογική διαπραγμάτευση στη Γερμανία για τη σύνθεση της νέας υπό τον Σολτς κυβέρνησης όλα δείχνουν ότι το υπουργείο Οικονομικών θα περιέλθει στον ηγέτη των Φιλελευθέρων Λίντνερ, στη Γαλλία κυριαρχεί ο προβληματισμός για το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Η διάσκεψη των μερών της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή, γνωστή ως COP, συνιστά ένα πολύ σπουδαίο γεγονός τόσο για τους ηγέτες των χωρών, όσο και για τους επικεφαλής μεγάλων ιδιωτικών οργανισμών, καθώς ο σκοπός της είναι να συμβάλλει στην κινητοποίηση των παγκόσμιων προσπαθειών και να θέσει το διεθνές πλαίσιο δράσης για την συγκράτηση της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη κατά μέγιστο +1,5ο C σε σύγκριση με την προβιομηχανική περίοδο.