Είναι καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Το τσουνάμι μολύνσεων και θανάτων που φοβόμασταν μερικοί την άνοιξη(1) είναι εδώ. Καιρός να το αναγνωρίσουμε και να δούμε τι θα κάνουμε άμεσα, εδώ και τώρα, για να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Η κοινοβουλευτική συζήτηση σχετικά με την πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας και των συνεπειών της, την Πέμπτη, ήταν μια συζήτηση εν πολλοίς επί της ουσίας – δεν έλειψαν εκτός κλίματος εξυπνάδες κι ατυχείς χαρακτηρισμοί, αλλά κι αυτά είναι αναμενόμενα. Πέρα από τα κατά συνθήκη κλισέ/συνθήματα που απευθύνονται στα «στρατεύματα» προς τόνωση ηθικού, η αντιπολίτευση άσκησε χρήσιμη κριτική και διατύπωσε προτάσεις για το δέον γενέσθαι. Και ο πρωθυπουργός, με τα μέτρα και τις δράσεις που ανακοίνωσε, έδειξε ότι δεν τις περιφρονεί, τις λαμβάνει υπόψη.

Η σύγκριση με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη των εκατοντάδων χιλιάδων κρουσμάτων (και νεκρών) και μιας οικονομίας σε ύφεση είναι ζοφερή

Στις 8 Σεπτεμβρίου ο Σι Τζινπίνγκ ανακοίνωνε επισήμως ότι η Κίνα είχε νικήσει τον κορωνοϊό. Ένα μήνα μετά, το ΑΕΠ τρίτου τριμήνου κατέγραφε άνοδο 4,9%. Σε αυτό το φόντο, στις 9 Οκτωβρίου οι αρχές του Τσινγκτάο, βιομηχανικής πόλης σχεδόν 9 εκατομμυρίων κατοίκων και με ένα από τα υψηλότερα επίπεδα ζωής στη χώρα, ανακοίνωναν τη διενέργεια τεστ σε όλο τον πληθυσμό εντός πενθημέρου μετά τον εντοπισμό 12 (ολογράφως: δώδεκα) θετικών κρουσμάτων.

Παρασκευή βράδυ, ώρα 11:45μμ, οι αστυνομικές δυνάμεις, ενισχυμένες με πλήθος χαφιέδων και πρακτόρων, συνεχίζουν το ανελέητο σφυροκόπημα του Πολυτεχνείου και των γύρο δρόμων, με δακρυγόνα αλλά και με κανονικά πλέον πυρά από διάφορες θέσεις που είχαν καταλάβει ακροβολιστές.

Η κυρίαρχη αφήγηση της περιόδου είναι ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με επάρκεια την πανδημία, τα πηγαίνουμε καλύτερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και τα όποια λάθη απλώς συμβαίνουν. Αντιθέτως, μας λένε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν κρατούν υπεύθυνη στάση σε μια περίοδο που χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή συνεννόηση. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτός που δεν θέλει τη συνεννόηση είναι η κυβέρνηση της Ν.Δ. και το μιντιακό και οικονομικό κατεστημένο που τη στηρίζει.

Ο κόσμος έχει χάσει κάθε ψευδαίσθηση, κάθε ρομαντισμό. Και από μια άποψη καλά κάνει

Η δυσκολία να συγκροτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ενιαίο σώμα οφείλεται στην οργανωτική αδυναμία που του κληροδότησαν η Ανανεωτική Αριστερά και οι αριστοκρατικές παραδόσεις της;

Καθώς η Τουρκία συνεχίζει την επιθετική πολιτική της και έχοντας πλέον «βγάλει από τη μέση» τον Μουσταφά Ακιντζί, η ανησυχία για την απουσία οποιασδήποτε σύγκλισης για την επίλυση του Κυπριακού εντείνεται σε Ε.Ε. και ΟΗΕ ● Ο Αντόνιο Γκουτέρες πλέον διερωτάται ποιο είναι το νόημα όλης της δεκαετούς διαπραγματευτικής προσπάθειας, όταν καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν δείχνει ενδιαφέρον για εξεύρεση λύσης.

Δεν θυμάμαι άλλον σύγχρονο ηγέτη που να κατόρθωσε ό,τι ο Τραμπ. Να προσωποποιήσει τόσο πειστικά και ανάγλυφα την παρακμιακή πλευρά μιας Εποχής και τους κινδύνους που υποσκάπτουν από τα μέσα τη σύγχρονη δυτική Δημοκρατία. Σύμφωνοι, τον ψήφισαν 70 εκατομμύρια Αμερικανοί. Ναι, ακριβώς. Οι κίνδυνοι της σύγχρονης Δημοκρατίας δεν έρχονται με τα τανκς αλλά με την ψήφο και τη λαϊκή υποστήριξη.

Φρεγάτες από τους Αμερικανούς, αεροπλάνα από τους Γάλλους, τανκς από τους Γερμανούς και δεν ξέρω τι άλλο και από ποιους. Θα εξοπλιστεί η χώρα ώστε να κερδίσει το χαμένο έδαφος, να δικαιολογήσει τον τίτλο που κατέχει (δεύτερη στο ΝΑΤΟ στις αμυντικές δαπάνες) και να μπορεί να κοιτάζει στα μάτια χωρίς φόβο τον προαιώνιο αντίπαλο που μας απειλεί.

Ως γνωστόν, έχουμε το δικαίωμα να σκεφτόμαστε ό,τι θέλουμε εφόσον κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι σκεφτόμαστε. Και στις ανοιχτές κοινωνίες έχουμε το δικαίωμα να λέμε και να γράφουμε ό,τι θέλουμε με ελάχιστες εξαιρέσεις, λ.χ., τη συκοφαντική δυσφήμηση. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι ο λόγος μας είναι απόλυτα ελεύθερος και αποκλειστικά δικός μας. Διότι η σκέψη του ανθρώπου διαμορφώνεται από κάποια σχήματα που τη συγκροτούν, την «καλουπώνουν» κατά κάποιον τρόπο. Μέσα από αυτά διαβάζουμε τον κόσμο.

Αυτή τη φορά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη ήταν προετοιμασμένος. Με προσωπική του δήλωση την περασμένη Παρασκευή έξω από το μέγαρο Μαξίμου πέταξε το γάντι στην Αριστερά, θέτοντας εκτός νόμου τη συγκέντρωση και την πορεία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου: «Το 2020, δεν γιορτάσαμε την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου, δεν γιορτάσαμε μαζί το Πάσχα, δεν γιορτάσαμε τίποτα από αυτά που μας ενώνουν. Αρα λοιπόν, το ίδιο θα συμβεί και με το Πολυτεχνείο.

Η συμφωνία μεταξύ Αρμενίας, Αζερμπαϊτζάν και Ρωσίας με την οποία η Αρμενία ουσιαστικά συνθηκολογεί στην παράδοση των εδαφών (επτά επαρχίες) που κατείχε και ανακατέλαβε το Αζερμπαϊτζάν στις τελευταίες στρατιωτικές επιχειρήσεις προσφέρει (και) ορισμένα ενδιαφέροντα μαθήματα στην Ελλάδα που καλό είναι να μην αγνοηθούν.