Η γαλλική Δεξιά και κατά κύριο λόγο η γκολική είχε μέχρι το 2007 την πιο σαφή και αδιαμφισβήτητη διαχωριστική γραμμή από την Ακροδεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις.

Η γαλλική Δεξιά υπό την ηγεσία του Ντε Γκολ είχε λογαριασμούς αίματος με την Ακροδεξιά:

Μελετώντας τις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου «Στρατηγικές επενδύσεις και βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος» όπως κατατέθηκε και ψηφίστηκε χτες στη Βουλή, για τις οποίες αλλού κάποιος μπορεί να συμφωνήσει και αλλού να διαφωνήσει τεκμηριωμένα, ξεχωρίζει ένα χαρακτηριστικό που επηρεάζει και την Περιφέρειά μας. Το χαρακτηριστικό του υπερ-συγκεντρωτισμού.

Και περνούσαν και περνούσαν μπροστά από το κοριτσάκι. Κι έβλεπαν… Δεν έβλεπαν. Μόνο τον εαυτό τους έβλεπαν. Ετσι τους έμαθαν. Ετσι τους είπαν. Ετσι τους δασκάλεψαν. Τι να τον κάνεις τον άλλο; Απού μπορεί κι απάνω του. Ετσι είναι η ζωή τούς είπαν. Σκληρή. Μην κωλώνεις. Ο εαυτός σου πάνω απ’ όλα. Τα οφέλη σου και μόνο κοίτα. Την ευχαρίστησή σου. Αρπαζε τις ευκαιρίες όπως να ’ναι. Οπου να ’ναι. Μην το ψάχνεις. Απόφευγε τις «κακοτοπιές».

Η υποχρεωτικότητα, η ελευθερία, τα δικαιώματα, η αλληλεγγύη, η Δεξιά, η Αριστερά.

Η διαχείριση της πανδημίας βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν πρόκειται για ελληνική πρωτοτυπία, αλλά είναι γεγονός ότι στη χώρα μας το φαινόμενο παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, σε συνδυασμό με το ότι διαδέχεται μια πολύχρονη κοινωνική κρίση.