Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς, με λογική ή ατομική ψυχολογία, την επιμονή ενός πολιτικού σε σίγουρη ήττα, όταν έχει δυνατότητα αξιοπρεπούς υποχώρησης. Δεν εξηγείται. Νομίζω ότι πρέπει να αναζητήσει κανείς το τραύμα σε όλους τους πολιτικούς που διαχειρίστηκαν την κρίση, μια όντως δύσκολη συγκυρία.

Τα πολιτικά αδιέξοδα, η έλλειψη αφηγήματος και, κυρίως, η ανυπαρξία πολιτικής κουλτούρας οδηγούν τους πολιτικούς –ευτυχώς όχι όλους– σε λόγο δημαγωγικό, που τελικά καταλήγει στον λαϊκισμό. Γιατί μια μορφή λαϊκισμού είναι, με υπεραπλουστευμένες προσεγγίσεις της πραγματικότητας, να προκληθεί θυμός και αγανάκτηση στον μέσο πολίτη. Να μην μπορέσει να αντιληφθεί πόσο πολύπλοκη είναι η πολιτική, με πολλές όψεις, οι οποίες δεν μπορούν να αναλυθούν μονοσήμαντα και απλοϊκά.

Η διαμάχη στην Ουκρανία είναι βασικά εμφύλια, με έντονο το εθνοτικό στοιχείο

Πληθαίνουν τελευταία οι πληροφορίες δυτικής προέλευσης για επικείμενη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Καλλιεργείται ένα ανησυχητικό κλίμα έντασης και πιθανά στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.

Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να πιστεύει πραγματικά στον έλεγχο της αγοράς και στον υγιή ανταγωνισμό

Δεν υπάρχουν ενδείξεις σύντομης αποκλιμάκωσης της ενεργειακής κρίσης που μαστίζει επιχειρήσεις και νοικοκυριά, επηρεάζει όλους τους κρίκους της εφοδιαστικής αλυσίδας και απειλεί την κοινωνική συνοχή. Ωστόσο, από την αρχή της κρίσης η κυβερνητική προσέγγιση περί παροδικότητας του φαινομένου οδηγεί σε συνεχή μετάθεση για το μέλλον τα μέτρα ανακούφισης που προτείνονται από διαφορετικές πλευρές (την αξιωματική αντιπολίτευση, τα πολιτικά κόμματα, τους παραγωγικούς φορείς, τα Επιμελητήρια) και αδιαφορεί για την ενίσχυση των ελεγκτικών θεσμών.