Οι πρόσφατες περιπέτειες της μετοχής Gamestop στην Αμερική άνοιξαν συζητήσεις περί «ανταρσίας των μικροεπενδυτών» στο νέο τεχνολογικό περιβάλλον. Πρόκειται άραγε για σήμα αναδιάταξης δυνάμεων στις αγορές κεφαλαίου, ή για ένα εντυπωσιακό αλλά παροδικό φαινόμενο που θα θεραπεύσει η ίδια η αγορά;

Αυτό που επείγει είναι οι μαζικοί παγκόσμιοι εμβολιασμοί, γιατί καραδοκούν οι κίνδυνοι εμφάνισης νέων παραλλαγών και επικίνδυνων μεταλλάξεων

Την ανάγκη για διαφάνεια σχετικά με το πού βρισκόμαστε επιδημιολογικά, αλλά και επεξήγηση των αναλύσεων των δεδομένων από τους ειδικούς τονίζει ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στο London School of Economics Ηλίας Μόσιαλος σε συνέντευξή του στην ΑΥΓΗ της Κυριακής. Ο Ηλ. Μόσιαλος απαντάει στα κύρια ερωτήματα σχετικά με τους εμβολιασμούς και ζητάει κατά προτεραιότητα την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, καθώς «ακόμη και η συντηρητική κυβέρνηση της Βρετανίας σχεδιάζει να σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις στο βρετανικό ΕΣΥ»

Θα ήταν άδικο να θεωρήσει κάποιος ότι η δροσερή πνοή της αστυνομίας είναι η απάντηση της κυβέρνησης σε κάθε ερώτηση. Προηγείται μια άλλη: Ιδιώτες (με κρατική επιδότηση) διά πάσαν νόσον: Υγεία, Παιδεία, περιβάλλον, ασφάλιση.

Οι αρχηγοί των κομμάτων όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση είτε ανέχονται τους «ακραίους» είτε λένε και οι ίδιοι «ακραία» πράγματα. Και όταν αυτά τα «ακραία» τους οδηγούν στην εξουσία, έρχεται κάποια στιγμή που τα αποδοκιμάζουν, γιατί δεν τους εξυπηρετούν πλέον.

Η πανδημία επιβάλλει παγκοσμίως τους δικούς της κανόνες, αλλά λειτουργεί και ως επιταχυντής, επιφέροντας κοσμογονικές αλλαγές σε όλα τα πεδία. Ρίχνει ταμπού και δόγματα δεκαετιών, ανασύρει παραγκωνισμένες αρχές και αξίες και ταυτοχρόνως διευρύνει τις ανισότητες, δίνοντας την ευκαιρία στις εξουσίες να ενισχύσουν τη δύναμή τους, αξιοποιώντας την ως πρόσχημα.

Εκπληξη και βαθιά απογοήτευση προκάλεσε στην κοινή γνώμη η διαπίστωση ότι μια ισχυρή μειοψηφία γιατρών και υγειονομικού προσωπικού αρνήθηκαν ή απέφυγαν να εμβολιαστούν. Εκπληξη γιατί υποτίθεται ότι ο επαγγελματικός ηθικός κώδικας προτάσσει την προστασία της υγείας ως κοινωνικού και ατομικού αγαθού. Απογοήτευση γιατί οι πολίτες έχουν εκτιμήσει την επιστημοσύνη, την ανθρωπιά και την άοκνη προσφορά των γιατρών που βλέπουμε εδώ και έναν χρόνο στις οθόνες μας να πρωτοστατούν στη μάχη κατά του κορωνοϊού και να καθοδηγούν την κοινωνία στην αντιμετώπισή του.

Στριμωγμένος από την κατακραυγή για τα «χρυσά διαβατήρια», ο Νίκος Αναστασιάδης μοιάζει να προετοιμάζεται μγια την άτυπη διάσκεψη της Ν. Υόρκης, αλλά η διαπραγματευτική ομάδα που συστήνει είναι ένα συνονθύλευμα μετριοπαθών έως φανατικά αντι-ομοσπονδιακών φωνών ● Ο ΟΗΕ, πάντως, ακόμα δεν έχει πειστεί πως «αξίζει τον κόπο» η επανέναρξη του διαλόγου, γι’ αυτό και δεν έχει ορίσει ημερομηνία

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «προοδευτική διακυβέρνηση» εκείνη που υπηρετεί με δημοκρατικά μέσα τους στόχους της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της συλλογικής ευημερίας και της χειραφέτησης μιας πολιτικής κοινότητας. Πρωταρχικό καθήκον μιας προοδευτικής κυβέρνησης είναι να προστατεύει και να ενισχύει τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας, να βελτιώνει τις συνθήκες ζωής τους, να διασφαλίζει την ισότιμη πρόσβασή τους στα συλλογικά αγαθά.

Το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνει ακόμα ότι: «Η επικέντρωση στην πανεπιστημιακή αστυνομία άφησε κάπως στο απυρόβλητο την απαράδεκτη και πρωτοφανή ενέργεια εξίσωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων δημοσίων πανεπιστημίων με απόφοιτους τριετών κολλεγίων αμφίβολης ποιότητας. Σε άμεση συνάρτηση με την μείωση των εισακτέων κατά τουλάχιστον 20000, πρόκειται για προκλητική διοχέτευση πελατείας στους σχολάρχες. Delivery σε αυτούς κάνει η κυβέρνηση. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα.»

“Η χώρα μας εισέρχεται σε ένα τρίτο κύμα της πανδημίας, η κοινωνία είναι εξαντλημένη και η αναγκαία εμπιστοσύνη που χρειάζεται να υπάρχει ανάμεσα σε μια κυβέρνηση και τους πολίτες για την επιτυχία κάθε κοινού σκοπού έχει υπονομευτεί πολλαπλά. Ο κ. Μητσοτάκης έχει καταφέρει μόνος του να ναρκοθετήσει το επόμενο - ιδιαίτερα κρίσιμο - χρονικό διάστημα” σχολίασε χαρακτηριστικά με αφορμή το “κορονογλέντι” στην Ικαρία.

Το Σαββατοκύριακο είχα την τύχη να δω δύο έγκριτους αρθρογράφους στην «Καθημερινή» ευπρεπώς να με «περιλαβαίνουν» για τις αρνητικές θέσεις που έχω εκφράσει σχετικά με το μέτρο της εγκατάστασης της Ελληνικής Αστυνομίας στα πανεπιστήμιά μας.

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε και η Αυτοδιοίκηση! Κάπως έτσι θα λένε οι επόμενες γενιές. Θα αντιμετωπίζουν την Αυτοδιοίκηση σαν μακρινό παρελθόν... κάτι που υπήρξε στην Ιστορία. Και για να είναι πιο παραδειγματικοί θα δείχνουν κάτι που προσομοιάζει με Αυτοδιοίκηση. Κάτι λίγο-πολύ που μοιάζει και με το σημερινό: προσομοίωση Αυτοδιοίκησης ή με άλλα λόγια ένας γραφειοκρατικός οργανισμός τοπικής διαχείρισης.