Η εμπλοκή στις εξορύξεις για υδρογονάνθρακες στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), σε διεθνή ύδατα δηλαδή και όχι κυπριακά, έπρεπε να αναμένεται. Η ανακάλυψη κοιτασμάτων είχε θεωρηθεί ως κίνητρο για τις δύο πλευρές, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, για να εξευρεθεί λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Και τούτο, διότι η θέση της διεθνούς κοινότητας είναι ότι, ναι μεν η Κυπριακή Δημοκρατία έχει το δικαίωμα σε έρευνες και εξορύξεις, αλλά τα έσοδα και ο πλούτος αυτός πρέπει να αξιοποιηθούν προς όφελος και των δύο Κοινοτήτων της Κύπρου. Ότι και στην διαχείριση των εσόδων πρέπει να μετέχουν, τόσο οι Ελληνοκύπριοι όσο και οι Τουρκοκύπριοι.

...Εάν η κυβέρνηση έκανε την επιλογή να ζητήσει γραμμή προληπτικής πίστωσης, οι δεσμεύσεις έναντι των πιστωτών θα συνδέονταν με αυτή, ενώ τα μέτρα για το χρέος θα ήταν σίγουρα, θα εφαρμόζονταν άμεσα κι όχι σε βάθος χρόνου, μειώνοντας ανάλογα τα επιτόκια δανεισμού.

Το συμφέρον της χώρας είναι μια καθαρή, χωρίς αστερίσκους και προϋποθέσεις ελάφρυνση του χρέους. Οσο κι αν αυτό προκαλεί εκνευρισμό στην Αθήνα και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.