Για το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ σήμερα.

1. Σταδιακή απαγκίστρωση από τα Μνημόνια
2. Η ΟΜΟΦΩΝΗ θέση μας για τα του Μακεδονικού
3. Οι 4 προτάσεις μας για τον εθνικό σχεδιασμό απέναντι στην Τουρκία
4. Οι προτάσεις μας για τις κατευθύνσεις ενός νέου εκλογικού Νόμου
5. Ο Π. Σάντσεθ και η δεσπόζουσα θέση των σοσιαλιστών στην Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Η κατακλείδα: Το consensus, υποχρέωση και προνομία της ηγεσίας

Η ΚΠΕ έχει στα χέρια της ένα Σχέδιο Απόφασης, που επεξεργάστηκε το Πολιτικό Συμβούλιο και εν συνεχεία η Εκτελεστική Γραμματεία, το οποίο αναφέρεται σε όλα τα σημεία της επικαιρότητας με ένα αρκετά συνθετικό τρόπο. Σχέδιο, που δεν αντανακλά μάλιστα πάρα πολλά δημοσιεύματα του τελευταίου 15ήμερου

Επιτρέψτε μου λοιπόν και για λόγους χρόνου να κάνω 5 επισημάνσεις συν μια κατακλείδα στο τέλος.

1. Σταδιακή απαγκίστρωση από τα Μνημόνια

Σε όσες συζητήσεις κάνω με συντρόφους/ισσες και φίλους/ες, τόσο στις παρέες όσο και σε συνεδριάσεις κομματικές αυτό που διαπιστώνω είναι ότι δεν έχουμε ως ηγεσία, καταφέρει, παρά τις τόσες μα τόσες επεξεργασίες και παρεμβάσεις μας σε κεντρικά, σε ειδικά θέματα. Παρά τις πρωτοβουλίες και επεξεργασίες μας. Δεν έχουμε καταφέρει να εντυπώσουμε, να «σφηνώσουμε» στα μυαλά όλων όσων θέλουμε να απευθυνθούμε: ΤΙ ΛΕΜΕ. Όχι γενικά. Ποιο είναι το ΔΙΚΟ ΜΑΣ. Αυτό που ταυτόχρονα θα μας διαχωρίζει και από τα άλλα κόμματα.

Θα αναφερθώ στο μείζον ζήτημα της χώρας. Μετά το κλείσιμο του τρίτου Προγράμματος τι;

Ο Αλ.Τσίπρας λέει: «Καθαρή έξοδος και …ξερό ψωμί». Ο Κυρ.Μητσοτάκης λέει: «Δεν θα υποδείξουμε εμείς τι θα κάνει η κυβέρνηση για την ασφαλή έξοδο στις αγορές».

Εμείς είπαμε, έχοντας προχωρήσει σε επεξεργασίες στον τομέα οικονομικής Πολιτικής κάτι διαφορετικό. Βεβαίως, όπως και σε άλλα ζητήματα δεν έχει «κατακαθίσει» στη συνείδηση όσων μας παρακολουθούν, φίλων και αντιπάλων! Τι είπαμε; Σας έχει μείνει κάτι; Ε! λοιπόν ζητήσαμε και ζητάμε: «Απαγκίστρωση από τα Μνημόνια, προσεκτική και σταδιακή, ώστε η έξοδος να είναι οριστική και να μην τα ξαναχρειαστούμε». Ζητάμε: «να υπάρξει μια προσεκτική διαδικασία εξόδου, σε συνεργασία με τον ESM και την Τράπεζα Ελλάδος, με εμπιστευτικότητα και χωρίς δημόσιες άσκοπες αντιπαραθέσεις.

Με την υποχρέωση του Μηχανισμού Στήριξης να παρεμβαίνει όποτε τα ελληνικά ομόλογα δέχονται κερδοσκοπικές επιθέσεις και η χώρα θα δυσκολεύεται να δανειστεί».

Αυτό μπορεί να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς έτσι; Να μην αλλάζουμε, εντός 48ώρου(!) την κρίσιμη λέξη, που εντυπώνεται, δηλ. το «απαγκίστρωση» σε … «αποδέσμευση» επειδή σε κάποιους πολιτικούς αναλυτές δεν άρεσε; Μπορούμε να το θέτουμε όλοι/ες στις παρεμβάσεις μας και να μην είναι μόνο η Πρόεδρος, και πολύ λίγοι ακόμα, που έχοντας δημόσιο λόγο, να το επαναλαμβάνουν;

2. Η ΟΜΟΦΩΝΗ θέση μας για τα του Μακεδονικού

Έχουμε επανειλημμένες ΟΜΟΦΩΝΕΣ αποφάσεις του Πολιτικού Συμβουλίου για το ζήτημα αυτό.

Να εξηγηθούμε συντροφικά εδώ.

Γιατί παντού διαχέεται η εικόνα και η εντύπωση ότι στο θέμα αυτό το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ είναι διασπασμένο;

Γιατί παντού επικρατεί η εντύπωση ότι ΠΟΤΑΜΙ και ΔΗΜΑΡ θα ψηφίσουν στη Βουλή ενώ όλοι οι υπόλοιποι τελικά θα βρουν ένα τρόπο να έχουν αρνητική ψήφο; . Να δεχθώ ότι οι πρώτοι στο δημόσιο λόγο υπερτονίζουν την ανάγκη για να υπάρξει λύση. Όχι βέβαια η όποια λύση.

Αλλά και οι υπόλοιποι; Γιατί αφήνουμε, κλείνουμε το μάτι, ή καλλιεργούμε μια τέτοια εντύπωση;

Γιατί στο λόγο μας αναφέρουμε ότι υπάρχει η Ομόφωνη απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου και πάμε, γρήγορα –γρήγορα παρακάτω χωρίς κάθε φορά να αναφέρουμε όλα τα στοιχεία της πρότασης ώστε να αγκυρωθεί η εντύπωση στον κόσμο για το τι λέμε και κυρίως γιατί εμείς θέλουμε λύση συνολική και αποτελεσματική;

Είμαστε από αυτή την πλευρά. Λύση, «που θα διασφαλίζει πλήρως τα εθνικά συμφέροντα, μια Ενιαία Συνθήκη με νομικά δεσμευτικές εγγυήσεις από Διεθνείς Οργανισμούς που θα αποτρέπουν ενέργειες αλυτρωτισμού, προπαγάνδας και καταστρατήγησης των όσων θα συμφωνηθούν.

Με σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις με αλλαγή του Συντάγματος και σαφές και δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα.

Θέλουμε λύση αλλά όχι οποιαδήποτε λύση». Μπορούμε αυτά να λέμε; Και να μην κατατρυχόμαστε με ανώφελες αψιμαχίες και κόντρες με τους πολιτικούς μας αντιπάλους , που τελικά θολώνουν και συσκοτίζουν το κύριο;

3. Οι 4 προτάσεις μας για τον εθνικό σχεδιασμό απέναντι στην Τουρκία

Υπογραμμίζουμε και σωστά ότι το πρωτεύον πρόβλημα στα εθνικά μας θέματα είναι η επιθετική στρατηγική της Τουρκίας απέναντι στη χώρα μας.

Διαμορφώσαμε, πριν από ένα περίπου μήνα, μια συγκεκριμένη πρόταση 4 πρωτοβουλιών, που πρέπει να διεκδικήσουμε να αναληφθούν και να περιληφθούν σε ένα εθνικό σχεδιασμό. Είμαι βέβαιος ότι πάρα πολύ λίγοι τις γνωρίζουν.

Δόθηκαν στη δημοσιότητα με ανακοίνωση της Προέδρου. Αλλά με αισχυντηλό, θα έλεγα τρόπο. Και εκ της δημόσιας απήχησής τους… ανεπιτυχώς! Και αυτό γιατί υπήρξε κάποια διαφωνία …αν θα έπρεπε να δούμε πρωθυπουργό και κόμματα και να τους βάλουμε μπροστά στις ευθύνες τους!. Πως αλλιώς μπορεί να προωθείται μια εθνική πολιτική; Με φοβίες για το πως στη σημερινή εσωτερική πολιτική συγκυρία θα χαρακτηριστεί μια τέτοια πρωτοβουλία; Επιμένω ότι αν θα υπάρξει κάποια έξαρση και ένταση με τους Τούρκους να είμαστε έτοιμοι με τον πιο ηχηρό τρόπο, με συναντήσεις κορυφής

να ζητήσουμε την υιοθέτηση και προώθησή τους ως Εθνική Γραμμή.

4. Οι προτάσεις μας για τις κατευθύνσεις ενός νέου εκλογικού Νόμου

Επεξεργαστήκαμε και προωθήσαμε, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις σχετικά με την πλήρη ή μη κατάργηση του bonus, μια ενιαία πρόταση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ για το νέο εκλογικό νόμο. ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ.

-Δικαιότερο και αναλογικότερο εκλογικό σύστημα

-κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών

-διατήρηση του 3% ως όριο εισόδου στη Βουλή

-δυνατότητα ψήφου για τους Έλληνες εκλογείς του εξωτερικού

-μέτρα διαφάνειας για την χρηματοδότηση των κομμάτων

Και με αυτή τη συνολική πρόταση οι εκπρόσωποί μας προσήλθαν στο Υπ. Εσωτερικών.

Και ενώ η πολιτική μας συνεννόηση και συμφωνία ήταν ότι υπό το πρίσμα αυτής της ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ θα εξετάσουμε, επί μέρους ζητήματα που, ενδεχομένως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ για δικούς της λόγους θα προωθούσε, από την ημέρα εκείνη και εντεύθεν προβάλλονταν η Πρότασή μας ως Πρόταση – ΠΑΚΕΤΟ, όπου το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ εμφανίζονταν, ως μη όφειλε, ότι δεν θα συζητούσε τίποτε άλλο πέραν της αποδοχής αυτού του ΠΑΚΕΤΟΥ. Άλλως θα ήταν απορριπτικό, ακόμα και σε επιμέρους προτάσεις που μπορούσαν να συνάδουν με μέρος της πρότασής του. …..

5. Ο Π. Σάντσεθ και η δεσπόζουσα θέση των σοσιαλιστών στην Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Η πρωθυπουργία του Πέδρο Σάντσεθ με τη στήριξη των Ποδέμος μας ξαναβάζει εκ των πραγμάτων να ξανασκεφτούμε τα δικά μας.

Τη στόχευσή μας δηλαδή ως σοσιαλιστικός χώρος και την επιδίωξη πολιτικών συμμαχιών στο μεσοπρόθεσμη προοπτική.

Και είμαι ικανοποιημένος που το Σχέδιο Απόφασης επανέρχεται στην χωρίς αμφισημίες αντιπαράθεση τόσο απέναντι στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στη σταθερή προσήλωση της ΝΔ στη συντηρητική κατεύθυνση. Κυρίως όμως επανέρχεται με την αρμόζουσα ένταση στο ζήτημα της ευρύτατης εθνικής συνεννόησης και στο αναγκαίο της διαμόρφωσης των νέων πολιτικών συσχετισμών, ώστε με πρωτοβουλία του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ να ανοίξει ο δρόμος. Βλέπε η λαϊκή εντολή για την ΤΡΙΤΗ ΕΝΤΟΛΗ!

Να τονίσω ότι δεν με βρίσκει σύμφωνο η εγκατάλειψη της διχοτομίας Αριστερά-δεξιά και η προσπάθεια μετεξέλιξής της στο δίπολο Πρόοδος –συντήρηση, όπου μάλιστα θα σπεύσουμε να τονίζουμε ότι συντήρηση είναι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ! Και η πρόοδος ποιοι; Εμείς; Μόνο; Εμείς -εμείς οι μόνοι συνεπείς(;)(!)

Βρίσκω το σχήμα ιδιαιτέρως ελλιπές. Δεν μπορεί να εκφράσει τις πολλαπλές ιδιοτυπίες του ελληνικού πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι.

Ας μη γελιόμαστε! Στον ελληνικό χώρο, πρόβλημα αναγνώρισης των πολιτικών δυνάμεων, ως Αριστερά όπως αυτή ορίζεται ιστορικά και πολιτικά στον ευρωπαϊκό χώρο, υπάρχει. Πέραν φυσικά από το αναφαίρετο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού! Υφίσταται λόγω της ιδιομορφίας, που προέκυψε στην Ελλάδα εξ αιτίας της κρίσης και των μηνημονίων. Όπου ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς να έχει κατακτήσει την κυρίαρχη θέση μέσα στον ευρύτερο χώρο της πληθυντικής αριστεράς. Ενώ στον ευρωπαϊκό χώρο η «κανονικότητα» είναι

όπου ριζοσπάστες της αριστεράς, σε λίγες χώρες, συμμετέχουν ή στηρίζουν κυβέρνηση αυτό να γίνεται με τον κύριο λόγο να τον έχουν και ηγεμονική δύναμη να είναι οι σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες!

Και στην Ελλάδα μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ να σιεκδικεί αυτή η κατάσταση να λάβει και … μόνιμα χαρακτηριστικά!

Αυτή η … ιδιομορφία, αυτή η «μη κανονικότητα» είναι προφανές για εμάς ότι δεν μπορεί να συνεχίσει. Και είναι απολύτως φυσιολογικό το να επιδιώκουμε να ανατραπεί. Να θέλουμε την ηγεμονία στον ευρύτατο χώρο της ευρύτατης αριστεράς-επαναλαμβάνω με τους πολιτικούς όρους, που όλη η Ευρώπη δέχεται-, να την κατακτήσουμε εμείς. Και αυτό περνάει πρώτα απ΄ όλα από την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Γιατί, πέρα απ΄όλα και φυσικά κυρίως, γιατί είναι επικίνδυνος ως κυβέρνηση για τη χώρα.

Δεν μπορεί όμως παρά στο μέλλον , κάτω από άλλους εντελώς όρους –και γι΄ αυτό πρέπει στις εκλογές να κάνουμε το πρώτο μεγάλο βήμα με την ισχυροποίησή μας- να γνωρίζουμε ότι οι πορείες δεν θα είναι αποκλίνουσες αλλά θα πρέπει να προσομοιάζουν με όλες τις άλλες ευρωπαϊκές!

Αλλά εδώ ανοίγει μια ευρύτατη συζήτηση, που θα είναι και αναπόφευκτη.

Η κατακλείδα: Το consensus, υποχρέωση και προνομία της ηγεσίας

Συνεχίζω να επαναλαμβάνω και εγώ ότι αφού είμαστε ως ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ένας ενιαίος αλλά και πολυκομματικός φορέας σε φάση μετάβασης οφείλουμε όλοι και όλες προσεκτικά βήματα.

Να λειτουργούμε με το consensus.

Αυτό αποτελεί και υποχρέωση και προνομία της ηγεσίας.

Εν ονόματι της αποτελεσματικότητας δεν μπορεί να πορευόμαστε με τετελεσμένα.

Ο τρόπος λειτουργίας μας δεν είναι οργανωτικό πρόβλημα. Είναι εξόχως πολιτικό.

Είναι ταυτοχρόνως η μοναδική δυνατότητα να μπορούμε όλοι και όλες να δρούμε αισθανόμενοι/ες ευρύχωρα στο κοινό μας σπίτι."