Άργησε να κατανοήσει το νόημα της ύφεσης η κυβέρνηση

Επικριτικός για τους χειρισμούς της κυβέρνησης της Ν.Δ. εμφανίζεται ο καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και πρώην υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης μιλώντας στην "Α", καθότι θεωρεί ότι "άργησε να κατανοήσει το βάθος της ύφεσης" συμπληρώνοντας ότι θα πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη. Παράλληλα ο ίδιος εκτιμά ότι, αν εφαρμοστεί η έκθεση Πισσαρίδη, "πάλι θα χάσουμε το τρένο" αντιτείνοντας "ένα κύμα δημόσιων και παραγωγικών επενδύσεων".

Αναφορικά με το ασφαλιστικό ζητάει "να εφαρμοστούν οι προβλέψεις του Νόμου Κατρούγκαλου" παρατηρώντας ότι "δυστυχώς, όμως, αρκετές ξηλώθηκαν από τη σημερινή κυβέρνηση...". Επιπλέον θεωρεί αναγκαίο να υπάρξουν καλύτεροι μισθοί για τη μείωση των ανισοτήτων, με παράλληλη "αναθεώρηση της φορολογίας των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων", αυξανόμενη "ανάλογα με τη δεσπόζουσα θέση που έχουν στον κλάδο".

Τέλος, ζητεί "σύγκλιση και δράση πριν η ευρωπαϊκή συντήρηση επιβάλει πάλι τιμωρητικές πολιτικές στον Νότο και πριν η Ακροδεξιά υψώσει τείχη απομόνωσης και φόβου".

* Ποια η άποψή σας για τον τρόπο που χειρίστηκε η κυβέρνηση της Ν.Δ. τις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας;

Υπήρξε μια αντίφαση, διότι, ενώ η κυβέρνηση έδρασε γρήγορα και προνοητικά στο υγειονομικό πεδίο, άργησε να κατανοήσει το βάθος της ύφεσης που θα επέφεραν τα μέτρα και νόμιζε ότι θα είναι μικρή και διαχειρίσιμη. Μετά άρχισε να μοιράζει χρήματα με οριζόντια κριτήρια και μόνο τώρα συνειδητοποιεί ότι τα κονδύλια πρέπει να επικεντρώνονται για να στηρίζουν τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις αναλογικά με το πλήγμα που πραγματικά υπέστησαν και όχι απλώς να καλύψουν παλιότερες ζημίες.

Γενικώς η βοήθεια πρέπει να είναι άμεση και γενναία για τους εργαζομένους ώστε να επιβιώσουν, ενώ για τις επιχειρήσεις πιο αυστηρή για να προσαρμοστούν και να γίνουν ανθεκτικότερες σε μελλοντικές διαταραχές. Θα χρειαστεί πολλά να γίνουν ακόμη.

* Πώς σχολιάζετε τις προτάσεις της Επιτροπής Πισσαρίδη για την οικονομία;

Καταρχάς έκανε μια συστηματική αποτύπωση κρίσιμων ζητημάτων της ελληνικής οικονομίας και των διεθνών τάσεων. Δεν έχει όμως πολιτικές προτεραιότητες, είναι περισσότερο μια εγκυκλοπαίδεια παρά ένας οδικός χάρτης. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε πρώτα άπειρες μεταρρυθμίσεις και μετά να περιμένουμε ανάπτυξη, διότι έτσι πάλι θα χάσουμε το τρένο. Πρέπει να αντιστρέψουμε το σχήμα, να ξεκινήσουμε με ένα κύμα δημόσιων και παραγωγικών επενδύσεων και μέσα στη δυναμική που θα προκαλέσουν να κάνουμε όσες προσαρμογές χρειάζονται. Η κοινωνία θα εγκρίνει μόνο αν δει ότι έχει συμμετοχή στην επερχόμενη ευημερία, αλλιώς δεν θέλει να ακούει για πειράματα αμφίβολης έκβασης. Τα είδαμε αυτά με τα Μνημόνια.

* Και για το ασφαλιστικό και τα μέτρα που ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ;

Θέλει μεγάλη συζήτηση, χωρίς προκαταλήψεις και βιαστικούς αφορισμούς. Οι αλλαγές πρέπει να γίνουν με δημόσια εποπτεία για να υπάρξει αξιοπιστία όταν οι σημερινοί νέοι βγουν στη σύνταξη. Μια καλή βάση είναι να ολοκληρωθούν και να εφαρμοστούν οι προβλέψεις του Νόμου Κατρούγκαλου, δυστυχώς όμως αρκετές ξηλώθηκαν από τη σημερινή κυβέρνηση ξαναμοιράζοντας προνόμια και πρόωρες συντάξεις, όπως είδαμε πρόσφατα.

* Μπορεί να υπάρξει μια αναπτυξιακή στρατηγική για το μέλλον στις παρούσες συνθήκες;

Μπορεί να ακούγεται παρωχημένο, αλλά βλέπω ότι η στιγμή χρειάζεται ένα μοντέλο παρόμοιο με αυτό που εφαρμόστηκε στην Ευρώπη μεταπολεμικά. Ανάπτυξη της βιομηχανίας, αλλά φυσικά χωρίς ρύπανση, διαρκής κατάρτιση, υποδομές για δημόσια αγαθά και ένα ισχυρό κράτος που τα εποπτεύει. Σε αυτές τις συνθήκες πρέπει να εντάξουμε και την προγραμματισμένη μετανάστευση με πλήρη ενσωμάτωση για να αντιμετωπίσουμε τη δημογραφική ερήμωση στις νέες ηλικίες.

* Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ολοένα αυξανόμενης ανεργίας τους τελευταίους μήνες;

Η ανεργία θα διογκωθεί κι άλλο και θέλει κινητοποίηση. Νέοι χωρίς ιδιαίτερη ειδίκευση, ακόμα και όταν βρίσκουν δουλειά θα είναι με χαλαρή σύμβαση, κυμαινόμενο ωράριο και μάλλον εξ αποστάσεως από ένα σπίτι που δύσκολα θα μπορούν να νοικιάσουν. Χρειάζεται επειγόντως η Ε.Ε. να εκπονήσει ένα πλαίσιο κατοχύρωσης συμβάσεων και δικαιωμάτων στο νέο περιβάλλον, μαζί με άλλες πρωτοβουλίες κατάρτισης και κοινωνικής στήριξης.

* Σας ανησυχεί η αύξηση ανισοτήτων εντός της Ε.Ε. και ποια είναι η λύση σε αυτό;

Τρία πράγματα χρειάζονται διαρκώς: απασχόληση, καλύτεροι μισθοί και φορολόγηση του μεγάλου πλούτου. Όταν το τελευταίο προβάλλεται ως ανάγκη στην Αμερική, δεν μπορούμε στην Ευρώπη να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Είναι καιρός επίσης να μιλήσουμε για την αναθεώρηση της φορολογίας των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων και όχι μόνο των τεσσάρων του διαδικτύου. Για παράδειγμα η φορολόγηση να αυξάνεται ανάλογα με τη δεσπόζουσα θέση που έχουν στον κλάδο, ενώ σε συνθήκες ανταγωνισμού να είναι χαμηλότερη παρέχοντας έτσι κίνητρα για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων.

* Πρέπει να υπάρξουν συνεργασίες προοδευτικών κομμάτων στη βάση κοινωνικών συμμαχιών απέναντι στην ακροδεξιά στροφή τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη;

Καταρχάς απέναντι στην ακροδεξιά απειλή χρειάζονται όλοι, όχι μόνο οι προοδευτικοί. Οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς στην Ευρώπη και την Ελλάδα έχουν μετά και άλλη ατζέντα για τις διογκούμενες ανισότητες που είπαμε πριν. Χρειάζεται σύγκλιση και δράση πριν η ευρωπαϊκή συντήρηση επιβάλει πάλι τιμωρητικές πολιτικές στον Νότο και πριν η Ακροδεξιά υψώσει τείχη απομόνωσης και φόβου.

Με την ευκαιρία του ταμείου ανάκαμψης μπορεί να οργανωθεί ανοιχτός διάλογος όπου θα συμμετέχουν το ΚΙΝ.ΑΛΛ., ο ΣΥΡΙΖΑ και η Επιτροπή Πισσαρίδη για το πώς βλέπουμε την ανάπτυξη και το μέλλον της χώρας. Ίσως διαφωνήσουμε σε αρκετά, αλλά τουλάχιστον θα συμφωνήσουμε ότι αυτή τη φορά προτεραιότητα στην ανάπτυξη πρέπει να έχει η βιομηχανία, όπως όλοι πλέον παραδέχονται.