Δεν υπηρετεί την πρόοδο και την δικαιοσύνη

Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που προωθεί η Κυβέρνηση έχει επικοινωνηθεί ως μια νομοθετική πρωτοβουλία που, όπως διατείνεται, «ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και την ενίσχυση της προστασίας τους». Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που εμπεριέχει διατάξεις που εάν εφαρμοστούν θα δημιουργήσουν μεγάλη φαυλότητα στην αγορά εργασίας και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα θα πέσουν θύματα
εργοδοτικών αυθαιρεσιών και καταχρήσεων, δίχως το κράτος να μπορεί να τους παράσχει καμία απολύτως εγγύηση προστασίας.

Υπάρχουν πολλές διατάξεις για τις οποίες η ΓΣΕΕ έχει εκφράσει με τεκμηριωμένο τρόπο τις αντιρρήσεις της. Εγώ θα περιοριστώ σε τρεις. Διατάξεις, όπως αυτές της διευθέτησης του χρόνου εργασίας με ατομική συμφωνία, διευκόλυνσης των απολύσεων με ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος αλλά και η μετατροπή του ΣΕΠΕ σε Ανεξάρτητη Αρχή, δεν αδικούν μόνο τον κόσμο της μισθωτής εργασίας αλλά και την εικόνα της ίδιας της χώρας, η οποία περνά το μήνυμα ότι δεν
σέβεται διεθνείς συμβάσεις που εδώ και δεκαετίες έχει αποδεχθεί και κυρώσει.

Κάτω από το πέπλο ορισμένων θετικών ρυθμίσεων, «κρύβεται» η προώθηση σειράς αντεργατικών μέτρων, τα οποία, αν θα τεθούν σε ισχύ, επιπρόσθετα των μνημονιακών μέτρων που ψήφισαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, θα λειτουργήσουν σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας

Συγκεκριμένα, για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που κανονικά σχετίζεται με τις τακτικές (λόγω φύσης της παραγωγικής διαδικασίας) ή έκτακτες (λόγω ξαφνικού ή απρόβλεπτου γεγονότος) ανάγκες των επιχειρήσεων, και η οποία μέχρι σήμερα εφαρμοζόταν με συλλογική συμφωνία, το νέο εργασιακό νομοσχέδιο εντάσσει επιπρόσθετα την ατομική διευθέτηση που ουδόλως σχετίζεται με αυτή τη διαδικασία.

Οι εργαζόμενοι χωρίς την κάλυψη της συλλογικής εκπροσώπησης σε καμία περίπτωση δεν είναι ισότιμοι διαπραγματευτικά με τον εργοδότη. Την ίδια στιγμή είναι βέβαιο ότι θα ενισχυθούν και φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων ή επιχειρήσεων του ίδιου κλάδου. Σε χώρους που θα υπάρχει οργανωμένη, ισχυρή και με επιρροή στους εργαζόμενους συνδικαλιστική οργάνωση, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα είναι δύσκολο να εφαρμοστεί με ατομική σύμβαση εργασίας. Σε διπλανή επιχείρηση όμως, δίχως συλλογική εκπροσώπηση των
εργαζομένων, ο εργοδότης με ευκολία θα επιβάλει απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, με βάση τις οποίες θα ανταγωνίζεται όλους όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να λειτουργήσουν σε βάρος των δικαιωμάτων του προσωπικού τους.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι η «ευελιξία» στην εργασία, θα καθορίζει πλέον τον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων. Άραγε είναι επιδιωκόμενη απ’ όλους μια τέτοια «παράκαμψη» των συλλογικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών; Δεν θα είχε μεγαλύτερη αξία αντί ατομικών συμβάσεων εργασίας, να ενισχυθεί η κουλτούρα συλλογικής διαπραγμάτευσης στις οργανώσεις εργαζομένων και εργοδοτών; Προτάσεις υπάρχουν, θέληση όμως;

Διευκολύνονται οι απολύσεις

Επιπλέον, εισάγονται διατάξεις που απελευθερώνουν ουσιαστικά τις απολύσεις και στερούν κάθε προστασία στους εργαζόμενους. Διατάξεις με τις οποίες γίνεται επίδειξη ασέβειας προς την Ελληνική Δικαιοσύνη, αφού απομειώνεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη ισχύς της δικαστικής εξουσίας και αναιρείται η υποχρέωση επαναπασχόλησης του εργαζομένου, ως συνέπεια της ακυρότητας της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του και της υπερημερίας του εργοδότη. Η επιστροφή στη θέση εργασίας αποτελεί μέτρο αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας του εργαζομένου, που έχει υποστεί την άκυρη απόλυση. Η απώλεια της θέσης εργασίας ιδίως στις περιπτώσεις που έχει διαπιστωθεί η ακυρότητα της απόλυσης, ασφαλώς δεν μπορεί να θεραπευθεί με την καταβολή πρόσθετης αποζημίωσης που εισάγει η νέα ρύθμιση.

Επίσης, η νέα ρύθμιση δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να διορθώσει λάθη και παραλείψεις του, ματαιώνοντας τις συνέπειες από την ακυρότητα της απόλυσης και την υπερημερία του που αυτή συνεπάγεται, καθιστώντας τη δίκη που άνοιξε ο εργαζόμενος άνευ αντικειμένου και στερώντας του κάθε προστασία. Πραγματικά όλα αυτά συνιστούν πρόοδο ή έρχονται και προστίθενται στην υπάρχουσα ήδη αποσάθρωση του ισχύοντος πλαισίου του δικαίου της
καταγγελίας;

Τέτοιες ρυθμίσεις λοιπόν θα προκαλέσουν τεράστια προβλήματα στον κόσμο της εργασίας και της παραγωγής, όταν μάλιστα προωθείται ταυτόχρονα και η μετατροπή του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας σε Ανεξάρτητη Αρχή. Άλλη μια παρέμβαση που μας εκπλήσσει αρνητικά. Αντί το Σ.ΕΠ.Ε
να αποτελεί στενή επιτελική δομή του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αντί να εμπλουτιστεί και να θωρακιστεί ώστε να είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο επιβολής του νόμου απέναντι στην παραβατικότητα και τα φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού, μέσω της καταστρατήγησης της εργατικής νομοθεσίας, η Κυβέρνηση απεκδύεται της πολιτικής ευθύνης ελέγχου των εργοδοτικών παραβάσεων.

Ειδικά για το θέμα αυτό η Κυβέρνηση προχωρά νομοθετεί ενώ γνωρίζει τις απορρέουσες, από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας 81, υποχρεώσεις του Ελληνικού Κράτους. Ενώ γνωρίζει ότι για τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τις επιταγές της ΔΣΕ 81 έχουν εκδοθεί αποφάσεις και συστάσεις προς την Ελλάδα από τα όργανα ελέγχου του ILO. Ενώ γνωρίζει ότι στο πρόσφατο παρελθόν παρασχέθηκε εκτενής τεχνική βοήθεια από το ILO για την Επιθεώρηση Εργασίας και την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας. Από αυτή την βοήθεια που παρασχέθηκε από το ILO προέκυψε η τριμερής συμφωνία Κράτους, εργαζομένων και εργοδοτών για τον Οδικό Χάρτη για την αδήλωτη εργασία, με ειδικές κομβικές δράσεις και λογοδοσία του Υπουργείου Εργασίας και του Σ.ΕΠ.Ε. ως προς την υλοποίηση του επιχειρησιακού προγράμματος στοχευμένων ελέγχων.

Η σημασία της απεργίας της 10ης Ιουνίου

Με βάση τα παραπάνω, ο βασικός κορμός των προωθούμενων ρυθμίσεων είναι εκτός εργασιακής και κοινωνικής πραγματικότητας στην Ελλάδα. Όπως επίσης, προκύπτει καθαρά ότι εξυπηρετεί συμφέροντα που δεν εξασφαλίζουν την πρόοδο της χώρας με όρους οικονομικής και κοινωνικής
αποτελεσματικότητας, ισότητας και δικαιοσύνης, ούτε και την επίτευξη βασικών αρχών του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Πυλώνα και βασικών στόχων της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ, για τους
οποίους έχει δεσμευθεί η Ελλάδα. Παράλληλα ενέχουν σοβαρότατα ζητήματα παραβιάσεων ευρωπαϊκών και διεθνών κανόνων, που δεσμεύουν τη χώρα.

Εμείς έχουμε τοποθετηθεί εκτενώς για το σύνολο των διατάξεων, έχουμε ενημερώσει τους εργαζόμενους, έχουμε καταθέσει και εγγράφως τις διαφωνίες μας σε σχετικό υπόμνημα στο αρμόδιο Υπουργείο. Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια να εισακουστούμε και να υπάρξουν τροποποιήσεις, βελτιώσεις και απάλειφες στο νομοσχέδιο. Ταυτόχρονα όμως έχουμε έτοιμα προς χρήση όλα τα εργαλεία άσκησης των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων. Ως κοινωνικός
διαπραγματευτής, η ΓΣΕΕ μπαίνει με την ίδια δυναμική και στο διάλογο, αλλά και στην άσκηση της απαιτούμενης κοινωνικής πίεσης για την επίτευξη βελτιώσεων υπέρ του κόσμου της εργασίας.

Καλούμε λοιπόν τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενες να δώσουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ στη ΓΣΕΕ και τις οργανώσεις των εργαζομένων, δια της μαζικής συμμετοχής τους στην απεργία της 10ης Ιουνίου που έχει προκηρύξει η Συνομοσπονδία, αλλά και στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που έχουν προγραμματιστεί για την ίδια μέρα.