Η ίδρυση της Αριστεράς ήταν και παραμένει μια περιπέτεια
Λόταρ Μπίσκι, Συνέντευξη στην Ελένη ΤΣΕΡΕΖΟΛΕ, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2007-11-11
Ο Λόταρ Μπίσκι, συμπρόεδρος (με τον Όσκαρ Λαφοντέν) της Αριστεράς (Die Linke) στη Γερμανία και επερχόμενός διάδοχος του Φάουστο Μπερτινότι στην προεδρία του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο συνέδριο στην Πράγα, στα τέλη του μήνα, μίλησε στην "Κ.Α."
* Είστε συμπρόεδρος του Αριστερού κόμματος: ποια τα "συν" και τα "πλην" του νέου κόμματος;
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας ότι υπάρχουν θετικά και αρνητικά από τη δημιουργία ενός νέου, ισχυρότερου αριστερού κόμματος στη Γερμανία, με την ενοποίηση (ή, ακριβέστερα, με τη συγχώνευση) δύο αριστερών κομμάτων – του πρώην Κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Πρωτοβουλίας "Εργασία και Κοινωνική Δικαιοσύνη" (WASG) – τον Ιούνιο φέτος. Γιατί δεν θα έπρεπε να υπερβούμε την κακή παράδοση της γερμανικής (και διεθνούς) Αριστεράς να βλέπουμε καταρχήν τις διαφορές και τις διαφορετικές ιδεολογικές θέσεις αντί να επιδιώκουμε κοινές θέσεις για να παρεμβαίνουμε στην καθημερινή πολιτική, να παίρνουμε μέρος στην αλλαγή της σημερινής γερμανικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας, της κοινωνίας μας από αριστερή οπτική; Ναι, πράγματι, η πολιτική ίδρυση της Αριστεράς (Die Linke), που στηρίχθηκε στις αποφάσεις των δύο συνεδρίων και στην ψήφο όλων των μελών, ήταν και παραμένει ένα είδος περιπέτειας. Και παρακαλώ φανταστείτε: είμαστε κάπως τολμηροί στη Γερμανία... Η Αριστερά, το ξέρουμε, δεν είναι μόνο πολιτικά κόμματα. Αλλά χωρίς έκφραση ενός ζωντανού πολιτικού κόμματος, ένα ευρύ κίνημα για μια κοινωνική και δημοκρατική ουτοπία θα ήταν απλά αδιανόητο. Είμαι πεπεισμένος γι αυτό και το ίδιο πιστεύουν και χιλιάδες άνθρωποι, που έγιναν μέλη του νέου μας κόμματος.
Η ορθότητα της απόφασής μας φαίνεται από τα γεγονότα του μικρού ακόμη βίου της Αριστεράς: υφίσταται νέο 5κομματικό πολιτικό σύστημα στη Γερμανία, διεξάγεται ευρεία συζήτηση και υπάρχει αυξανόμενο κίνημα διαμαρτυρίας στη χώρα κατά της πολιτικής της περαιτέρω καταστροφής του συστήματος κοινωνικής ασφάλειας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών. Και για να επιστρέψω στην ουσία της ερώτησής σας: το "συν" είναι το γεγονός ύπαρξης της Αριστεράς και όχι "πλην" αλλά μια θετική πρόκληση, είναι η πολιτική και προγραμματική μεταρρύθμιση και διεύρυνση του κόμματός μας, με εθνική και διεθνή έννοια.
* Τι σημαίνει για εσάς σήμερα ένα αριστερό κόμμα; Ισότητα; Ειρήνη;
Ναι. Και πολύ περισσότερα από αυτά. Δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, διεθνισμός και αλληλεγγύη είναι οι βασικές μας κατευθυντήριες αξίες και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ειρήνη, την προστασία της φύσης και τη χειραφέτηση. Η εναλλακτική μας λύση στον καπιταλισμό είναι η ανανέωση με βάση τις αρχές της αλληλεγγύης και της πραγματικής δημοκρατικής οικοδόμησης της κοινωνίας. Αυτά βρίσκονται στο ιδρυτικό μας κείμενο, στις βασικές προγραμματικές μας θέσεις.
* Σε ποιό βαθμό η Die Linke αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της κυβερνητικής συμμετοχής από τη στιγμή που ήδη το κόμμα μετέχει σε τοπικές κυβερνήσεις;
Εμμένουμε στην πεποίθησή μας ότι καθήκον ενός πολιτικού κόμματος είναι να επηρεάζει την ανάπτυξη της κοινωνίας με τρεις τρόπους, που ονομάζονται "στρατηγικό τρίγωνο": πρώτον, με το να είναι μέρος της αντιπολίτευσης, διαμαρτυρόμενο κατά πολιτικών με τις οποίες δεν συμφωνούμε, δεύτερον, διαμορφώνοντας συγκεκριμένα την κοινωνία συμμετέχοντας σε τοπικές κυβερνήσεις, τρίτον, διατυπώνοντας εναλλακτικές προτάσεις πέρα από τον καπιταλισμό. Όλα εξαρτώνται από τις γενικές συνθήκες και τις υφιστάμενες πολιτικές πλειοψηφίες. Αυτή την περίοδο είμαστε η δεύτερη δύναμη στη Βουλή σε εθνικό επίπεδο, είμαστε τμήμα σε μια τοπική κυβέρνηση, μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες στο Βερολίνο και έχουμε 256 αξιωματούχους σε τοπικό επίπεδο - μεταξύ τους 3 περιφερειάρχες και 188 δημάρχους. Οι εμπειρίες μας εντός των κυβερνήσεων είναι, όπως είναι φυσικό, συνδυασμός επιτυχιών και ηττών, επιτευγμάτων και απογοητεύσεων και γίνονται πάντοτε αντικείμενο δημόσιων έντονων συζητήσεων μεταξύ των ψηφοφόρων και των κομματικών μας μελών. Θεωρώ ότι αυτές οι συζητήσεις είναι πολύ θετικές και σε τελική ανάλυση πολύ σημαντικές, γιατί συνιστούν το μόνο τρόπο να αξιολογήσουμε τη δουλειά μας και να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος.
* Με ποιο τρόπο ένα αριστερό κόμμα του 21ου αιώνα μπορεί να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση;
Η διαδικασία της παγκοσμιοποιήσης αυτή καθαυτή αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, τεράστια ευκαιρία για την ανθρωπότητα - για καλύτερη αμοιβαία κατανόηση και ανεκτικότητα, για στενότερη συνεργασία για την επίλυση παγκόσμιων και τοπικών προβλημάτων. Αλλά η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που βιώνουμε σήμερα γεννά νέα προβλήματα αντί να επιλύει τα υπάρχοντα. Γι αυτό και πολλά αριστερά κόμματα σήμερα βλέπουν ότι η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική τάξη πραγμάτων πρέπει να καταπολεμηθεί με ένωση δυνάμεων, με τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο. Εργαζόμαστε στενά με αριστερά κόμματα και κινήματα διεθνώς, προσπαθώντας να συμβάλλουμε ώστε η παγκοσμιοποίηση να λειτουργήσει προς όφελος όλου του παγκόσμιου πληθυσμού και όχι μόνο για λίγους πλούσιους και ορισμένους παγκόσμιους οικονομικούς παίκτες. Η εξάλειψη της φτώχειας και των ασθενειών, η αποτροπή της καταστροφής του περιβάλλοντος, η προώθηση της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, η επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης, η επίλυση του ενεργειακού παγκόσμιου θέματος - αυτές οι προκλήσεις μπορούν να λυθούν αν η παγκοσμιοποίηση γίνει κατανοητή ως πεδίο δράσης προς όφελος όλου του κόσμου. Αλλά προϋπόθεση αυτού είναι η αποδοχή του γεγονότος ότι τα προβλήματα δεν μπορούν ποτέ να λυθούν με στρατιωτικά μέσα. Η παγκοσμιοποίηση πρέπει να γίνει το κοινό οικοδόμημα του κόσμου στον οποίο θέλουμε να ζούμε, σε αποκλειστικά ειρηνική βάση.
* Τι σκέφτεστε για το ότι το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα διατηρεί το στόχο του "δημοκρατικού σοσιαλισμού" στο πρόγραμμά του;
Έχω αντικρουόμενα συναισθήματα - από τη μια ικανοποίηση γιατί είναι κάτι κοινό των δύο κομμάτων μας. Από την άλλη, δεν είδα καμία δέσμευση από το SPD στο θέμα αυτό και πρόκειται μάλλον περισσότερο για κληρονομιά του κόμματος παρά για σημείο αναφοράς για καθημερινές πολιτικές.
* Το θεωρείτε αυτό αριστερή στροφή, που ανοίγει μια προοπτική κυβερνητικού συνασπισμού, από τη στιγμή που υφίσταται κοινοβουλευτική πλειοψηφία κατά των συντηρητικών;
Φοβάμαι ότι δυστυχώς δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Σήμερα παρατηρείται μια επιφανειακά παράδοξη κατάσταση στη Γερμανία: οι αριστερές ιδέες επαναϋιοθετούνται, προβάλλονται κοινωνικά δίκαιες και φιλειρηνικές πολιτικές. Η πλειοψηφία του πληθυσμού συμμερίζεται τις πολιτικές μας θέσεις για πολλά θέματα. Ωστόσο, αυτή η στροφή δεν φαίνεται στις κάλπες. Εξακολουθούμε να έχουμε μια δομικά συντηρητική πλειοψηφία όταν έρχονται οι εκλογές και κατά τη γνώμη μου αυτό θα ισχύει για τα επόμενα χρόνια. Η κατάσταση αυτή οφείλεται στην αδύναμη θέση του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος από τη μια, και στον ακόμη ισχυρό αντικομμουνισμό στη Γερμανία, από την άλλη. Η Αριστερά είναι σταθερά γύρω στο 10% των ψήφων και θα επεξεργαστεί κι άλλο τις πολιτικές της εναλλακτικές λύσεις. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε σε εθνικό επίπεδο έναν εταίρο για τις βασικές μας απόψεις, γι αυτό και το θέμα μιας αριστερής κυβέρνησης με τη συμμετοχή της Αριστεράς δεν είναι του παρόντος. Αν τα πράγματα αλλάξουν στο μέλλον, θα πρέπει να το ξανακουβεντιάσουμε.
* Αναλαμβάνετε πρόεδρος του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς: τι ενώνει και τι χωρίζει τα κόμματά της;
Καταρχήν, είμαι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς - δεν υπάρχουν αυτοματισμοί εκλογής.
Θεωρώ ότι υπάρχουν περισσότερα που ενώνουν παρά χωρίζουν. Αν εξετάσετε την ανάπτυξη του νέου κόμματός μας και τα βασικά μας ντοκουμέντα που υιοθετήθηκαν από τα συνέδρια - το μανιφέστο του στο ιδρυτικό συνέδριο της Ρώμης το 2004 και τις Θέσεις της Αθήνας - θα δείτε ότι έχουν αυξηθεί πολύ οι κοινές μας θέσεις. Αυτή είναι μια διαδικασία που πρέπει να συνεχίσουμε στη βάση των κοινών μας ιδανικών και της συναίνεσης αρχών. Παραδέχομαι ότι αυτή η διαδικασία θέτει σοβαρές προκλήσεις στο επίπεδο διατύπωσης πολύ συγκεκριμένων προτάσεων για την άλλη Ευρώπη που θέλουμε. Τα κόμματα της Ε.Α. πρέπει να αντιμετωπίσουν την πρόκληση αυτή σε στενή συνεργασία με τα κινήματα, τα συνδικάτα και την κοινωνία των πολιτών. Αυτό ακριβώς εκφράζει το σύνθημα του επερχόμενου συνεδρίου στην Πράγα: "Κτίζοντας εναλλακτικές λύσεις!" Πρόκειται για μεγαλεπήβολο έργο!
Η Ευρώπη ήταν 40 χρόνια διαιρεμένη και βέβαια τα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, Ανατολής και Δύσης, έχουν επηρεαστεί από αυτό. Καθήκον της Ε.Α. είναι να προτείνει μια ισορροπημένη πολιτική, όχι μια απλή αντανάκλαση των μεγάλων ευρωπαϊκών κομμάτων, αλλά μια ευρωπαϊκή αριστερή πολιτική. Σε περίπτωση εκλογής μου, θα συμβάλλω σε αυτό.
Μια ειρηνική και δίκαιη Ευρώπη
* Τι είδους Ευρώπη ονειρεύεται η Αριστερά;
Η ειρήνη δεν είναι τα πάντα αλλά τα πάντα είναι μάταια χωρίς την ειρήνη. Ονειρεύομαι λοιπόν μια ειρηνική Ευρώπη που συμβάλλει ενεργά στην παγκόσμια ειρήνη. Θα χαρώ να δω την Ευρώπη (και βέβαια και τα εθνικά κράτη) χωρίς στρατιωτική διάσταση στην εξωτερική της πολιτική, αλλά με λειτουργικά πολιτικά εργαλεία - και αυτό συνιστά ιδιαίτερη πρόκληση για την αριστερά στην Ευρώπη - για τη διατήρηση και προώθηση της ειρήνης στον κόσμο. Δεύτερον, ονειρεύομαι μια Ευρώπη όπου ο πλούτος των κοινωνιών μας θα διανέμεται περισσότερο ισότιμα: οι διαφορές εισοδημάτων μεταξύ των τάξεων, Δύσης και Ανατολής, ανδρών και γυναικών, δεν δικαιολογούνται, ούτε και είναι "υγιεινές" για την ανάπτυξη των δημοκρατιών μας!
* Είστε συμπρόεδρος του Αριστερού κόμματος: ποια τα "συν" και τα "πλην" του νέου κόμματος;
Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας ότι υπάρχουν θετικά και αρνητικά από τη δημιουργία ενός νέου, ισχυρότερου αριστερού κόμματος στη Γερμανία, με την ενοποίηση (ή, ακριβέστερα, με τη συγχώνευση) δύο αριστερών κομμάτων – του πρώην Κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Πρωτοβουλίας "Εργασία και Κοινωνική Δικαιοσύνη" (WASG) – τον Ιούνιο φέτος. Γιατί δεν θα έπρεπε να υπερβούμε την κακή παράδοση της γερμανικής (και διεθνούς) Αριστεράς να βλέπουμε καταρχήν τις διαφορές και τις διαφορετικές ιδεολογικές θέσεις αντί να επιδιώκουμε κοινές θέσεις για να παρεμβαίνουμε στην καθημερινή πολιτική, να παίρνουμε μέρος στην αλλαγή της σημερινής γερμανικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας, της κοινωνίας μας από αριστερή οπτική; Ναι, πράγματι, η πολιτική ίδρυση της Αριστεράς (Die Linke), που στηρίχθηκε στις αποφάσεις των δύο συνεδρίων και στην ψήφο όλων των μελών, ήταν και παραμένει ένα είδος περιπέτειας. Και παρακαλώ φανταστείτε: είμαστε κάπως τολμηροί στη Γερμανία... Η Αριστερά, το ξέρουμε, δεν είναι μόνο πολιτικά κόμματα. Αλλά χωρίς έκφραση ενός ζωντανού πολιτικού κόμματος, ένα ευρύ κίνημα για μια κοινωνική και δημοκρατική ουτοπία θα ήταν απλά αδιανόητο. Είμαι πεπεισμένος γι αυτό και το ίδιο πιστεύουν και χιλιάδες άνθρωποι, που έγιναν μέλη του νέου μας κόμματος.
Η ορθότητα της απόφασής μας φαίνεται από τα γεγονότα του μικρού ακόμη βίου της Αριστεράς: υφίσταται νέο 5κομματικό πολιτικό σύστημα στη Γερμανία, διεξάγεται ευρεία συζήτηση και υπάρχει αυξανόμενο κίνημα διαμαρτυρίας στη χώρα κατά της πολιτικής της περαιτέρω καταστροφής του συστήματος κοινωνικής ασφάλειας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών. Και για να επιστρέψω στην ουσία της ερώτησής σας: το "συν" είναι το γεγονός ύπαρξης της Αριστεράς και όχι "πλην" αλλά μια θετική πρόκληση, είναι η πολιτική και προγραμματική μεταρρύθμιση και διεύρυνση του κόμματός μας, με εθνική και διεθνή έννοια.
* Τι σημαίνει για εσάς σήμερα ένα αριστερό κόμμα; Ισότητα; Ειρήνη;
Ναι. Και πολύ περισσότερα από αυτά. Δημοκρατία, ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, διεθνισμός και αλληλεγγύη είναι οι βασικές μας κατευθυντήριες αξίες και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ειρήνη, την προστασία της φύσης και τη χειραφέτηση. Η εναλλακτική μας λύση στον καπιταλισμό είναι η ανανέωση με βάση τις αρχές της αλληλεγγύης και της πραγματικής δημοκρατικής οικοδόμησης της κοινωνίας. Αυτά βρίσκονται στο ιδρυτικό μας κείμενο, στις βασικές προγραμματικές μας θέσεις.
* Σε ποιό βαθμό η Die Linke αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της κυβερνητικής συμμετοχής από τη στιγμή που ήδη το κόμμα μετέχει σε τοπικές κυβερνήσεις;
Εμμένουμε στην πεποίθησή μας ότι καθήκον ενός πολιτικού κόμματος είναι να επηρεάζει την ανάπτυξη της κοινωνίας με τρεις τρόπους, που ονομάζονται "στρατηγικό τρίγωνο": πρώτον, με το να είναι μέρος της αντιπολίτευσης, διαμαρτυρόμενο κατά πολιτικών με τις οποίες δεν συμφωνούμε, δεύτερον, διαμορφώνοντας συγκεκριμένα την κοινωνία συμμετέχοντας σε τοπικές κυβερνήσεις, τρίτον, διατυπώνοντας εναλλακτικές προτάσεις πέρα από τον καπιταλισμό. Όλα εξαρτώνται από τις γενικές συνθήκες και τις υφιστάμενες πολιτικές πλειοψηφίες. Αυτή την περίοδο είμαστε η δεύτερη δύναμη στη Βουλή σε εθνικό επίπεδο, είμαστε τμήμα σε μια τοπική κυβέρνηση, μαζί με τους σοσιαλδημοκράτες στο Βερολίνο και έχουμε 256 αξιωματούχους σε τοπικό επίπεδο - μεταξύ τους 3 περιφερειάρχες και 188 δημάρχους. Οι εμπειρίες μας εντός των κυβερνήσεων είναι, όπως είναι φυσικό, συνδυασμός επιτυχιών και ηττών, επιτευγμάτων και απογοητεύσεων και γίνονται πάντοτε αντικείμενο δημόσιων έντονων συζητήσεων μεταξύ των ψηφοφόρων και των κομματικών μας μελών. Θεωρώ ότι αυτές οι συζητήσεις είναι πολύ θετικές και σε τελική ανάλυση πολύ σημαντικές, γιατί συνιστούν το μόνο τρόπο να αξιολογήσουμε τη δουλειά μας και να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος.
* Με ποιο τρόπο ένα αριστερό κόμμα του 21ου αιώνα μπορεί να αντιμετωπίσει την παγκοσμιοποίηση;
Η διαδικασία της παγκοσμιοποιήσης αυτή καθαυτή αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, τεράστια ευκαιρία για την ανθρωπότητα - για καλύτερη αμοιβαία κατανόηση και ανεκτικότητα, για στενότερη συνεργασία για την επίλυση παγκόσμιων και τοπικών προβλημάτων. Αλλά η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που βιώνουμε σήμερα γεννά νέα προβλήματα αντί να επιλύει τα υπάρχοντα. Γι αυτό και πολλά αριστερά κόμματα σήμερα βλέπουν ότι η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική τάξη πραγμάτων πρέπει να καταπολεμηθεί με ένωση δυνάμεων, με τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο. Εργαζόμαστε στενά με αριστερά κόμματα και κινήματα διεθνώς, προσπαθώντας να συμβάλλουμε ώστε η παγκοσμιοποίηση να λειτουργήσει προς όφελος όλου του παγκόσμιου πληθυσμού και όχι μόνο για λίγους πλούσιους και ορισμένους παγκόσμιους οικονομικούς παίκτες. Η εξάλειψη της φτώχειας και των ασθενειών, η αποτροπή της καταστροφής του περιβάλλοντος, η προώθηση της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, η επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης, η επίλυση του ενεργειακού παγκόσμιου θέματος - αυτές οι προκλήσεις μπορούν να λυθούν αν η παγκοσμιοποίηση γίνει κατανοητή ως πεδίο δράσης προς όφελος όλου του κόσμου. Αλλά προϋπόθεση αυτού είναι η αποδοχή του γεγονότος ότι τα προβλήματα δεν μπορούν ποτέ να λυθούν με στρατιωτικά μέσα. Η παγκοσμιοποίηση πρέπει να γίνει το κοινό οικοδόμημα του κόσμου στον οποίο θέλουμε να ζούμε, σε αποκλειστικά ειρηνική βάση.
* Τι σκέφτεστε για το ότι το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα διατηρεί το στόχο του "δημοκρατικού σοσιαλισμού" στο πρόγραμμά του;
Έχω αντικρουόμενα συναισθήματα - από τη μια ικανοποίηση γιατί είναι κάτι κοινό των δύο κομμάτων μας. Από την άλλη, δεν είδα καμία δέσμευση από το SPD στο θέμα αυτό και πρόκειται μάλλον περισσότερο για κληρονομιά του κόμματος παρά για σημείο αναφοράς για καθημερινές πολιτικές.
* Το θεωρείτε αυτό αριστερή στροφή, που ανοίγει μια προοπτική κυβερνητικού συνασπισμού, από τη στιγμή που υφίσταται κοινοβουλευτική πλειοψηφία κατά των συντηρητικών;
Φοβάμαι ότι δυστυχώς δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Σήμερα παρατηρείται μια επιφανειακά παράδοξη κατάσταση στη Γερμανία: οι αριστερές ιδέες επαναϋιοθετούνται, προβάλλονται κοινωνικά δίκαιες και φιλειρηνικές πολιτικές. Η πλειοψηφία του πληθυσμού συμμερίζεται τις πολιτικές μας θέσεις για πολλά θέματα. Ωστόσο, αυτή η στροφή δεν φαίνεται στις κάλπες. Εξακολουθούμε να έχουμε μια δομικά συντηρητική πλειοψηφία όταν έρχονται οι εκλογές και κατά τη γνώμη μου αυτό θα ισχύει για τα επόμενα χρόνια. Η κατάσταση αυτή οφείλεται στην αδύναμη θέση του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος από τη μια, και στον ακόμη ισχυρό αντικομμουνισμό στη Γερμανία, από την άλλη. Η Αριστερά είναι σταθερά γύρω στο 10% των ψήφων και θα επεξεργαστεί κι άλλο τις πολιτικές της εναλλακτικές λύσεις. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε σε εθνικό επίπεδο έναν εταίρο για τις βασικές μας απόψεις, γι αυτό και το θέμα μιας αριστερής κυβέρνησης με τη συμμετοχή της Αριστεράς δεν είναι του παρόντος. Αν τα πράγματα αλλάξουν στο μέλλον, θα πρέπει να το ξανακουβεντιάσουμε.
* Αναλαμβάνετε πρόεδρος του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς: τι ενώνει και τι χωρίζει τα κόμματά της;
Καταρχήν, είμαι υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς - δεν υπάρχουν αυτοματισμοί εκλογής.
Θεωρώ ότι υπάρχουν περισσότερα που ενώνουν παρά χωρίζουν. Αν εξετάσετε την ανάπτυξη του νέου κόμματός μας και τα βασικά μας ντοκουμέντα που υιοθετήθηκαν από τα συνέδρια - το μανιφέστο του στο ιδρυτικό συνέδριο της Ρώμης το 2004 και τις Θέσεις της Αθήνας - θα δείτε ότι έχουν αυξηθεί πολύ οι κοινές μας θέσεις. Αυτή είναι μια διαδικασία που πρέπει να συνεχίσουμε στη βάση των κοινών μας ιδανικών και της συναίνεσης αρχών. Παραδέχομαι ότι αυτή η διαδικασία θέτει σοβαρές προκλήσεις στο επίπεδο διατύπωσης πολύ συγκεκριμένων προτάσεων για την άλλη Ευρώπη που θέλουμε. Τα κόμματα της Ε.Α. πρέπει να αντιμετωπίσουν την πρόκληση αυτή σε στενή συνεργασία με τα κινήματα, τα συνδικάτα και την κοινωνία των πολιτών. Αυτό ακριβώς εκφράζει το σύνθημα του επερχόμενου συνεδρίου στην Πράγα: "Κτίζοντας εναλλακτικές λύσεις!" Πρόκειται για μεγαλεπήβολο έργο!
Η Ευρώπη ήταν 40 χρόνια διαιρεμένη και βέβαια τα κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, Ανατολής και Δύσης, έχουν επηρεαστεί από αυτό. Καθήκον της Ε.Α. είναι να προτείνει μια ισορροπημένη πολιτική, όχι μια απλή αντανάκλαση των μεγάλων ευρωπαϊκών κομμάτων, αλλά μια ευρωπαϊκή αριστερή πολιτική. Σε περίπτωση εκλογής μου, θα συμβάλλω σε αυτό.
Μια ειρηνική και δίκαιη Ευρώπη
* Τι είδους Ευρώπη ονειρεύεται η Αριστερά;
Η ειρήνη δεν είναι τα πάντα αλλά τα πάντα είναι μάταια χωρίς την ειρήνη. Ονειρεύομαι λοιπόν μια ειρηνική Ευρώπη που συμβάλλει ενεργά στην παγκόσμια ειρήνη. Θα χαρώ να δω την Ευρώπη (και βέβαια και τα εθνικά κράτη) χωρίς στρατιωτική διάσταση στην εξωτερική της πολιτική, αλλά με λειτουργικά πολιτικά εργαλεία - και αυτό συνιστά ιδιαίτερη πρόκληση για την αριστερά στην Ευρώπη - για τη διατήρηση και προώθηση της ειρήνης στον κόσμο. Δεύτερον, ονειρεύομαι μια Ευρώπη όπου ο πλούτος των κοινωνιών μας θα διανέμεται περισσότερο ισότιμα: οι διαφορές εισοδημάτων μεταξύ των τάξεων, Δύσης και Ανατολής, ανδρών και γυναικών, δεν δικαιολογούνται, ούτε και είναι "υγιεινές" για την ανάπτυξη των δημοκρατιών μας!
