Το σεξ και η νέα τακτική της Θρησκευτικής Δεξιάς στις ΗΠΑ
Νταγκμαρ Χερτσογκ, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2008-09-28
"Με πλημμύρισαν κύματα ευχαρίστησης· ένιωσα λες και γλίστραγα σ’ έναν άγριο καταρράχτη", γράφει με ενθουσιασμό μια εκστασιασμένη αναγνώστρια. Μια άλλη θυμάται: "Λες κι είχα μέσα μου ένα εκατομμύριο μικροσκοπικά μπαλόνια ηδονής, που εξερράγησαν όλα μεμιάς".
Οι περιγραφές δεν προέρχονται από το Cosmopolitan, κάποιο ερωτικό σάιτ, κάποιο Άρλεκιν, ούτε βέβαια από κάνα τσοντοκάναλο. Ανήκουν, είτε το πιστεύετε είτε όχι, στη νέα φιλοσοφία της Θρησκευτικής Δεξιάς στην Αμερική. Ανέκαθεν ξέραμε ότι το σεξ πουλάει. Τώρα όμως χρησιμοποιείται για την πώληση από κοινού του Θεού και των Ρεπουμπλικάνων, σ’ ένα πολλά υποσχόμενο πακέτο. Ντύνοντας τις παλιές αντιδραστικές αξίες με δικτυωτά καλσόν και δαντελωτά εσώρουχα, οι συντηρητικές δυνάμεις πλήττουν τους προοδευτικούς στο γήπεδό τους.
Πώς λοιπόν η Θρησκευτική Δεξιά -αυτό το φανατισμένο και θορυβώδες κίνημα πολιτικοποιημένων συντηρητικών ευαγγελικών Προστεσταντών (που συμπαρατάσσεται μ’ έναν αυξανόμενο αριθμό συντηρητικών Καθολικών)- κατάφερε τόσο αποτελεσματικά να οικειοποιηθεί αυτό που παραδοσιακά ανήκε στο βασίλειο της ανεκτικής Αριστεράς;
Απλούστατα, έχει αλλάξει τακτική και τώρα διατείνεται, φωναχτά και ενθουσιωδώς, ότι, σε αντίθεση με τη γενική πεποίθηση, κάθε άλλο παρά αισθάνεται άβολα με το ζήτημα του σεξ. Όλως αντιθέτως, τάσσεται κατηγορηματικά υπέρ του σεξ, αρκεί να πρόκειται για σεξ εντός του γάμου. Οι συντηρητικοί Ευαγγελιστές ιδίως, όχι μόνο καταφέρονται εναντίον των δεινών της σεξουαλικής ένδειας στον συζυγικό βίο (και του ότι τόσο πολλές γυναίκες αισθάνονται σαν χώρος εναπόθεσης σπέρματος, εξαιτίας των αδιάφορων και συναισθηματικά απόντων συζύγων τους), αλλά επίσης, με τους πιο αποκαλυπτικούς, λεπτομερείς και απερίφραστους όρους, εξυμνούν την προοπτική της έκστασης.
Ανοίξτε ένα πρόσφατο εγχειρίδιο των Ευαγγελιστών και θα διαβάστε σχόλια του τύπου: "Ορισμένοι έχουν την εσφαλμένη αντίληψη ότι ο Θεός είναι εναντίον του σεξ… στην πραγματικότητα, τάσσεται αναφανδόν υπέρ του σεξ! Αυτός το επινόησε. Τι απίστευτη σύλληψη! Το παθιασμένο σεξ είναι ιδέα του Θεού". Ή: "Ο οργασμός αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του θεϊκού σχεδίου για το σεξ". Οι Ευαγγελιστές συγγραφείς έχουν πλάσει έναν πιασάρικο νέο όρο -"ψυχασμός" ("soulgasm")-, προκειμένου να περιγράψουν τις απερίγραπτες απολαύσεις (απίστευτοι σωματικοί οργασμοί συν εσώτερη συναισθηματική σύνδεση με τον σύζυγο συν την παρουσία του Θεού), που περιμένει την Ευαγγελίστρια σύζυγο. Πώς ο σύζυγος μπορεί να καταστεί ένας "εραστής-Σούπερμαν" και να κάνει τη γυναίκα του να τελειώνει ασταμάτητα, οδηγίες για το αισθησιακό χάιδεμα του στήθους και του πέους, πώς ένας άντρας μπορεί να διεγείρει το "σημείο G" της γυναίκας του, και (ακόμα καλύτερα νέα!) πώς η Βίβλος δεν απαγορεύει ούτε τα σέξυ εσώρουχα ούτε τους δονητές: όλα αυτά μπορείτε να τα βρείτε στα εγχειρίδια και τους οδηγούς των Ευαγγελιστών.
Αυτοί οι οδηγοί που υπερασπίζονται το εντός του (ευαγγελικού) γάμου σεξ ανατρέχουν επίσης στο Άσμα του Σολομώντος, στο οποίο ανακαλύπτουν έναν σπουδαίο υπερασπιστή του στοματικού σεξ. Ορισμένα ευαγγελικά εγχειρίδια συστήνουν με χαρά το πρωκτικό σεξ και κάποιες ήπιες εκδοχές του σαδομαζοχισμού. Το μπάτσισμα στα πισινά, σημειώνει μια ευαγγελική ιστοσελίδα, μπορεί να είναι "διεγερτικό", ενώ το δέσιμο -όπως κι άλλες σαδομαζό πρακτικές- μπορεί να είναι "πολύ διεγερτικό". Υπάρχουν ιστοσελίδες που προσφέρουν χριστιανικά sex toys (χριστιανικούς δονητές, χριστιανικά αξεσουάρ για τον ερεθισμό της κλειτορίδας, χριστιανικά jelly rings) και υπερηφανεύονται ότι τα πουλάνε όλα αυτά χωρίς καμιά γυμνή εικόνα - γιατί αυτό θα ήταν πορνογραφικό και προσβλητικό.
H χριστιανοσύνη έχει κινητοποιηθεί, αντιλαμβανόμενη το γεγονός ότι η καταπίεση δεν συνιστά καλή μέθοδο μάρκετινγκ. Η υπόσχεση της απόλαυσης (στον υπέρτατο βαθμό) δημιουργεί, ακριβώς, νέους οπαδούς για τη Θρησκευτική Δεξιά. Aκόμα πιο επικίνδυνο, όμως, είναι το ότι οι Ευαγγελιστές δεν περιορίζουν το ερωτικό τους μήνυμα στη θρησκεία, αλλά εκκοσμικεύουν συνολικά τον τρόπο δράσης τους.
Είναι βέβαια γνωστό ότι οι χριστιανοί ζηλωτές χρησιμοποίησαν, για αρκετό διάστημα, τη σωματική υγεία ως όπλο στην κινδυνολογία τους, διογκώνοντας τους κινδύνους από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (τσουβαλιάζοντας αδιακρίτως ιάσιμα και μη νοσήματα, για να εντείνουν τον πανικό), απαξιώνοντας ταυτόχρονα την αποτελεσματικότητα των προφυλακτικών.
Σήμερα, αντιθέτως, οι ζηλωτές έχουν μετακινηθεί στην επικράτεια της ψυχικής υγείας, εγκολπωνόμενοι τη γλώσσα των New Age "εναλλακτικών" θεραπειών. Ξαφνικά, η συζήτηση που κυριαρχεί στα γυναικεία περιοδικά και τα πρωινάδικα δεν επικεντρώνεται τόσο στους κινδύνους για τη σωματική υγεία, αλλά στην αυτοεκτίμηση ή, ακριβέστερα, στην απουσία της. Όσοι ξενοκοιμούνται έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η πορνογραφία αποτελεί δείγμα χαμηλής αυτοεκτίμησης (εκτός του ότι είναι "εθιστική" και προξενεί στυτική δυσλειτουργία). Οι πόρνες έχουν "απίστευτα χαμηλό επίπεδο αυτοεκτίμησης". Επίσης, η υποτιθέμενη ηπιότερη και πιο μετριοπαθής ομοφοβία, η οποία έχει αντικαταστήσει την παλαιότερη ωμή αποστροφή για τους ομοφυλόφιλους, βασίζεται κι αυτή στο ζήτημα της αυτοεκτίμησης: τα παιδιά των γκέι και των λεσβιών, μας λένε τώρα, είναι πιθανό να αποκτήσουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Ασφαλώς, υποστηρίζεται ότι και οι εκτρώσεις ελαττώνουν την αυτοεκτίμηση και οδηγούν σε ψυχικές ασθένειες. Bέβαια, μια έγκυρη κριτική της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολογίας, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, αντικρούει διεξοδικά τους ισχυρισμούς της Θρησκευτικής Δεξιάς ότι η έκτρωση συνδέεται με ψυχιατρικά προβλήματα.
Οι καμπάνιες για την αποχή από το σεξ προ του γάμου και η σχετική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία είναι τα πλέον προφανή λοιπά παραδείγματα της νέας εκκοσμικευμένης στρατηγικής που ακολουθεί η Χριστιανική Δεξιά όσον αφορά την ψυχική υγεία. Ιστοσελίδες και βιβλία που απευθύνουν εκκλήσεις υπέρ της προγαμιαίας αγνότητος διαγκωνίζονται διαρκώς μεταξύ τους, λέγοντας ότι η καθυστερημένη έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας αποτελεί δείγμα εξαιρετικά υψηλής αυτοεκτίμησης. Τα μαθησιακά ή αθλητικά επιτεύγματα παρουσιάζονται ως αλληλοαποκλειόμενα με τη σεξουαλική δραστηριότητα. Οι παρθένες, ισχυρίζονται, "ευδοκιμούν περισσότερο στη ζωή". Το 2006 η κυβέρνηση των ΗΠΑ απαίτησε κάθε πρόγραμμα για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που επιθυμεί να λάβει κρατική επιχορήγηση να περιέχει την "πληροφορία" ότι η σεξουαλική δραστηριότητα των εφήβων μπορεί να οδηγήσει στην κατάθλιψη και την αυτοκτονία. Το 2008 τα Κέντρα για τον Έλεγχο των Νοσημάτων, στην έκθεσή τους για τη νεολαία και τους κινδύνους που την απειλούν (χρήση της ζώνης ασφαλείας, αλκοόλ κ.ο.κ.), αναφέρουν το σεξ αυτό καθαυτό (και όχι το σεξ χωρίς προφυλάξεις) σαν επικίνδυνη συμπεριφορά.
Η εκκοσμίκευση του λόγου της επιτρέπει στη Θρησκευτική Δεξιά να ξαναλανσάρει με νέο αμπαλάζ την καταπίεση ως το ελιξήριο της διανοητικής υγείας. Αυτό που θεωρούνταν ανήθικο παρουσιάζεται τώρα ως κάτι που πιθανόν να δημιουργήσει κατασταλτικά αισθήματα αυτο-απέχθειας.
Η προέκταση όλων αυτών είναι η επιτήρηση όχι μόνο του σώματος αλλά και του μυαλού. Τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια όχι μόνο ενάντια στην πορνογραφία αλλά και στις φαντασιώσεις (τόσο τις ανδρικές όσο και τις γυναικείες) και τον αυνανισμό. Από το 2000 μέχρι σήμερα, έχουν πουληθεί τρία εκατομμύρια βιβλία κατά του αυνανισμού (και χιλιάδες, επίσης, έχουν σταλεί στους στρατιώτες, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, ως βοηθήματα για να σταματήσουν να αυνανίζονται). Τα εγχειρίδια αυτά τα χρησιμοποιούν επίσης, ως βοηθήματα, ομάδες μελέτης σε εκκλησίες, καθώς και θρησκευτικοί σύμβουλοι. Ανάμεσα στις πιο απίστευτες και ενοχλητικές όψεις των βιβλίων αυτών -που διατείνονται ότι μαθαίνουν στους άντρες πώς να κόψουν τις πορνογραφικές έξεις και να ξαναανακαλύψουν τη σεξουαλική γοητεία των γυναικών τους- είναι ότι είναι γεμάτα με σοφτ πορνοϊστορίες. Τα βιβλία προσπαθούν να μάθουν τους άντρες να "αποστρέφουν το βλέμμα" -αυτομάτως, περίπου όπως τραβάμε το χέρι μας από ένα πυρακτωμένο σίδερο- μόλις αντικρίσουν μια όμορφη γυναίκα.
Ενώ τα βιβλία αυτά παριστάνουν ότι εγκύπτουν με συμπόνια στον πόνο της γυναίκας, ενασχολούμενα με τους συζύγους που το μάτι τους "παίζει", στην πραγματικότητα είναι αρκούντως ύπουλα, καθώς προτρέπουν τις συζύγους να ενδίδουν στους άντρες τους για ένα "στα γρήγορα", ακόμα κι όταν δεν έχουν τη διάθεση -με το επιχείρημα ότι έτσι θα ελκύσουν ξανά την προσοχή των αντρών τους. Τα βιβλία θεωρούν ότι οι γάμοι των Αμερικανών είναι μια έρημη χώρα. Κυριολεκτικά, λένε στις συζύγους ότι όταν ένας άντρας "αποτοξινώνεται" από την πορνογραφία "πρέπει να λειτουργείτε σαν μια ευεργετική δόση μεθαδόνης γιʼ αυτόν".
Εξίσου ενδιαφέρων είναι ο τρόπος με τον οποίο τα εγχειρίδια αυτά ομολογούν ενθέρμως τις αμαρτίες των Ευαγγελιστών: ξεχειλίζουν από κομπασμό για όλο το άγριο σεξ στο οποίο επιδίδονταν τούτοι οι φοβεροί γαμίκουλες τις παλιές εκείνες μέρες, προτού ανακαλύψουν την οδό της ευλαβείας και της αρετής, για τις επισκέψεις τους σε μπουρδέλα, τις συζυγικές απιστίες τους, τις εκτρώσεις που υποχρέωσαν τις ερωμένες τους να κάνουν. Πρόκειται για ευαγγελική ομολογία πίστεως μαζί μ’ έναν μεταμοντέρνο χορό επίδειξης. Έτσι -κι αυτό είναι πολύ σημαντικό- καταφέρνουν να εξουδετερώνουν εκ των προτέρων τη δοκιμασμένη τακτική των προοδευτικών, οι οποίοι ξεσκέπαζαν, συχνά με σκανδαλοθηρικό τρόπο, τη συντηρητική υποκρισία.
Τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά; Πρώτα απ’ όλα, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στις ΗΠΑ έχει γίνει κουρέλι. Η χώρα όχι μόνο αποκρύπτει την αλήθεια, αλλά ψεύδεται ασύστολα προς τους πολίτες της. Σύμφωνα με τις κρατικές οδηγίες, οι μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου πρέπει να μάθουν πως "η σεξουαλική δραστηριότητα εκτός γάμου πιθανόν να έχει οδυνηρές ψυχολογικές και φυσικές συνέπειες". Αυτό είναι απλώς ψευδές και απάνθρωπο. Εξουθενώνει τους νέους ανθρώπους - ιδίως τα κορίτσια και τις γυναίκες. Ζούμε εν τω μέσω μιας επίθεσης στη σεξουαλική ανεξαρτησία της γυναίκας. Την ίδια στιγμή, στις ΗΠΑ παρουσιάζονται τα μεγαλύτερα ποσοστά σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, ανεπιθύμητων κυήσεων και σεξουαλικού καταναγκασμού στον ανεπτυγμένο κόσμο, η μικρότερη χρήση αντισυλληπτικών και ο υψηλότερος αριθμός εκτρώσεων.
Οι ευρωπαϊκές πολιτικές για το σεξ ασφαλώς δεν είναι τέλειες, ωστόσο είναι εντυπωσιακό ότι στην Ευρώπη τα σεξουαλικά δικαιώματα τα υπερασπίζονται όχι μόνο οι Σοσιαλδημοκράτες αλλά και οι Χριστιανοδημοκράτες. Στη διαμάχη για το πώς θα δημιουργηθεί χώρος για το ευρωπαϊκό Ισλάμ, συχνά τα συντηρητικά κόμματα υπερασπίζονται σθεναρότερα την ανάγκη όσοι θέλουν να θεωρούνται Ευρωπαίοι πολίτες, να αποδέχονται με άνεση την ομοσεξουαλικότητα και τη γυναικεία σεξουαλική ανεξαρτησία. Οι Ευρωπαίοι πορεύθηκαν διαμέσου μιας επίπονης αλλά σημαντικής παιδευτικής διαδικασίας μετά τον φασισμό -κι αυτό είναι φανερό. H οπτική του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που αναπτύχθηκε σε αντιδιαστολή με την εμπειρία του ναζισμού, εκκινεί από την προκείμενη ότι σκοπός του νόμου δεν είναι μονάχα να προστατεύσει τα άτομα ενάντια στη σεξουαλική βία και κακοποίηση, αλλά επίσης να προστατεύσει το δικαίωμα κάθε ατόμου στη σεξουαλικότητα που αυτό επιθυμεί. Ο αυτοπροσδιορισμός και η ελεύθερη απόφαση του ατόμου θεωρούνται οι σημαντικότερες ηθικές αξίες. Οι Αμερικάνοι έχουν αφεθεί επί μακρόν διάστημα στην καταδυνάστευση, χάνοντας την ικανότητά τους να υπερασπιστούν τις αξίες αυτές.
Μετάφραση: Στ. Μπουλαλάκης και Στ. Μπουρνάζος
Ευχαριστούμε την Αλκμήνη Κοβάνη για τη βοήθειά της στην απόδοση ειδικών όρων του άρθρου.
Ο Dagmar Herzog είναι καθηγητής Ιστορίας στο City University της Νέας Υόρκης. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι: "Sex after Fascism: Memory and Morality in Twentieth-Century Germany" (Princeton University Press, 2005), και "Sex in Crisis: The New Sexual Revolution and the Future of American Politics" (Basic Books, 2008). Το άρθρο δημοσιεύεται στο τχ. 5 (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008) του περιοδικού "New Humanist", έκδοση της Rationalist Society του Λονδίνου.
Οι περιγραφές δεν προέρχονται από το Cosmopolitan, κάποιο ερωτικό σάιτ, κάποιο Άρλεκιν, ούτε βέβαια από κάνα τσοντοκάναλο. Ανήκουν, είτε το πιστεύετε είτε όχι, στη νέα φιλοσοφία της Θρησκευτικής Δεξιάς στην Αμερική. Ανέκαθεν ξέραμε ότι το σεξ πουλάει. Τώρα όμως χρησιμοποιείται για την πώληση από κοινού του Θεού και των Ρεπουμπλικάνων, σ’ ένα πολλά υποσχόμενο πακέτο. Ντύνοντας τις παλιές αντιδραστικές αξίες με δικτυωτά καλσόν και δαντελωτά εσώρουχα, οι συντηρητικές δυνάμεις πλήττουν τους προοδευτικούς στο γήπεδό τους.
Πώς λοιπόν η Θρησκευτική Δεξιά -αυτό το φανατισμένο και θορυβώδες κίνημα πολιτικοποιημένων συντηρητικών ευαγγελικών Προστεσταντών (που συμπαρατάσσεται μ’ έναν αυξανόμενο αριθμό συντηρητικών Καθολικών)- κατάφερε τόσο αποτελεσματικά να οικειοποιηθεί αυτό που παραδοσιακά ανήκε στο βασίλειο της ανεκτικής Αριστεράς;
Απλούστατα, έχει αλλάξει τακτική και τώρα διατείνεται, φωναχτά και ενθουσιωδώς, ότι, σε αντίθεση με τη γενική πεποίθηση, κάθε άλλο παρά αισθάνεται άβολα με το ζήτημα του σεξ. Όλως αντιθέτως, τάσσεται κατηγορηματικά υπέρ του σεξ, αρκεί να πρόκειται για σεξ εντός του γάμου. Οι συντηρητικοί Ευαγγελιστές ιδίως, όχι μόνο καταφέρονται εναντίον των δεινών της σεξουαλικής ένδειας στον συζυγικό βίο (και του ότι τόσο πολλές γυναίκες αισθάνονται σαν χώρος εναπόθεσης σπέρματος, εξαιτίας των αδιάφορων και συναισθηματικά απόντων συζύγων τους), αλλά επίσης, με τους πιο αποκαλυπτικούς, λεπτομερείς και απερίφραστους όρους, εξυμνούν την προοπτική της έκστασης.
Ανοίξτε ένα πρόσφατο εγχειρίδιο των Ευαγγελιστών και θα διαβάστε σχόλια του τύπου: "Ορισμένοι έχουν την εσφαλμένη αντίληψη ότι ο Θεός είναι εναντίον του σεξ… στην πραγματικότητα, τάσσεται αναφανδόν υπέρ του σεξ! Αυτός το επινόησε. Τι απίστευτη σύλληψη! Το παθιασμένο σεξ είναι ιδέα του Θεού". Ή: "Ο οργασμός αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του θεϊκού σχεδίου για το σεξ". Οι Ευαγγελιστές συγγραφείς έχουν πλάσει έναν πιασάρικο νέο όρο -"ψυχασμός" ("soulgasm")-, προκειμένου να περιγράψουν τις απερίγραπτες απολαύσεις (απίστευτοι σωματικοί οργασμοί συν εσώτερη συναισθηματική σύνδεση με τον σύζυγο συν την παρουσία του Θεού), που περιμένει την Ευαγγελίστρια σύζυγο. Πώς ο σύζυγος μπορεί να καταστεί ένας "εραστής-Σούπερμαν" και να κάνει τη γυναίκα του να τελειώνει ασταμάτητα, οδηγίες για το αισθησιακό χάιδεμα του στήθους και του πέους, πώς ένας άντρας μπορεί να διεγείρει το "σημείο G" της γυναίκας του, και (ακόμα καλύτερα νέα!) πώς η Βίβλος δεν απαγορεύει ούτε τα σέξυ εσώρουχα ούτε τους δονητές: όλα αυτά μπορείτε να τα βρείτε στα εγχειρίδια και τους οδηγούς των Ευαγγελιστών.
Αυτοί οι οδηγοί που υπερασπίζονται το εντός του (ευαγγελικού) γάμου σεξ ανατρέχουν επίσης στο Άσμα του Σολομώντος, στο οποίο ανακαλύπτουν έναν σπουδαίο υπερασπιστή του στοματικού σεξ. Ορισμένα ευαγγελικά εγχειρίδια συστήνουν με χαρά το πρωκτικό σεξ και κάποιες ήπιες εκδοχές του σαδομαζοχισμού. Το μπάτσισμα στα πισινά, σημειώνει μια ευαγγελική ιστοσελίδα, μπορεί να είναι "διεγερτικό", ενώ το δέσιμο -όπως κι άλλες σαδομαζό πρακτικές- μπορεί να είναι "πολύ διεγερτικό". Υπάρχουν ιστοσελίδες που προσφέρουν χριστιανικά sex toys (χριστιανικούς δονητές, χριστιανικά αξεσουάρ για τον ερεθισμό της κλειτορίδας, χριστιανικά jelly rings) και υπερηφανεύονται ότι τα πουλάνε όλα αυτά χωρίς καμιά γυμνή εικόνα - γιατί αυτό θα ήταν πορνογραφικό και προσβλητικό.
H χριστιανοσύνη έχει κινητοποιηθεί, αντιλαμβανόμενη το γεγονός ότι η καταπίεση δεν συνιστά καλή μέθοδο μάρκετινγκ. Η υπόσχεση της απόλαυσης (στον υπέρτατο βαθμό) δημιουργεί, ακριβώς, νέους οπαδούς για τη Θρησκευτική Δεξιά. Aκόμα πιο επικίνδυνο, όμως, είναι το ότι οι Ευαγγελιστές δεν περιορίζουν το ερωτικό τους μήνυμα στη θρησκεία, αλλά εκκοσμικεύουν συνολικά τον τρόπο δράσης τους.
Είναι βέβαια γνωστό ότι οι χριστιανοί ζηλωτές χρησιμοποίησαν, για αρκετό διάστημα, τη σωματική υγεία ως όπλο στην κινδυνολογία τους, διογκώνοντας τους κινδύνους από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (τσουβαλιάζοντας αδιακρίτως ιάσιμα και μη νοσήματα, για να εντείνουν τον πανικό), απαξιώνοντας ταυτόχρονα την αποτελεσματικότητα των προφυλακτικών.
Σήμερα, αντιθέτως, οι ζηλωτές έχουν μετακινηθεί στην επικράτεια της ψυχικής υγείας, εγκολπωνόμενοι τη γλώσσα των New Age "εναλλακτικών" θεραπειών. Ξαφνικά, η συζήτηση που κυριαρχεί στα γυναικεία περιοδικά και τα πρωινάδικα δεν επικεντρώνεται τόσο στους κινδύνους για τη σωματική υγεία, αλλά στην αυτοεκτίμηση ή, ακριβέστερα, στην απουσία της. Όσοι ξενοκοιμούνται έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η πορνογραφία αποτελεί δείγμα χαμηλής αυτοεκτίμησης (εκτός του ότι είναι "εθιστική" και προξενεί στυτική δυσλειτουργία). Οι πόρνες έχουν "απίστευτα χαμηλό επίπεδο αυτοεκτίμησης". Επίσης, η υποτιθέμενη ηπιότερη και πιο μετριοπαθής ομοφοβία, η οποία έχει αντικαταστήσει την παλαιότερη ωμή αποστροφή για τους ομοφυλόφιλους, βασίζεται κι αυτή στο ζήτημα της αυτοεκτίμησης: τα παιδιά των γκέι και των λεσβιών, μας λένε τώρα, είναι πιθανό να αποκτήσουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Ασφαλώς, υποστηρίζεται ότι και οι εκτρώσεις ελαττώνουν την αυτοεκτίμηση και οδηγούν σε ψυχικές ασθένειες. Bέβαια, μια έγκυρη κριτική της Αμερικανικής Ένωσης Ψυχολογίας, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, αντικρούει διεξοδικά τους ισχυρισμούς της Θρησκευτικής Δεξιάς ότι η έκτρωση συνδέεται με ψυχιατρικά προβλήματα.
Οι καμπάνιες για την αποχή από το σεξ προ του γάμου και η σχετική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία είναι τα πλέον προφανή λοιπά παραδείγματα της νέας εκκοσμικευμένης στρατηγικής που ακολουθεί η Χριστιανική Δεξιά όσον αφορά την ψυχική υγεία. Ιστοσελίδες και βιβλία που απευθύνουν εκκλήσεις υπέρ της προγαμιαίας αγνότητος διαγκωνίζονται διαρκώς μεταξύ τους, λέγοντας ότι η καθυστερημένη έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας αποτελεί δείγμα εξαιρετικά υψηλής αυτοεκτίμησης. Τα μαθησιακά ή αθλητικά επιτεύγματα παρουσιάζονται ως αλληλοαποκλειόμενα με τη σεξουαλική δραστηριότητα. Οι παρθένες, ισχυρίζονται, "ευδοκιμούν περισσότερο στη ζωή". Το 2006 η κυβέρνηση των ΗΠΑ απαίτησε κάθε πρόγραμμα για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που επιθυμεί να λάβει κρατική επιχορήγηση να περιέχει την "πληροφορία" ότι η σεξουαλική δραστηριότητα των εφήβων μπορεί να οδηγήσει στην κατάθλιψη και την αυτοκτονία. Το 2008 τα Κέντρα για τον Έλεγχο των Νοσημάτων, στην έκθεσή τους για τη νεολαία και τους κινδύνους που την απειλούν (χρήση της ζώνης ασφαλείας, αλκοόλ κ.ο.κ.), αναφέρουν το σεξ αυτό καθαυτό (και όχι το σεξ χωρίς προφυλάξεις) σαν επικίνδυνη συμπεριφορά.
Η εκκοσμίκευση του λόγου της επιτρέπει στη Θρησκευτική Δεξιά να ξαναλανσάρει με νέο αμπαλάζ την καταπίεση ως το ελιξήριο της διανοητικής υγείας. Αυτό που θεωρούνταν ανήθικο παρουσιάζεται τώρα ως κάτι που πιθανόν να δημιουργήσει κατασταλτικά αισθήματα αυτο-απέχθειας.
Η προέκταση όλων αυτών είναι η επιτήρηση όχι μόνο του σώματος αλλά και του μυαλού. Τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια όχι μόνο ενάντια στην πορνογραφία αλλά και στις φαντασιώσεις (τόσο τις ανδρικές όσο και τις γυναικείες) και τον αυνανισμό. Από το 2000 μέχρι σήμερα, έχουν πουληθεί τρία εκατομμύρια βιβλία κατά του αυνανισμού (και χιλιάδες, επίσης, έχουν σταλεί στους στρατιώτες, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, ως βοηθήματα για να σταματήσουν να αυνανίζονται). Τα εγχειρίδια αυτά τα χρησιμοποιούν επίσης, ως βοηθήματα, ομάδες μελέτης σε εκκλησίες, καθώς και θρησκευτικοί σύμβουλοι. Ανάμεσα στις πιο απίστευτες και ενοχλητικές όψεις των βιβλίων αυτών -που διατείνονται ότι μαθαίνουν στους άντρες πώς να κόψουν τις πορνογραφικές έξεις και να ξαναανακαλύψουν τη σεξουαλική γοητεία των γυναικών τους- είναι ότι είναι γεμάτα με σοφτ πορνοϊστορίες. Τα βιβλία προσπαθούν να μάθουν τους άντρες να "αποστρέφουν το βλέμμα" -αυτομάτως, περίπου όπως τραβάμε το χέρι μας από ένα πυρακτωμένο σίδερο- μόλις αντικρίσουν μια όμορφη γυναίκα.
Ενώ τα βιβλία αυτά παριστάνουν ότι εγκύπτουν με συμπόνια στον πόνο της γυναίκας, ενασχολούμενα με τους συζύγους που το μάτι τους "παίζει", στην πραγματικότητα είναι αρκούντως ύπουλα, καθώς προτρέπουν τις συζύγους να ενδίδουν στους άντρες τους για ένα "στα γρήγορα", ακόμα κι όταν δεν έχουν τη διάθεση -με το επιχείρημα ότι έτσι θα ελκύσουν ξανά την προσοχή των αντρών τους. Τα βιβλία θεωρούν ότι οι γάμοι των Αμερικανών είναι μια έρημη χώρα. Κυριολεκτικά, λένε στις συζύγους ότι όταν ένας άντρας "αποτοξινώνεται" από την πορνογραφία "πρέπει να λειτουργείτε σαν μια ευεργετική δόση μεθαδόνης γιʼ αυτόν".
Εξίσου ενδιαφέρων είναι ο τρόπος με τον οποίο τα εγχειρίδια αυτά ομολογούν ενθέρμως τις αμαρτίες των Ευαγγελιστών: ξεχειλίζουν από κομπασμό για όλο το άγριο σεξ στο οποίο επιδίδονταν τούτοι οι φοβεροί γαμίκουλες τις παλιές εκείνες μέρες, προτού ανακαλύψουν την οδό της ευλαβείας και της αρετής, για τις επισκέψεις τους σε μπουρδέλα, τις συζυγικές απιστίες τους, τις εκτρώσεις που υποχρέωσαν τις ερωμένες τους να κάνουν. Πρόκειται για ευαγγελική ομολογία πίστεως μαζί μ’ έναν μεταμοντέρνο χορό επίδειξης. Έτσι -κι αυτό είναι πολύ σημαντικό- καταφέρνουν να εξουδετερώνουν εκ των προτέρων τη δοκιμασμένη τακτική των προοδευτικών, οι οποίοι ξεσκέπαζαν, συχνά με σκανδαλοθηρικό τρόπο, τη συντηρητική υποκρισία.
Τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά; Πρώτα απ’ όλα, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στις ΗΠΑ έχει γίνει κουρέλι. Η χώρα όχι μόνο αποκρύπτει την αλήθεια, αλλά ψεύδεται ασύστολα προς τους πολίτες της. Σύμφωνα με τις κρατικές οδηγίες, οι μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου πρέπει να μάθουν πως "η σεξουαλική δραστηριότητα εκτός γάμου πιθανόν να έχει οδυνηρές ψυχολογικές και φυσικές συνέπειες". Αυτό είναι απλώς ψευδές και απάνθρωπο. Εξουθενώνει τους νέους ανθρώπους - ιδίως τα κορίτσια και τις γυναίκες. Ζούμε εν τω μέσω μιας επίθεσης στη σεξουαλική ανεξαρτησία της γυναίκας. Την ίδια στιγμή, στις ΗΠΑ παρουσιάζονται τα μεγαλύτερα ποσοστά σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, ανεπιθύμητων κυήσεων και σεξουαλικού καταναγκασμού στον ανεπτυγμένο κόσμο, η μικρότερη χρήση αντισυλληπτικών και ο υψηλότερος αριθμός εκτρώσεων.
Οι ευρωπαϊκές πολιτικές για το σεξ ασφαλώς δεν είναι τέλειες, ωστόσο είναι εντυπωσιακό ότι στην Ευρώπη τα σεξουαλικά δικαιώματα τα υπερασπίζονται όχι μόνο οι Σοσιαλδημοκράτες αλλά και οι Χριστιανοδημοκράτες. Στη διαμάχη για το πώς θα δημιουργηθεί χώρος για το ευρωπαϊκό Ισλάμ, συχνά τα συντηρητικά κόμματα υπερασπίζονται σθεναρότερα την ανάγκη όσοι θέλουν να θεωρούνται Ευρωπαίοι πολίτες, να αποδέχονται με άνεση την ομοσεξουαλικότητα και τη γυναικεία σεξουαλική ανεξαρτησία. Οι Ευρωπαίοι πορεύθηκαν διαμέσου μιας επίπονης αλλά σημαντικής παιδευτικής διαδικασίας μετά τον φασισμό -κι αυτό είναι φανερό. H οπτική του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που αναπτύχθηκε σε αντιδιαστολή με την εμπειρία του ναζισμού, εκκινεί από την προκείμενη ότι σκοπός του νόμου δεν είναι μονάχα να προστατεύσει τα άτομα ενάντια στη σεξουαλική βία και κακοποίηση, αλλά επίσης να προστατεύσει το δικαίωμα κάθε ατόμου στη σεξουαλικότητα που αυτό επιθυμεί. Ο αυτοπροσδιορισμός και η ελεύθερη απόφαση του ατόμου θεωρούνται οι σημαντικότερες ηθικές αξίες. Οι Αμερικάνοι έχουν αφεθεί επί μακρόν διάστημα στην καταδυνάστευση, χάνοντας την ικανότητά τους να υπερασπιστούν τις αξίες αυτές.
Μετάφραση: Στ. Μπουλαλάκης και Στ. Μπουρνάζος
Ευχαριστούμε την Αλκμήνη Κοβάνη για τη βοήθειά της στην απόδοση ειδικών όρων του άρθρου.
Ο Dagmar Herzog είναι καθηγητής Ιστορίας στο City University της Νέας Υόρκης. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι: "Sex after Fascism: Memory and Morality in Twentieth-Century Germany" (Princeton University Press, 2005), και "Sex in Crisis: The New Sexual Revolution and the Future of American Politics" (Basic Books, 2008). Το άρθρο δημοσιεύεται στο τχ. 5 (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008) του περιοδικού "New Humanist", έκδοση της Rationalist Society του Λονδίνου.
