Συνεντεύξεως Ελένης Σωτηρίου στην Αυγή(120409) επιλεγόμενα
Σωτήρης Λεβέντης, Δημοσιευμένο: 2009-04-14
Η Ελένη Σωτηρίου(Ε.Σ.), υποψήφια με το Ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξή της στην Αυγή, είπε για την Ανανεωτική Πτέρυγα του Συνασπισμού ότι είναι προσκολλημένη σε στερεότυπα της δεκαετίας του 70.
Η Ε. Σ. κάνει λάθος. Η Ανανεωτική Πτέρυγα δεν είναι τόσο προσκολλημένη στη δεκαετία του 70. Στην πραγματικότητα, η Ανανεωτική Πτέρυγα είναι προσκολλημένη σε στερεότυπα του 18ου αιώνα. Πρωτίστως στο στερεότυπο του Διαφωτισμού, αλλά επίσης και στα στερεότυπα του Ορθού Λόγου και της Δημοκρατίας.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα έχει μία ανεξήγητη εμμονή στον Ντιντερό και στους άλλους διαφωτιστές, μία εμμονή που την έχει στοχοποιήσει στα μάτια των μεταμοντέρνων θεωρητικών της εποχής μας. Σήμερα, η εμμονή της στις βασικές αρχές του διαφωτισμού ακούγεται τόσο παράταιρη όσο και περιττή, καθώς ο διαφωτισμός τείνει να γίνει κτήμα των περισσότερων ανθρώπων της Δυτικής Ευρώπης. Για τη χώρα μας δεν έχει γίνει ακριβώς κοινός τόπος, προς τον οποίον όλοι μα όλοι «να κλείνουν το γόνυ», αλλά …κοντεύει. Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα μπορούμε να το διαπιστώσουμε, εξάλλου, καθώς οι Έλληνες συνωστίζονται για να διαδηλώσουν την προσήλωσή τους στις αξίες του διαφωτισμού. Μπορούμε να το διαπιστώσουμε ακόμα και κάθε φορά που παίζει η εθνική Ελλάδος.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα έχει και άλλες ιδεοληψίες. Μία από τις βασικότερες είναι η στείρα εμμονή της στον Δυτικό Πολιτισμό, μία ιδέα που οι περισσότεροι μεταμοντέρνοι αναλυτές της σήμερον θεωρούν ξεπερασμένη από τα πράγματα. Είναι μία ιδέα γεμάτη από αντιφάσεις, υποκρισία και λογικά αδιέξοδα. Ο Δυτικός Πολιτισμός είναι συνυφασμένος στο μυαλό των περισσότερων με τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας, όπως είναι το Ολοκαύτωμα και τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης. Οι περισσότεροι τύραννοι των τελευταίων αιώνων ήταν θιασώτες του Δυτικού Πολιτισμού, και σφαγίασαν εκατοντάδες εκατομμυρίων στο όνομά του.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα διακατέχεται και από πιο όψιμες ιδεοληψίες, με κυρίαρχη το ότι η ενότητα της Αριστεράς συντελέστηκε στη χώρα μας μεταξύ 1989 και 1991, πράγμα που την εμποδίζει να δει τη σημασία του ΣΥΡΙΖΑ, που ενώνει τις νέες, μετακομμουνιστικές και μεταμοντέρνες αριστερές της χώρας μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει στις τάξεις του ένα κομμάτι του πολιτικού σκηνικού το οποίο είδε τον παλιό ενιαίο Συνασπισμό σαν κάτι απολύτως ξένο και εκφράζει τη νέα, φρέσκια, ολόδροση σκέψη της αριστεράς.
Μέσα στις τόσες προσκολλήσεις της, η Ανανεωτική Πτέρυγα όντως παραμένει καθηλωμένη και σε κάποια ξεπερασμένα δόγματα της δεκαετίας του 70, όπως σε αυτό του δημοκρατικού δρόμου, ή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας. Όλοι σήμερα αναγνωρίζουν ότι ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός είναι μία στείρα εμμονή στη Δύση, τη στιγμή που η Ελλάδα δεν είναι, δεν πρέπει να είναι μία δυτική χώρα, αλλά μία χώρα της ημιπεριφέρειας, της οποίας τα βασικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν με την αστική δημοκρατία!
Τέλος, η Ε.Σ. επισημαίνει ότι η Αριστερά οφείλει να έχει ανοιχτό μέτωπο με τον νεοφιλελευθερισμό, υπονοώντας σαφώς το μεγάλο σφάλμα της Ελληνικής Αριστεράς να υπερψηφίσει, έστω και κριτικά, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το λάθος αυτό η Ανανεωτική Πτέρυγα το βρίσκει διαρκώς μπροστά της, αφού αρνείται να κάνει την αυτοκριτική της. Το λάθος επαναλήφθηκε πρόσφατα, τονίζει η Ε.Σ. με την διαφορετική στάση τεσσάρων Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη Συνθήκη της Λισσαβώνας.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα επιμένει ότι το ενιαίο νόμισμα έχει σώσει την οικονομία της χώρας μας, μία θέση που ακόμα και οι πιο νηφάλιοι θεωρούν ξεδιάντροπο νεοφιλελευθερισμό, ενώ η αλλόκοτη εμμονή της στην ανάγκη για ένα κοινό Ευρωπαϊκό Σύνταγμα δεν είναι απλώς νεοφιλελεύθερη αλλά και φιλελεύθερη, δηλαδή χρεοκοπημένη πολιτικά, ηθικά και λογικά.
Τι άλλο παρά πλήρη υποταγή στο νεοφιλελευθερισμό σημαίνουν όλα αυτά? Δυστυχώς, η Ανανεωτική Πτέρυγα αρνείται ακόμα να δει την αλήθεια κατάματα, και με τις αγκυλώσεις της αποτελεί μόνιμη τροχοπέδη στη νέα Αριστερά, η οποία είναι και το νέο ιστορικό υποκείμενο, απελευθερωμένη από τα μπαγκάζια του παρελθόντος.
Η Ε. Σ. κάνει λάθος. Η Ανανεωτική Πτέρυγα δεν είναι τόσο προσκολλημένη στη δεκαετία του 70. Στην πραγματικότητα, η Ανανεωτική Πτέρυγα είναι προσκολλημένη σε στερεότυπα του 18ου αιώνα. Πρωτίστως στο στερεότυπο του Διαφωτισμού, αλλά επίσης και στα στερεότυπα του Ορθού Λόγου και της Δημοκρατίας.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα έχει μία ανεξήγητη εμμονή στον Ντιντερό και στους άλλους διαφωτιστές, μία εμμονή που την έχει στοχοποιήσει στα μάτια των μεταμοντέρνων θεωρητικών της εποχής μας. Σήμερα, η εμμονή της στις βασικές αρχές του διαφωτισμού ακούγεται τόσο παράταιρη όσο και περιττή, καθώς ο διαφωτισμός τείνει να γίνει κτήμα των περισσότερων ανθρώπων της Δυτικής Ευρώπης. Για τη χώρα μας δεν έχει γίνει ακριβώς κοινός τόπος, προς τον οποίον όλοι μα όλοι «να κλείνουν το γόνυ», αλλά …κοντεύει. Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα μπορούμε να το διαπιστώσουμε, εξάλλου, καθώς οι Έλληνες συνωστίζονται για να διαδηλώσουν την προσήλωσή τους στις αξίες του διαφωτισμού. Μπορούμε να το διαπιστώσουμε ακόμα και κάθε φορά που παίζει η εθνική Ελλάδος.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα έχει και άλλες ιδεοληψίες. Μία από τις βασικότερες είναι η στείρα εμμονή της στον Δυτικό Πολιτισμό, μία ιδέα που οι περισσότεροι μεταμοντέρνοι αναλυτές της σήμερον θεωρούν ξεπερασμένη από τα πράγματα. Είναι μία ιδέα γεμάτη από αντιφάσεις, υποκρισία και λογικά αδιέξοδα. Ο Δυτικός Πολιτισμός είναι συνυφασμένος στο μυαλό των περισσότερων με τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας, όπως είναι το Ολοκαύτωμα και τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης. Οι περισσότεροι τύραννοι των τελευταίων αιώνων ήταν θιασώτες του Δυτικού Πολιτισμού, και σφαγίασαν εκατοντάδες εκατομμυρίων στο όνομά του.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα διακατέχεται και από πιο όψιμες ιδεοληψίες, με κυρίαρχη το ότι η ενότητα της Αριστεράς συντελέστηκε στη χώρα μας μεταξύ 1989 και 1991, πράγμα που την εμποδίζει να δει τη σημασία του ΣΥΡΙΖΑ, που ενώνει τις νέες, μετακομμουνιστικές και μεταμοντέρνες αριστερές της χώρας μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει στις τάξεις του ένα κομμάτι του πολιτικού σκηνικού το οποίο είδε τον παλιό ενιαίο Συνασπισμό σαν κάτι απολύτως ξένο και εκφράζει τη νέα, φρέσκια, ολόδροση σκέψη της αριστεράς.
Μέσα στις τόσες προσκολλήσεις της, η Ανανεωτική Πτέρυγα όντως παραμένει καθηλωμένη και σε κάποια ξεπερασμένα δόγματα της δεκαετίας του 70, όπως σε αυτό του δημοκρατικού δρόμου, ή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας. Όλοι σήμερα αναγνωρίζουν ότι ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός είναι μία στείρα εμμονή στη Δύση, τη στιγμή που η Ελλάδα δεν είναι, δεν πρέπει να είναι μία δυτική χώρα, αλλά μία χώρα της ημιπεριφέρειας, της οποίας τα βασικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν με την αστική δημοκρατία!
Τέλος, η Ε.Σ. επισημαίνει ότι η Αριστερά οφείλει να έχει ανοιχτό μέτωπο με τον νεοφιλελευθερισμό, υπονοώντας σαφώς το μεγάλο σφάλμα της Ελληνικής Αριστεράς να υπερψηφίσει, έστω και κριτικά, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το λάθος αυτό η Ανανεωτική Πτέρυγα το βρίσκει διαρκώς μπροστά της, αφού αρνείται να κάνει την αυτοκριτική της. Το λάθος επαναλήφθηκε πρόσφατα, τονίζει η Ε.Σ. με την διαφορετική στάση τεσσάρων Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη Συνθήκη της Λισσαβώνας.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα επιμένει ότι το ενιαίο νόμισμα έχει σώσει την οικονομία της χώρας μας, μία θέση που ακόμα και οι πιο νηφάλιοι θεωρούν ξεδιάντροπο νεοφιλελευθερισμό, ενώ η αλλόκοτη εμμονή της στην ανάγκη για ένα κοινό Ευρωπαϊκό Σύνταγμα δεν είναι απλώς νεοφιλελεύθερη αλλά και φιλελεύθερη, δηλαδή χρεοκοπημένη πολιτικά, ηθικά και λογικά.
Τι άλλο παρά πλήρη υποταγή στο νεοφιλελευθερισμό σημαίνουν όλα αυτά? Δυστυχώς, η Ανανεωτική Πτέρυγα αρνείται ακόμα να δει την αλήθεια κατάματα, και με τις αγκυλώσεις της αποτελεί μόνιμη τροχοπέδη στη νέα Αριστερά, η οποία είναι και το νέο ιστορικό υποκείμενο, απελευθερωμένη από τα μπαγκάζια του παρελθόντος.
