Aντίθετες εκκλήσεις

• Ο σ. Δ. Παπαδημούλης πρότεινε σε άρθρο του «Περί ενότητας της αριστεράς και εναλλακτικής λύσης» στην Αυγή «μια εναλλακτική προοδευτική λύση… μια συμμαχία… με κοινή πλατφόρμα Οικολόγων Πρασίνων, ΔΗΜΑΡ, το κόμμα του Δημαρά , διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, αλλά και μικρότερων δυνάμεων» και διερωτάται γιατί δεν ανταποκρίνεται η Δημοκρατική Αριστερά στην έκκληση του.

Την απάντηση την πήρε την ίδια ημέρα από τα άρθρα των συντρόφων του, Θ. Καρτερού «Το αριστερό plan B» «… ότι η μόνη διέξοδος είναι μια πολιτική που συγκρούεται με τις κατεστημένες Ευρωπαϊκές στρατηγικές μέχρι και τη έξοδο από το Ευρώ» και του Γ. Τόλιου «ότι η μόνη βιώσιμη λύση για την ελληνική κοινωνία είναι η αθέτηση πληρωμών του χρέους και δει του απεχθούς…, και η ανάπτυξη μιας Ριζοσπαστικής - αριστερής Κυβέρνησης που θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα ….» το οποίο περιγράφει. Και διερωτάται «Είναι δυνατόν να γίνουν όλα αυτά με παραμονή στην Ευρωζώνη;» Και άπαντα όχι .

Ο σ. Δ. Παπαδημούλης πρέπει να κατανοήσει ότι η ΔΗΜΑΡ δεν έχει πολιτική στρατηγική το δεν πληρώνω, τη χρεωκοπία της χώρας και την έξοδο από το ευρώ και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Θεωρεί αυτή την πολιτική καταστροφική για την χώρα και τους εργαζόμενους, η οποία πρέπει να αποφευχθεί.

Δεν μπορεί να γίνει καμιά συμμαχία και εναλλακτική λύση σε προγραμματική βάση, διότι αυτές οι στρατηγικές είναι ασύμβατες και οδηγούν σε διαφορετικές πολιτικές συμπεριφορές και διαφορετικά προγράμματα.

Δεν πρέπει να καμώνονται κάποιοι, ότι έτσι χωρίς αιτία έγινε το διαζύγιο. Δεν είναι ούτε αληθές, ούτε έντιμο.

Το πρόβλημα δεν αποφεύγεται με συναισθηματικές εκκλήσεις για την ενότητα και το ερώτημα δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Τελικά με ποια στρατηγική είναι ο σ. Παπαδημούλης; Σε κάθε περίπτωση η συμμαχία αλλά και ενότητα δράσης δεν απαιτεί μόνο τα όχι στο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο αλλά και τα ναι, ως προς την πολιτική στρατηγική που θα ακολουθηθεί, με ποιες προτάσεις-μεταρρυθμίσεις, με ποιον τρόπο θα εφαρμοστούν, και από ποιους.

Έτσι μένει η ενότητα δράσης στο κοινωνικό επίπεδο, σε αμυντικές πολιτικές για τα αρνητικά μέτρα της κυβέρνησης. Και εκεί όμως υπάρχει μεγάλη δυσκολία στη σύγκλιση για τις προτάσεις εφαρμογής μεταρρυθμίσεων, ιδιαίτερα στην δημόσια διοίκηση και την οικονομία.

Εμείς ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, θεωρούμε οτι κρινόμαστε από την ρεαλιστικότητα και τη συνεκτικότητα των προτάσεων μας για τη διέξοδο της χώρας από την κρίση.

• Ο σ. Γ. Γεωργάτος σε άρθρο του θέτει το ερώτημα «Σοσιαλιστικός λαϊκισμός ή Σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά;». Η απάντηση είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αναλυτικά θέτει 3 ζητήματα για την πολιτική της Δημοκρατικής Αριστεράς:

-ότι η προσπάθεια απόστασης από την κυβέρνηση, μας φέρνει σε ταύτιση με τα άλλα κόμματα της αριστεράς, του γενικού αντιμνημονιακού μετώπου και τον “σοσιαλιστικό λαϊκισμό” του Άρματος πολιτών κλπ.

-αμφισβητεί τη θέση ανασυγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου, επειδή ο σοσιαλιστικός χώρος στην Ελλάδα νοείται ο “σοσιαλιστικός λαϊκισμός” όπως λέει,

-και προτείνει η ΔΗΜΑΡ να δημιουργήσει το χώρο της “σοσιαλδημοκρατικής κεντροαριστεράς” και σ’ αυτή τη βάση να διαμορφώσει τις συμμαχίες της.

α) Ο κίνδυνος ταύτισης με τις δυνάμεις του διαρκούς όχι, σαφώς υπάρχει και το φάρμακο της διακριτότητας μας είναι η ανάδειξη:

- της διαφορετικής πολιτικής στρατηγικής σε σύγκριση με κόμματα του αντιμνημονιακού μετώπου, αναφέρθηκε στην απάντηση του σ. Παπαδημούλη,

- της θέσης της Κ.Ε. ότι η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε από το μνημόνιο ούτε τις χρήσιμες και αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις,

- των μέτρων που συμφωνούμε σε επίπεδο τρέχουσας πολιτικής, πχ. η περικοπή των δαπανών του φαρμάκου στα νοσοκομεία, ανοικτά πανεπιστήμια κα.

Κοντολογίς η ταύτιση δεν υπάρχει, ο κίνδυνος υπάρχει, αλλά αυτό είναι εκτίμηση συγκεκριμένων καταστάσεων και προβλημάτων που φυσικά κρίνεται κάθε φορά.

β) Η επιχειρηματολογία του σ. στηρίζεται σε σχηματική παρελθοντολογική βάση. Δεν καλούμαστε να διαλέξουμε μεταξύ του παρελθόντα Παπανδρεϊκού λαϊκισμού και του Σημιτικού εκσυγχρονισμού. Διότι στην ουσία σήμερα δεν υφίστανται με αυτή τη μορφή έστω και αν έχουν αφήσει τις καταβολές τους κύρια στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι θέμα επιλογής αλλά θέμα υπέρβασης τους από τον αριστερό μεταρρυθμισμό. Αλήθεια η κυβέρνηση που εντάσσεται με βάση αυτό το σχήμα; Η κυβερνητική πολιτική εντάσσεται στον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό που της επεβλήθη, ασχέτως των αποκλίσεων του στελεχικού της δυναμικού.

Και για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν έτοιμες συγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις για την διαμόρφωση συμμαχίας με βάση την ταυτότητα και το πρόγραμμα μας. Καλούμαστε να εργαστούμε για τη διαμόρφωση τους και οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Η βαθύτητα του προγράμματός μας, μας φέρνει κοντά σε πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις και η αντίληψη μας για μια διαρκή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, μας φέρνει κοντά στις δυνάμεις που επιθυμούν το μεταρρυθμισμό και δίνουν ανοχή στην κυβέρνηση.

Σ’ αυτή τη διαδικασία, συγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου, μπορούν να μετάσχουν δυνάμεις ενταγμένες ή αναφερόμενες στο ΠΑΣΟΚ, που μετείχαν σε ανεξάρτητα ψηφοδέλτια στις δημοτικές εκλογές, δυνάμεις που δρουν στους κοινωνικούς χώρους και απαιτούν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, δυνάμεις που αποδεσμεύτηκαν και συγκρότησαν σχήματα όπως το Άρμα Πολιτών και πάνω από όλα ανένταχτοι πολίτες.

Η άποψη ότι οι οικολόγοι προσομοιάζουν περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ευσταθεί. Αντίθετα, άσχετα με ορισμένες επικοινωνιακές δηλώσεις τους, έχουν προγραμματική υστέρηση και βρίσκονται συντηρητικότερα «ημών». Λόγοι τακτικής, τους φέρνουν πιο κοντά στον ΣΥΝ.

γ)Φυσικά και είναι αυταπάτη ότι μπορούμε να γίνουμε χαλίφης στη θέση του χαλίφη, ο χώρος είναι καλυμμένος από το ΠΑΣΟΚ, παρά τα έντονα σημάδια αποσάθρωσης.

Και ενώ η συζήτηση γίνεται για την υπέρβαση του πολιτικοκομματικού συστήματος και εμείς έχουμε κάνει το άλμα της αποδέσμευσης από το νάρθηκα του ανέφικτου δογματισμού και τον αντικαπιταλιστικό αριστερισμό, γιατί πρέπει να βάλουμε στόχο την ανασύνταξη της δοκιμασμένης αρνητικά σοσιαλδημοκρατικής κεντροαριστεράς; Δεν είναι μέρος του φθαρμένου πολιτικού συστήματος λόγω προσχώρησης στον οικονομικό φιλελευθερισμό;

Ακόμα και η διάκριση των εκδοχών της αριστεράς, κομμουνιστική, ριζοσπαστική, μεταρρυθμιστική είναι σχηματική και απλουστευτική, διότι υπήρξαν και υπάρχουν κομμουνιστικά κόμματα που ενσωματώνουν τον μεταρρυθμισμό και μεταξύ ριζοσπαστικού μεταρρυθμισμού και μεταρρυθμισμού δεν υπάρχει σινικό τείχος.

Σε κάθε περίπτωση η παγκόσμια και ενδογενής κρίση παράγει νέες ανάγκες και διεργασίες, στις οποίες επενδύουμε για τη συγκρότηση του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου και την υπέρβαση του κομματικοπολιτικού συστήματος.

• Η προβληματική του σ. εμπεριέχει και το ουσιώδες υποερώτημα. Αφού η κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση και σ’ όλα λέμε όχι, ακόμα και στα επί μέρους και η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη που η χώρα μπορεί να οδηγηθεί στη χρεωκοπία ελεγχόμενη ή όχι, τι αντιπροτείνουμε εδώ και τώρα; Αντιπροτείνουμε ότι μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας του Ιουλίου να πάμε σε εκλογές; με ποια πολιτική πρόταση; Το ζήτημα είναι ανοικτό.

Φαίνεται ότι ωριμάζει μια κρίση διακυβέρνησης και εδώ υπάρχουν καθυστερήσεις. Δεν έχουμε διατυπώσει άποψη για τις θέσεις του Σαμαρά, πολύ περισσότερο για την κυβερνητική λύση που θα απομακρύνει τη χώρα από την περιοχή κινδύνου. Ίσως διαφαίνεται η ανάγκη ενός μίνιμουμ προγράμματος εθνικής σωτηρίας δια μέσου της συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων. Θα συμβάλλουμε, έστω και μη αρνούμενοι το πρόγραμμα μας;

Θεσσαλονίκη 8/10/2011