Προτάσεις αναίρεσης της αριστεράς και της ευθύνης...

Οι πάντες στροβιλίζονται σήμερα στον τυφώνα της καταστροφικής ανευθυνότητας της πρότασης του ΓΑΠ και της άλογης, αντιδημοκρατικής, αντιφατικής θέσης της ηγεσίας της Ε.Ε.

Η Ευρωπαϊκή ηγεσία άδραξε την ευκαιρία, προφανώς ερμηνεύοντας κατά βούληση την κίνηση του ΓΑΠ, και πιέζει πλέον με διλήμματα “μέσα ή έξω από την Ε.Ε.” για την αποδοχή από μέρους της Ελληνικής κοινωνίας της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου “όπως έχει” και την αποδοχή των συνοδευτικών πολιτικών όρων λειτουργίας της δημοκρατίας μας για την υλοποίηση της.

Όλοι εμείς που πιστεύουμε στο κοινό μέλλον και πορεία των ευρωπαϊκών λαών μένουμε έκπληκτοι απο την αντίδραση των Ευρωπαίων συνεταίρων. Γιατί και για ποιο λόγο όλα αυτά αφού είχαν συμφωνήσει για τη νέα δανειακή σύμβαση και ΞΕΡΟΥΝ οτι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι υπέρ της Ε.Ε.: Δεν αρκεί το επιχείρημα του λάθους του δημοψηφίσματος ή οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή των αναγκαίων πολιτικών. Η ίδια η Ε.Ε. χαρακτηρίζεται, διαχρονικά, από τεράστιες καθυστερήσεις στην λήψη των αναγκαίων αποφάσεων.

Η στάση της ηγεσίας της Ε.Ε. μετατρέπει την πολιτική και οικονομική κρίση, σε κρίση Δημοκρατίας για την χώρα μας αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.

Η Ισορροπία τρόμου ( μέσα ή έξω απο την Ε.Ε.) και όχι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΏΝ διαβουλεύσεων ακόμη και μετά την λήψη αποφάσεων, μεταξύ κρατών μελών και ευρωπαϊκής ηγεσίας είναι προάγγελος δεινών για τους πάντες στην Ε.Ε. και ένα βήμα πίσω στην δημοκρατική της λειτουργία.

Η Ε.Ε. δεν είναι καθαρή οικονομική σχέση κρατών σε δανείζω, με δανείζεις με χ όρους και μπορεί εσύ να είσαι ελλειμματικός και εγώ πλεονασματικός, αλλά για μια δημοκρατική, νομισματική και ολίγον ακόμη σήμερα, πολιτική και οικονομική διακρατική σχέση, με ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΉ ΑΜΟΙΒΑΙΌΤΗΤΑ.

Μετά την διετή εφαρμογή στην χώρα μας και την παταγώδη αποτυχία των δικών τους (Ε.Ε. - ΝΔΤ) οικονομικών προτάσεων λιτότητας (δεν διατυπώνεται-αντιπαρατίθεται επίσης, ούτε σήμερα εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου απο την κρίση και πολιτική ανάπτυξης απο την Ελληνική κυβέρνηση ) με το μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, που κατέστρεψαν ένα μεγάλο μέρος του παραγωγικού ιστού της οικονομίας, καταστρέφοντας τουλάχιστον 800.000 θέσεις εργασίας (και που θα δικαιολογούσε και μηνυτήρια προσφυγή εναντίον τους), λογικά να επεξεργάζονται και να οργανώνουν πιο εξορθολογισμένες πολιτικές, κυρίως ανάπτυξης, για την αντιμετώπιση της Ευρωπαϊκής κρίσης. Σήμερα ακόμη και τεχνοκράτες του ΝΔΤ αποδέχονται ότι αυτές οι πολιτικές οδηγούν σε βαθιά ύφεση, εξαθλίωση των πολιτών και σε σοβαρά πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Είναι απλά απάνθρωπες και αναποτελεσματικές και δεν κάνουν το χρέος μας διαχειρίσιμο.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά της ευθύνης, μόνον αναιρώντας τον εαυτό της μπορεί ν΄ αποδεχτεί υποβάθμιση της Δημοκρατίας και λογικές δεσποτικού οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού ακρωτηριασμού και ας είναι εξόχως πιστή στην ευρωπαϊκή ιδέα και πορεία. Η τεράστια δική μας παθολογία και ευθύνη για την σημερινή οικονομική μας πραγματικότητα και η απολύτως αναγκαία εφαρμογή του βασικού πλαισίου των μεταρρυθμίσεων, επίσης δεν επιτρέπουν αναίρεση του βασικού αξιακού μας περιεχομένου.

Η Αριστερά της ευθύνης και κάθε δημοκρατική πολιτική έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και την κοινωνία των πολιτών. Και ο άνθρωπος σήμερα εξουθενώνεται απο νεοφιλελευθερες ακραίες πολιτικές της Ε.Ε. που κάνουν το μονεταρισμό των ΗΠΑ να φαίνεται πολύ δημοκρατικότερο.

Η επερχόμενη δραματική, γενικευμένη πλέον δημοσιονομική κρίση, η χαμηλή παραγωγικότητα της Ε.Ε. σε σχέση με τους οικονομικούς μας ανταγωνιστές, η εσωτερική της ανισορροπία με πλεονάσματα και ελλείμματα των κρατών μελών, οι έμμεσες επιδοτήσεις των εξαγωγών των ισχυρότερων κρατών απο την σημερινή εσωτερική δομή, σχέση και λειτουργία του ευρώ, η ανικανότητα διαχείρισης της κρίσης και των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών στην Ε.Ε.,και η γενικότερη παθολογία, μπορούν να δώσουν μια πιο καθαρή εικόνα των εξελίξεων στην Ε.Ε.

Η κρίση της Ιταλίας σημαίνει πάντως εάν ολοκληρωθεί, ότι τότε, εκτός απο τις Ευρωπαικές, ούτε Αμερικανικές τράπεζες την γλυτώνουν, κάνοντας παγκόσμια και δραματική την οικονομική κρίση. Και αναδεικνύει την έλλειψη άμεσων προτάσεων και ενεργειών της Ε.Ε. στα πλαίσια του G20, για την θέσμιση ρυθμίσεων στις παγκόσμιες αγορές και την εξάλειψη των παγκόσμιων φορολογικών παραδείσων. Είναι εντυπωσιακό οτι η ατζέντα της συνάντησης των G20, άλλαξε την τελευταία στιγμή, απο συζήτηση για την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε κρίση της Ευρωζώνης.

Η Ε.Ε. δεν είναι ακόμη ο πολιτικά πρωτοπόρος δυναμικός πόλος ενός δημοκρατικού πολυπολικού παγκόσμιου γίγνεσθαι.

Η ηγεσίες της Ε.Ε. χρόνια τώρα, ασκούν αυταρχική πολιτική χωρίς να συνυπολογίζουν την κοινωνία των πολιτών, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η πολιτική τους αφορά το σύνολο της Ε.Ε. και όχι τις χώρες στις οποίες ηγούνται.

Ολοι γνωρίζουν οτι το σύμφωνο σταθερότητας δεν το τηρούσε καμία χώρα της Ε.Ε. έως πρόσφατα ( δήλωση κ. Σοιμπλε "έως το 2005", όλοι παραποιούσαν τα στοιχεία ) και σήμερα κανείς δεν ξέρει με σιγουριά τι συμβαίνει. Πρόκειται για το διαχρονικό δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε. μαζί με αυτό της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης.

Στο τέλος της γραφής αυτού του σημειώματος άκουσα την δήλωση της κ. Μερκελ για την ανάγκη της πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε.. Αυτό σημαίνει ότι οι πλεονασματικές χώρες καλύπτουν τις ελλειμματικές, βεβαίως μέσα σ΄ αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο και με κοινές πολιτικές ανάπτυξης, κοινό προϋπολογισμό, φορολογικές πολιτικές, κλπ.

Ξανά τίθεται τώρα, πολύ περισσότρο το ερώτημα, γιατί το δίλημμα έξω ή μέσα απο την Ε.Ε.;.Το δημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας ακόμη το αναζητούμε, όπως και τον λόγο της αυταρχικής δεσποτικής αντιδημοκρατικής στάσης απέναντι στην χώρα μας.