Περί πατριωτικού ΠΑΣΟΚ
Νίκος, Μπίστης
www.thecaller.gr, 2018-02-05
Ή όπως αρέσει σε κάποιους «περί της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ». Οι δύο αναφορές επανήλθαν στην τρέχουσα πολιτική αντιπαράθεση με αφορμή το Μακεδονικό.Να διευκρινίσω ότι δεν συμφωνώ με αυτές τις απλουστευτικές γενικεύσεις και κατηγοριοποιήσεις, όμως ορισμένοι εντός των τειχών επιμένουν να τις χρησιμοποιούν. Νομίζουν έτσι ότι δικαιολογούν την απόφαση τους να αγνοήσουν η και να αντιπαρατεθούν με την απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου του Κινήματος Αλλαγής για την ουσία του Μακεδονικού και για τα συλλαλητήρια. Η απόφαση αυτή είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια της ηγεσίας του Κινήματος Αλλαγής. Αν προσθέσουμε σε αυτήν την ενίσχυση που δίνουν Σημίτης, Παπανδρέου και Βενιζέλος η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής έχει μια πρωτοφανή συγκέντρωση - και ποσοτική και ποιοτική-δυνάμεων για να ασκήσει απερίσπαστη την αποφασισμένη πολιτική. Μόνο που οι σωστές αποφάσεις δεν αρκούν, αν δεν συνοδεύονται από πρωτοβουλίες, αν συνολικά το στελεχικό δυναμικό δεν αναλαμβάνει την ιδιοκτησία και την εκλαΐκευση τους, αν οι βουλευτές δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή χωρίς να μασάνε τα λόγια τους φοβούμενοι το πολιτικό κόστος. Έχουμε στα χέρια μας χρυσάφι και δυστυχώς διστάζουμε να το εκμεταλλευτούμε.
Η σωστή τοποθέτηση για ανάγκη εθνικής συνεννόησης και για Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών δεν αρκεί. Δεν αρκεί πλέον η σωστή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για τον διχαστικό τρόπο που ξεκίνησε αυτή την υπόθεση και για την τραγελαφική παρουσία του θλιβερού Καμμένου. Ούτε αρκεί πλέον η σωστή κριτική για τον οπορτουνιστικό τρόπο που χειρίζεται το ζήτημα η ΝΔ υποκλινόμενη στην ακροδεξιά της πτέρυγα.
Απο την ώρα που το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι και οι πιό σκοτεινές δυνάμεις της συντήρησης και του ανορθολογισμού πιέζουν στις πλατείες, οι δυνάμεις του ορθολογισμού και της κεντροαριστεράς οφείλουν να βγούν μπροστά και να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Αυτό σημαίνει ότι σε πρώτο πλάνο μπαίνει η πολιτική βούληση, το «Θέλουμε Λύση με σύνθετη ονομασία» μαζί με μια συμφωνία όπου θα εξαλείφονται όποιες αλυτρωτικές αναφορές δεν έχουν αντιμετωπιστεί στην ενδιάμεση συμφωνία. Ότι θα μιλήσουμε για ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί και θα εξηγήσουμε στον ελληνικό λαό ότι άλλο ο εθνικιστής Γκρουέφσκι και άλλο ο σοσιαλδημοκράτης Ζάεφ. Τέλος ότι θα αντιταχθούμε αποφασιστικά στον εθνικολαϊκισμό που αποτελεί την κινούσα δύναμη στα συλλαλητήρια , αναδεικνύοντας παράλληλα τον ενσυνείδητο πατριωτισμό.
Αν δεν βγούμε μπροστά αλλά περιμένουμε μήπως στραβώσει η υπόθεση και έτσι βγούμε αλώβητοι από το πρόβλημα θα πάθουμε διπλή ζημιά. Δεν θα έχουμε κάνει το σωστό, δηλαδή το επι της ουσίας πατριωτικό μας καθήκον ενώ θα φέρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ σε win win κατάσταση. Αν φέρει λύση θα καρπωθεί μόνος μια αναμφισβήτητη επιτυχία, αν πάλι υπαναχωρήσει( οι τελευταίες δηλώσεις Κοτζιά έχουν ένα τέτοιο άρωμα) θα επικαλεστεί την απουσία στήριξης. Ο κόσμος που πιστεύει στις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και έχει μέτωπο στον λαϊκισμό και τον εθνικισμό δεν θα είναι αυστηρός μόνο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ, θα βάλει και εμάς στο κάδρο.
Όσοι διστάζουν και μας καλούν να μην προχωρήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση επικαλούνται το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, την κοινωνική βάση του Κινήματος που όπως και το 92, δεν θέλει Μακεδονία η παράγωγα στην ονομασία. Που η καρδιά του είναι μαζί με την Καϊλή στα συλλαλητήρια. Χωρίς να αμφισβητώ την ύπαρξη ενός τέτοιου ρεύματος στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αμφισβητώ και την μαζικότητα του και προφανώς την ορθοφροσύνη του. Επικαλούνται την αρχική φάση αντιμετώπισης του Μακεδονικού από τον Ανδρέα Παπανδρέου αποσιωπώντας την δεύτερη της ενδιάμεσης συμφωνίας που - όπως με ενάργεια απέδειξε ο Βαγγέλης Βενιζέλος- άνοιξε τον δρόμο για συνολική συμφωνία, πάντα με σύνθετη ονομασία. Το μεγάλο προσόν του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ότι προσάρμοζε την πολιτική του στις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Δεν ήταν παλαιοημερολογίτης.
Και σε τελευταία ανάλυση ο χρόνος κάνει την τελική αποτίμηση για την ουσία μιας πολιτικής. Και οι φίλοι που με ιδιοκτησιακή αυτάρκεια επικαλούνται την ιδιότητα του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να ξεχνούν ότι σε όλες σχεδόν τις κρίσιμες καμπές και συγκρούσεις αυτοί ήσαν με την λάθος πλευρά. Αν όχι όλοι, πάντως σαφώς οι συντριπτικά περισσότεροι. Το 92 για το Μακεδονικό, μετά με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, το 2004 με το Σχέδιο Ανάν, τώρα πάλι με το Μακεδονικό. Είναι μια αλυσίδα εσφαλμένων επιλογών. Με εξαίρεση δε το 1992 η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν στην σωστή κατεύθυνση.
Τέλος, να θυμίσω την πάγια θέση μου ότι χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο Κίνημα Αλλαγής. Και ταυτοχρόνως ότι το Κίνημα Αλλαγής θέλουμε να είναι κάτι πολύ ευρύτερο από το ΠΑΣΟΚ, ένα νέο , ενιαίο κόμμα. Το νέο , ενιαίο κόμμα χρειάζεται τους πάντες. Αρκεί το τελευταίο βαγόνι να μην καθυστερεί την ατμομηχανή.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=10408