Tην αλήθεια - ή ένα άλλο ψέμα...
Yποτίμησαν τόσο πολύ τη νοημοσύνη και την ευαισθησία των Eλλήνων απέναντι και στο γεγονός των υποκλοπών, αλλά και στην επί τόσους μήνες απόκρυψή του;
Παύλος, Τσίμας
Τα Νέα, 2006-03-04
«Όποια πληροφορία έφθασε σ’ εμάς, δόθηκε στη Δικαιοσύνη», είπε τη Δευτέρα στη Βουλή ο K. Καραμανλής για το θέμα των υποκλοπών. Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος συμπλήρωσε την επομένη ότι η κυβέρνηση δεν γνωρίζει τίποτε περισσότερο απ’ όσα είπαν στην αξιοδάκρυτη εκείνη παράσταση οι τρεις υπουργοί της και όσα περιέχει ο φάκελος του κ. Παπαγγελόπουλου. Δηλαδή, σχεδόν τίποτε.
Αν είναι αλήθεια, αλίμονό μας. Αν δεν είναι, αλίμονό της.
Είναι αλήθεια; H κυβέρνηση δεν ήξερε τίποτε περισσότερο; Δεν ήξερε τίποτε για παρακολουθήσεις κινητών στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων; Και δεν είχε πληροφορηθεί τίποτε για τις έρευνες που διενεργούνταν από τα τέλη Ιανουαρίου του 2005 στη Vodafone ή έστω για το περιεχόμενο του εγγράφου που η Ericsson έστειλε στις 4 Μαρτίου, πιστοποιώντας την ύπαρξη παρείσακτου, παράνομου λογισμικού υποκλοπών; Είχε μείνει στο σκοτάδι για έξι κρίσιμες ημέρες, από την παραλαβή του εγγράφου μέχρι το ραντεβού Κορωνιά - Αγγέλου στις 10 Μαρτίου; Ήταν αμέτοχη σε όσα στο μεταξύ έγιναν και στις αποφάσεις που ελήφθησαν για τον εντοπισμό των υποκλοπέων ή την εξαφάνιση των ιχνών τους; Και περίμενε ψύχραιμη 24 ώρες από τότε που της ζήτησε το ραντεβού ο Κορωνιάς μέχρι να τον δεχθεί ο αντ’ αυτού, απόντων Καραμανλή και Βουλγαράκη; Κι έπειτα άκουσε την ιστορία αυτή και είπε, απλώς, απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο και «πάσαρε» την υπόθεση σε έναν υπάκουο ανακριτή, επιτρέποντάς του, άνευ οχλήσεως, να την κρατήσει θαμμένη και αδιερεύνητη επί 11 ολόκληρους μήνες; Και το κράτησε μυστικό από όλους τους παράγοντες της Δημοκρατίας, την αρμόδια Αρχή και από τους ίδιους τούς, υποτίθεται, παρακολουθούμενους υπουργούς της; Κι έπειτα αίφνης ένα ωραίο πρωί αποφάσισε να δώσει στη δημοσιότητα μια ομολογία άγνοιας και αδυναμίας, συνοδευόμενη από κάποιους ατελείς μη πειστικούς καταλόγους παρακολουθούμενων τηλεφώνων; Και τώρα μόλις, έναν χρόνο μετά την αποκάλυψη του εγκλήματος βλέπει - απαθής και όχι ιδιαιτέρως πρόθυμη να βοηθήσει - τους εμπειρογνώμονες της ΑΔΑΕ να επιχειρούν, ως αρχαιολόγοι, να συγκολλήσουν τα συντρίμμια των αποδείξεων και να μαντέψουν τους χαμένους κώδικες; Αν είναι έτσι, αν αυτά είναι πράγματι όλα όσα ξέρει, όλα όσα έπραξε για το μέγα αυτό θέμα η κυβέρνηση, τότε θα έπρεπε να στιγματιστεί ως βαρύτατα ανεπαρκής, ως παντελώς ανίκανη να προστατεύσει τον εαυτό της, εμάς τους πολίτες και την εθνική ασφάλεια.
Αλλά θα ήταν εξωφρενικά ανεύθυνη μια τέτοια συμπεριφορά για να πιστέψουμε ότι έτσι έπραξε η κυβέρνηση της χώρας. Ας δεχθούμε, συνεπώς, ότι απλώς για κάποιον λόγο ψεύδεται. Είναι επίσης ατιμωτική, αλλά λιγότερο ενοχλητική αυτή η εξήγηση.
Τη δίνουν, άλλωστε, ψιθυριστά κάποιοι δικοί της.
Ηκυβέρνηση, μας λένε, έπεσε πάνω σε μια υπόθεση υποκλοπών τηλεφώνων από υπηρεσίες μεγάλης ξένης δύναμης. Ή έτσι πίστεψε. Ξαφνιάστηκε - όχι από το γεγονός καθ’ εαυτό των υποκλοπών, μα από την «αδεξιότητα» ή την «αστοχία» ή την «ατυχία» που το έφερε στο φως, βάφοντάς το μάλιστα στο αίμα ενός ανθρώπου. Πανικόβλητη, μας λένε πάντα, το έκρυψε, μα δεν το έθαψε εντελώς. Και το ανέσυρε όταν έκρινε ότι έπρεπε να στείλει ένα δημόσιο διακριτικό σήμα προς τους ωτακουστές, μα προπάντων όταν έκρινε ότι η αφήγηση ενός κατασκοπευτικού θρίλερ, στο οποίο η ίδια είναι θύμα υποκλοπών από σκοτεινές δυνάμεις, θα αποβεί πολιτικά και επικοινωνιακά επωφελές σε μια δύσκολη πολιτική συγκυρία.
Είναι έτσι; Υποτίμησαν τόσο πολύ τη νοημοσύνη των πολιτών και την ευαισθησία των Ελλήνων απέναντι και στο γεγονός των υποκλοπών, αλλά και στην επί τόσους μήνες απόκρυψή του; Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι;
Το δίλημμα είναι φοβερό: Αν πιστέψουμε ότι η κυβέρνηση μας λέει αλήθεια, αλίμονό μας. Ακυβέρνητοι είμαστε. Αν πιστέψουμε ότι απλώς μας λέει ψέματα, για λόγους εθνικής ή πολιτικής σκοπιμότητας, αλίμονό της. Το πολιτικό κόστος θα είναι - είναι ήδη - πολύ βαρύ.
Δεν υπάρχει, συνεπώς, άλλη λύση: έστω και αργά, έστω και κατόπιν εορτής, η κυβέρνηση οφείλει, για το καλό μας και για το καλό της, να πει την αλήθεια. Ή έστω να εφεύρει ένα πειστικότερο ψέμα...
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1045