Για την αντιστροφή της εικόνας στασιμότητας
ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝ
Δημήτρης, Χατζησωκράτης
Κυριακάτικη Αυγή, 2006-03-19
Η, στοιχειωδώς, αντικειμενική ανάλυση του πλήθους των δημοσκοπήσεων, που την τελευταία περίοδο είδαν το φως της δημοσιότητας, οδηγεί σε μηνύματα ανησυχητικά για το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Εμφανίζεται μια μικρή, αλλά συνεχιζόμενη, πτωτική πορεία. Σε συνθήκες εντεινόμενης πόλωσης, που οι σημερινές συνθήκες δικομματικής αντιπαλότητας προδιαγράφουν την ακρότατη έκταση των ορίων της, η εδραίωση της θέσης του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στο πολιτικό σκηνικό και η κοινοβουλευτική παρουσία τίθεται σε άμεσο κίνδυνο.Ως ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, που η πολυετής παρουσία στους κόλπους του κόμματος και οι παρεμβάσεις της την έχουν αναδείξει ως προγραμματική συνείδηση της ανανεωτικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού, έχουμε επανειλημμένα υποστηρίξει ότι οι αιτίες της αρνητικής πορείας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ πρέπει να αναζητηθούν, κυρίως, στην ακολουθούμενη πολιτική από το 4ο συνέδριο και μετά. Στο όνομα μιας δήθεν «αριστερής στροφής» ο ΣΥΝ εγκαταλείπει αργά αλλά σταθερά στοιχεία της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του, που τον καθιστούσαν διακριτό στο χώρο της αριστεράς.
Στον μονοδιάστατο και «αριστερό» δρόμο του ΣΥΝ η πρόταση του Ν. Κωνσταντόπουλου, αρχικού υποστηρικτή και εισηγητή της σημερινής, συνεχιζόμενης ως «αριστερή στροφή» πλέον, γραμμής για συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και διαμόρφωσης του «τρίτου πόλου», από τα πράγματα, αποτελεί μια ξαφνική έκπληξη. Απαιτεί σε κάθε περίπτωση έναν αναστοχασμό. Τουλάχιστον για το κόμμα μας. Δεν απαιτεί από αυτούς που ως κήνσορες και ορθοτομούντες τον λόγον της αριστερής ορθοδοξίας γνωρίζουν να αντιμετωπίζουν τις διαφορετικές πολιτικές επιλογές με υπονοούμενα και δίκες προθέσεων. Μιλώ καθαρά για τον, σε συνέχειες, πολιτικό λίβελο ΑΚΟΑ-ΚΕΔΑ.
Για τη διατύπωση, την εκφορά της, τις αλληλοδιάδοχες μεταμορφώσεις της (από την αρχική συνέντευξη στα ΝΕΑ, σε συνέχεια στην Κ. ΑΥΓΗ ως την πρόταση προς την Π. Γραμματεία του ΣΥΝ) θα μπορούσαν πολλά να ειπωθούν. Για την ασάφεια, για το ατελές κλπ.κλπ. Το σημαντικό όμως είναι ότι η «πρόταση Ν. Κωνσταντόπουλου» στην κοινωνία προσλαμβάνεται ως επανακαθορισμός της κατεύθυνσης του ΣΥΝ και ως πρόταση για τη συγκρότηση μιας νέας πλειοψηφίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων σε μια κατεύθυνση εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, όπου σημαντικός εταίρος κάτω από προϋποθέσεις θα είναι και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το κύριο.
Ήταν τώρα ανάγκη να υπάρξει αυτή η πρόταση; Θα συσπειρώσει τα παλιά αντανακλαστικά και θα ξανακλείσει το ΣΥΝ στον αμυντισμό του. Θα αρχίσουν και πάλι να διαβάλλονται σύντροφοι επί φιλοπασοκισμώ! Είναι μερικά καλοπροαίρετα σχόλια.
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη παρά ότι όταν αλλάζουν οι πολιτικές συνθήκες – εν προκειμένω πολυμέτωπη και καταιγιστική νεοφιλελεύθερη επίθεση της ΝΔ- δεν είναι δυνατόν να μην επανεξετάζεις την πολιτική σου.
Το πρόβλημα δεν είναι να διαπιστώνεις ότι η «σύγκλιση των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων είναι αναγκαία», προφανώς στη βάση προγραμματικών συμφωνιών και φερέγγυων όρων, καθώς και ότι «οι προϋποθέσεις αυτές σήμερα λείπουν αλά θα πρέπει να προκύψουν». Ο ρόλος των πολιτικών πρέπει να αρχίζει από εκεί και πέρα. Τι ακριβώς εμείς θα πρέπει να κάνουμε; Ποιες θα πρέπει να είναι οι πρωτοβουλίες, οι ενέργειές μας οι πολιτικές και προγραμματικές μας προτάσεις ώστε να υπάρξουν, να διαμορφωθούν αυτές οι προϋποθέσεις; Πως εμείς εργαζόμαστε για την υλοποίηση ενός στρατηγικού στόχου;
Στην επόμενη περίοδο, πρότασή μου είναι ο ΣΥΝ να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση, στασιμότητας στη βάση ενός διπλού στόχου:
- Την ευρύτερη δυνατή συνεννόηση στο επίπεδο των ηγετικών στελεχών, την ενεργοποίηση του κόμματος και την πλήρη αξιοποίηση των στελεχών του.
- Τη διατύπωση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου εναλλακτικών προγραμματικών προτάσεων και ανάληψης πρωτοβουλιών, που θα δίνουν διέξοδο στη σημερινή δύσκολη κοινωνική και οικονομική κατάσταση.
Ο ΣΥΝ πρέπει και μπορεί να διαμορφώσει ένα πολιτικό σχέδιο, μια δέσμη προτάσεων, τόσο για την απόκρουση της κυβερνητικής πολιτικής όσο και για τη διαμόρφωση εναλλακτικής εφικτής λύσης.
Στις δύσκολες αυτές στιγμές, για την ώθηση προς μια τέτοια αλλαγή πορείας είναι περίπου αυταπόδεικτη η αναγκαιότητα της συσπείρωσης του συνόλου της μειοψηφίας. Η συγκέντρωση των 500 στο ΤΙΤΑΝΙΑ, στις 14 Νοεμβρίου 2005, με πρωτοβουλία της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ και συμμετοχή της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, «αι γεναιαί πάσαι» της ανανεωτικής αριστεράς ανέδειξε το αίτημα της κοινής πορείας και ενότητας όλων των πλευρών της μειοψηφίας.
Από τη πλευρά μας, ως Α.Σ. καταβάλλονται όλες εκείνες οι αναγκαίες προσπάθειες για το σκοπό αυτό. Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν δυσκολίες. Ότι ο βαθμός ωρίμανσης αλά και οι προϋποθέσεις δεν είναι ίδιες προς όλες τις πλευρές. Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ εμφορούμενη από ένα οργανωτισμό και περιχαράκωση αντιμετωπίζει με δυσπιστία η/και αρνητικά την ενότητα ακόμη και μονομερώς απέναντι στην Α.Σ. που είναι και πιο προφανής. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ χωρίς μια αποτίμηση της στάσης της στο πρόσφατο συνέδριο και με την άρνησή της για αυτοκριτική θεώρηση των ευθυνών της γι τη διαμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρνει να αποτελεί αξιόπιστο εταίρο στην ίδια την προώθηση των πολιτικών που πρόσφατα φαίνεται να στηρίζει.
Προφανώς και εδώ, εντός του ΣΥΝ, χρειάζεται να …εργαστούμε ώστε να υπάρξουν οι προϋποθέσεις κατ’ αρχή της ενιαίας κατεύθυνσης της μειοψηφίας…
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1064