Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Για να μη γίνουμε «τα παιδιά του κενού»

Η ΟΜΙΛΙΑ του Γρ/έα της ΔΗΜΑΡ στη Συνδιάσκεψη της Νεολαίας του Συριζα

Στέργιος, Καλπάκης

2019-10-12


Η συνδιάσκεψη της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιείται σε μέρες ιδιαίτερα κρίσιμες για την ευρύτερη περιοχή μας. Και με δεδομένο ότι η νεολαία διαχρονικά αποτελεί δύναμη προώθησης της ειρήνης και της αλληλεγγύης, θεωρώ πραγματικά τη διαδικασία που ξεκίνησε σήμερα ιδιαίτερα χρήσιμη, προκειμένου να σταλεί ένα ουσιαστικό και επίκαιρο πολιτικό μήνυμα.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη ανθρώπινη τραγωδία. Γιατί οι ένοπλες συγκρούσεις, λιγότερο ή περισσότερο εκτεταμένες, αποτελούν τη χειρότερη πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης, του ανθρώπινου πολιτισμού.

Βρισκόμαστε, όμως, μπροστά και σε ένα πρωτοφανές και κυνικό «άδειασμα» του Κουρδικού λαού από τις ΗΠΑ και τη Διεθνή κοινότητα.

Και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μιλούν για την

αντιμετώπισης της τρομοκρατίας αυτοί που γέννησαν το τέρας του ISIS και σήμερα «αδειάζουν» αυτούς που το κατατρόπωσαν.

Μπροστά σε αυτές τις ραγδαίες εξελίξεις με άμεσο αντίκτυπο και στη χώρα μας, η κυβέρνηση της ΝΔ, σαστισμένη από την αύξηση των προσφυγικών ροών, στέκεται αμήχανη κι έχει επιλέξει το ρόλο του κομπάρσου των διεθνών εξελίξεων.

Και είναι λογικό. Γιατί όταν ως αντιπολίτευση έχεις μάθει να κάνεις μόνο επικοινωνία και να λες ότι τους φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ τους πρόσφυγες, ότι τους προσκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ τους πρόσφυγες, όταν ως κυβέρνηση βρίσκεσαι μπροστά στην πραγματικότητα, αδυνατείς να την αντιμετωπίσεις, γιατί δεν έχεις σχέδιο. Και το ρίχνεις και πάλι στην επικοινωνία.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο κύριος Βορίδης και ο κύριος Γεωργιάδης άφησαν για λίγο στην άκρη την «παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας κι έπιασαν αυτό που πραγματικά ξέρουν να κάνουν. Ο κ. Γεωργιάδης μάλιστα μας είπε ότι χρησιμοποιεί σωστά την ελληνική γλώσσα, γι’ αυτό μιλάει για «λαθρομετανάστες». «Λάθρα» σημαίνει παράνομα, κρυφά μας είπε. Είναι θέμα ετυμολογίας.

Ας πάει λοιπόν να κάνει ετυμολογικές αναλύσεις στα προσφυγόπουλα που παραιτούνται απ’ τη ζωή.

Ας πάει να μιλήσει για την «Ελληνική Αγωγή» στις γυναίκες που φεύγουν για να γλιτώσουν απ’ την κακοποίηση.

Ας πάει να μιλήσει για αλλοίωση του πληθυσμού στους ανθρώπους που φεύγουν για να γλιτώσουν απ’ το θάνατο ή τη φυλάκιση, γιατί πιστεύουν σε κάτι διαφορετικό.

Ας πάει να μιλήσει…

Ήμασταν μικρά παιδιά όταν τους είδαμε να πρωτομπαίνουν στη Βουλή. Κι ανατριχιάσαμε τότε. Σήμερα θεωρούνται μια mainstream κατάσταση και γίνονται Υπουργοί κι Αντιπρόεδροι.

Γιατί η ελληνική κοινωνία είναι πιο συντηρητική από τότε. Και σίγουρα πιο συντηρητική απ’ το 2015.

Ο κ. Βορίδης την επομένη των εθνικών εκλογών διευκρίνισε στην ΕΡΤ ότι με τον όρο «στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ» δεν εννοεί την εκλογική ήττα με όρους αριθμητικούς. Αλλά τη «μεταβολή ιδεολογικού παραδείγματος» στην ελληνική κοινωνία.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε λοιπόν ότι όχι μόνο δεν θα πέσουν σαν το ώριμο φρούτο, αλλά ότι πλέον βρίσκεται μπροστά μας μια μεγάλη και δύσκολη ιδεολογική μάχη με όρους πολιτικής ηγεμονίας.

Το ζητούμενο λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αν θα μετασχηματιστεί σε σοσιαλδημοκρατικό ή κεντροαριστερό κόμμα, όπως βλέπουμε να γράφεται. Δεν έθεσε κανένας τέτοιο ζήτημα. Αλλά πώς θα καταφέρουμε να συγκροτήσουμε με σύγχρονους όρους μια νέα πλειοψηφούσα στην ελληνική κοινωνία προοδευτική συμμαχία, που θα αποτρέψει αυτήν ακριβώς τη «μεταβολή ιδεολογικού παραδείγματος» που ονειρεύονται στη ΝΔ.

Όμως, η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται βαθύτερα. Και αφορά την ανατροπή της πρωτοκαθεδρίας του συλλογικού από το ατομικό.

Κάποιοι παλιοί συνήθιζαν να λένε ότι «εκτός απ’ τον καπιταλισμό υπάρχει κι η μοναξιά». Ή κάτι τέτοιο. Αυτό που μπορούμε να πούμε σήμερα είναι ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός οδηγεί στη μοναξιά. Οδηγεί στον απομονωμένο άνθρωπο.

Αλλά και στον άνθρωπο χωρίς ενσυναίσθηση. Σε αυτόν που είναι διατεθειμένος να συντρίψει τον άλλο για να πετύχει τον στόχο του. Η περίπτωση του Τραμπ δεν είναι τίποτα άλλο παρά η χυδαία πεμπτουσία της λατρείας του εαυτού, της λατρείας του winner.

Ο ατομικισμός οδηγεί σε υποπολιτικές ταυτότητες που υποκαθιστούν τις συλλογικές. Με τη σειρά της, η ένταξη στην εθνοφυλετική κοινότητα καλύπτει το κενό που αφήνει η ένταξη στη συλλογικότητα, η πολιτική – κομματική ένταξη.

Αν ρωτούσες έναν Αμερικανό εργάτη πριν χρόνια «τι είναι;» θα σου απαντούσε ενδεχομένως «επιστάτης στο εργοστάσιο». Σήμερα θα σου απαντήσει ότι είναι λευκός.

Το ερώτημα λοιπόν στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε είναι πώς θα μπορέσουμε ξανά να ζήσουμε ως πολιτικά όντα.

Ένα πεδίο στο οποίο πιστεύω ότι πραγματικά συντελείται μια «επιστροφή της πολιτικής» είναι η κλιματική κρίση. Γιατί ο άνθρωπος εδώ μπορεί να καταλάβει ότι καταστρέφοντας το περιβάλλον στην ουσία καταστρέφει τον εαυτό του.

Πρέπει επίσης να αξιοποιήσουμε τα σύγχρονα μέσα με τα οποία αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι. Ο σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ για ένα ηλεκτρονικό κόμμα είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Τέλος, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο που αλλάζει με ασύλληπτες ταχύτητες. Πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι στο παρελθόν. Και να είμαστε αποφασισμένοι να αμφισβητήσουμε τις βεβαιότητες του σήμερα. Να αναστοχαστούμε, αν χρειαστεί, και για τις δικές μας βεβαιότητες.

Αν δεν το κάνει αυτό η νέα γενιά, αναρωτιέμαι πραγματικά ποιος θα το κάνει.


Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=10692