Ισοτιμία σχέσεων και συνεργασία
Γιώργος, Κακλίκης
Τα Νέα, 2019-11-06
Με τον υπουργό «μιας μεγάλης δύναμης που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο σε παγκόσμια κλίμακα, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή» συναντιέται σήμερα ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Ετσι χαρακτήρισε τη Ρωσική Ομοσπονδία ο κ. Δένδιας λίγο πριν από την επίσκεψή του στη Μόσχα. Μια επίσκεψη που η ελληνική πλευρά όφειλε να κάνει, μια και κρατικοί, θρησκευτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί συνδέουν τις δύο χώρες.
Παρούσα στην ιστορία των Ελλήνων ήταν η Ρωσία τους τελευταίους αιώνες. Πολλοί εξιδανίκευσαν τον ρόλο της, ενώ άλλοι δεν έκρυβαν τους ενδοιασμούς τους ανατρέχοντας, ανάμεσα σε άλλα, στα «ορλωφικά» και τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Ο κ. Δένδιας ορθά επεσήμανε ότι «σταθερή επιδίωξη της Ελλάδας είναι η περαιτέρω ενίσχυση των καλών και λειτουργικών σχέσεων με τη ρωσική πλευρά στη βάση του σεβασμού και της ισοτιμίας». Ετσι πρέπει να προσεγγίζει η Αθήνα τη Μόσχα. Και να τονίζει στους συνομιλητές της ότι μόνο υπό τους όρους αυτούς μπορεί να θερμανθεί το κλίμα. Μπορεί κάποιοι Ελληνες να προσβλέπουν στη Ρωσία με το πνεύμα του «Μόσχοβου». Η συντριπτική πλειοψηφία όμως απαιτεί μια σύγχρονη αντιμετώπιση από την ισχυρή Ρωσία. Προσδοκά απόλυτο σεβασμό είτε αυτός έχει σχέση με την πολιτική είτε με το κοινό θρησκευτικό δόγμα. Παρεμβάσεις όπως «το Ονοματολογικό έπρεπε να λυθεί τώρα αλλά όχι ως παρακλάδι της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ», ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών οφείλεται σε παρεμβάσεις της Δύσης», ότι «οι ΗΠΑ επιφυλάσσουν στην Ελλάδα τύχη όμοια με εκείνη που επεφύλαξαν στους Κούρδους» ή, τέλος, ότι «ο Οικουμενικός Πατριάρχης δωροδοκείται», είναι προσβλητικές και θυμίζουν τη φρασεολογία αμετροεπούς γειτονικού ηγέτη. Αφήνουν την εντύπωση ότι η πολιτική και η εκκλησιαστική ηγεσία της Ρωσίας, εν αγαστή συμπνοία, εξακολουθούν να προωθούν μεγαλοϊδεατικούς στόχους. Για να μη γίνει εκτενέστερη αναφορά στη χονδροειδή πολιτική που ακολουθείται στο Αγιον Ορος, όπου η Εκκλησία της Μόσχας, ως βραχίονας της πολιτικής ηγεσίας, επιδιώκει σταθερά την αλλαγή καθεστώτος. Η πικρία των Ελλήνων για τη θερμή στα λόγια στάση της Ρωσίας έναντι της Ελλάδας αλλά αδιάφορη θέση της σε θέματα μεγάλα κάθε άλλο παρά αδικαιολόγητη είναι. Οσο και αν η Μόσχα κόπτεται για ανυπαρξία κινδύνου για την Ελλάδα από την εξοπλιστική δραστηριότητά της στην Τουρκία, πρόκειται για διαβεβαιώσεις κενές περιεχομένου. Και ας μην ξεχνάμε τι συνέβη όταν η Ελλάδα, γονατισμένη από την οικονομική κρίση, επιζητούσε την αρωγή της Μόσχας που παρέμεινε αδιάφορη. Οπως έπραξε και με την Κύπρο για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Η Αθήνα θέλει τη Μόσχα μέρος της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας. Στην ΕΕ συντάχθηκε κατά των κυρώσεων κατά της Μόσχας. Θέλει τις σχέσεις της με τη Ρωσία λειτουργικές. Αναμένει όμως από αυτήν μια ισότιμη συνεργασία. Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Αν το Κρεμλίνο αποδεχθεί την πραγματικότητα και αντιμετωπίσει την Αθήνα όπως τις άλλες πρωτεύουσες των κρατών της ΕΕ, χωρίς πολιτικές διελκυστίνδες και απόπειρες επέκτασης του βραχίονά του στην Ελλάδα, μέσω Σερβίας και Βόρειας Μακεδονίας, αυτά που διακηρύσσει θεωρητικά περί φιλίας, ορθοδοξίας και πολιτισμού έχουν σοβαρή πιθανότητα να γίνουν πραγματικότητα.
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=10769