Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Ο Στρατηγικός Σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ

Γιώργος, Γιαννουλόπουλος

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2019-11-30


ΚΑΤ’ ΑΡΧΑΣ οφείλω να δηλώσω ότι δεν έχω πρόσβαση σε στοιχεία που δείχνουν τεκμηριωμένα και εκ των έσω προς τα πού κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ και επίσης ότι οι σκέψεις που ακολουθούν στηρίζονται στον δημόσιο λόγο, δηλαδή σε πράγματα τα οποία διάβασα, άκουσα και είδα, όπως κι εσείς. Για να το πω αλλιώς, πρόκειται για εύλογες ή μη εύλογες εικασίες.

Εικάζω λοιπόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν οι ανοδικές του τάσεις προμήνυαν καθαρά την άνοδό του στην εξουσία, ή μετά τη διάσπαση και την αποχώρηση εκείνων που επέμεναν στη ρήξη με τους δανειστές και την επιστροφή στη δραχμή, κατέστρωσε ένα σχέδιο βάσει του οποίου κινήθηκε ως κυβέρνηση και ότι το εν λόγω σχέδιο ήταν στρατηγικό, με χρονικό βάθος τουλάχιστον δύο τετραετίες. Η πρώτη ήταν η δύσκολη. Η οικονομική κατάσταση από κακή που ήταν έγινε χειρότερη, οι μεγαλόστομες και άκρως ανατρεπτικές υποσχέσεις βαφτίστηκαν αυταπάτες, η συνεργασία με την μπρουτάλ Δεξιά του Καμμένου από ελιγμός με ημερομηνία λήξης μονιμοποιήθηκε.

Πάνω απ’ όλα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη λογική του μείζονος και του ελάσσονος, έκρινε πως δεν μπορούσε να ανοίξει άλλα «αριστερά» μέτωπα. Τούτου δεδομένου, έσφιξε τα δόντια και έκλεισε τα μάτια για να μη δει κάποια πράγματα που δεν συνάδουν με το «πρώτη φορά Αριστερά».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαβεβαίωση του Καμμένου στον αρχιεπίσκοπο, παρουσία του πρωθυπουργού, να μην ανησυχεί, διότι αρκεί να του το ζητούσε κι εκείνος θα έριχνε την κυβέρνηση. Το οποίο, ακόμα και οι κάργα αριστεροί που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω, έκαναν πως δεν το άκουσαν. ΟΣΟ ΚΥΝΙΚΑ ή ταπεινωτικά κι αν ήταν τα παραπάνω, μπορούσαν να εκλογικευτούν με το σκεπτικό ότι μόνο έτσι θα επιτευχθεί ο τελικός στόχος, δηλαδή όχι μόνο μια αριστερή κυβέρνηση, αλλά μια αριστερή κυβέρνηση που κάνει αριστερά πράγματα. Αν το καλοσκεφτούμε, υπάρχει μια λογική σ’ αυτό.

Τα μνημόνια θα λήξουν· εφόσον η οικονομία έπιασε πάτο θα αρχίσει να ανεβαίνει ξανά, έστω και λίγο· η εμπιστοσύνη θα επανέλθει· από τους Ανεξάρτητους Ελληνες θα απαλλαγούμε (όπερ και εγένετο με την όντως αριστερή λύση του Μακεδονικού)· και πριν από τις εκλογές κάποιες μικρές μεν αλλά πραγματικές ελαφρύνσεις και παροχές θα πείσουν τους ψηφοφόρους ότι οδεύουμε προς μέρες καλύτερες και πιο αριστερές. Στην επόμενη τετραετία ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν σε θέση να διορθώσει τα κακώς κείμενα που ανέχτηκε ή αποσιώπησε στην πρώτη. Διότι με τον αέρα της δεύτερης νίκης, θα μπορούσε με σχετική ευκολία να διευθετήσει επιτέλους τις σχέσεις κράτους – εκκλησίας, να προωθήσει τις επενδύσεις ακόμα και με συμμετοχή ιδιωτών και γενικά να λύσει ένα σωρό άλλα ζητήματα με συμβολική σημασία, όπως λ.χ. οι μαθητικές παρελάσεις.

Ως γνωστόν οι άνθρωποι αρχίζουν να δυστροπούν και να το ψάχνουν όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Αντίθετα, όταν αισιοδοξούν για το αύριο παύουν να γκρινιάζουν. Αυτή θα ήταν η δεύτερη τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Με αέρα στα πανιά του.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ τις εκλογές τις κέρδισε η Νέα Δημοκρατία. Ηταν το χειρότερο δυνατό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι επειδή έχασε· τα κόμματα εξουσίας αντέχουν τις ήττες εφόσον κατά κανόνα επανέρχονται. Αλλά γιατί τα καλά της δεύτερης εύκολης τετραετίας τους θα τα απολαύσει τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα επιχειρήματα που συνήθως επικαλείται μια αριστερή αντιπολίτευση έχουν αποδυναμωθεί εκ των πραγμάτων. Δηλαδή πώς θα καταγγείλουν μια συγκεκριμένη κατάσταση, όπως π.χ. τις μαθητικές παρελάσεις ή τον ρόλο της εκκλησίας, όταν θα κληθούν να απαντήσουν στο εξής άβολο ερώτημα: μα καλά, εσείς ήσαστε κυβέρνηση επί τέσσερα χρόνια και βάλε. Γιατί δεν κάνατε κάτι; Μια λύση για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να υπερθεματίσει προς τα αριστερά, όπως φαίνεται να έκανε με το πανεπιστημιακό άσυλο, υιοθετώντας απόψεις της Ακρας Αριστεράς και καταφεύγοντας σε υπερβολές του τύπου «Αναβιώνει το Σπουδαστικό της Ασφάλειας».

Δεν ξέρω πόση πέραση έχουν αυτά στην κοινωνία, έξω από τους μικρούς κύκλους των άτεγκτων και πούρων αριστερών που επαίρονται για την αριστεροσύνη τους και εκδίδουν πιστοποιητικά ιδεολογικής ενημερότητας. Πιστεύω όμως ότι μια τέτοια σκλήρυνση δεν είναι συμβατή με την προσπάθεια να μετατοπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς την αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Οσο για τα αντιδεξιά αντανακλαστικά, είναι μεν υπαρκτά και παίζουν κάποιο ρόλο, αλλά δεν έχουν την οντολογική σχεδόν βαρύτητα που ορισμένοι τους αποδίδουν. Η Αριστερά και η Δεξιά φυσικά θα εξακολουθούν να υπάρχουν γιατί εκφράζουν θεμελιώδεις και αξιακές επιλογές που αναπαράγονται συνεχώς, μέσα σε διαφορετικά συμφραζόμενα όμως. Οταν ήμουν μικρός, οι γονείς και οι παππούδες μας διακρίνονταν σε βενιζελικούς και βασιλικούς. Ποιος το θυμάται σήμερα;

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=10804