Δέκα αλήθειες για το προσφυγικό
Θόδωρος, Τσίκας
Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2020-02-21
Σύμφωνα με τα στοιχεία των ελληνικών αρχών αλλά και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, οι προερχόμενοι από το Αφγανιστάν είναι περίπου το 30%. Αρα ήδη οι προερχόμενοι από εμπόλεμες ζώνες ξεπερνούν το 50% ● Εάν δεν επιδειχτεί αλληλεγγύη από άλλες περιοχές της χώρας μας προς τα νησιά, πώς θα ζητήσουμε να επιδειχτεί αλληλεγγύη από άλλες χώρες προς την Ελλάδα, ώστε να δεχτούν κι εκείνες κάποιους πρόσφυγες;
1) Το προσφυγικό είναι σοβαρό θέμα παγκοσμίως. Και είναι η μεγάλη πρόκληση του μέλλοντος. Δεν αφορά φυσικά μόνο την Ελλάδα. Η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνον κίνηση κεφαλαίων, αγαθών και ιδεών, αλλά αφορά και κίνηση ανθρώπων. Συνολικά, η ανθρώπινη Ιστορία είναι η Ιστορία της μετακίνησης ανθρώπων και πληθυσμών.
Είναι απόλυτο ψεύδος ότι μπορούν να στεγανοποιηθούν εντελώς τα σύνορα. Η μετανάστευση είναι σαν το νερό. Θα βρει κάπου μια σχισμή, μια ρωγμή και θα περάσει. Το αίτημα για άσυλο δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερο. Ταυτοχρόνως σήμερα μειώνεται ο αριθμός των χωρών που είναι διατεθειμένες να δεχθούν όσους εγκαταλείπουν τη χώρα τους λόγω ανάγκης.
2) Η διάκριση μεταξύ πρόσφυγα και μετανάστη είναι πολλές φορές θολή. Αν δηλαδή πρόσφυγας είναι αυτός που φεύγει επειδή απειλείται η ζωή του, δεν ισχύει το ίδιο για όσους μεταναστεύουν από μια χώρα που δεν μπορεί να τους θρέψει; Τον κλιματικό πρόσφυγα, που εγκαταλείπει τη χώρα του λόγω των συνεπειών της κλιματικής κρίσης, πώς θα τον ονομάσεις; Τη στιγμή που γεμίζουμε παντού στον κόσμο κλειστά στρατόπεδα προσφύγων/μεταναστών, όλο το σύστημα πρέπει να αναμορφωθεί ριζικά. Το πρόβλημα είναι ότι η αναμόρφωση του συστήματος δεν βολεύει πολλούς.
3) Υπάρχουν φυσικά κάποια κριτήρια διαχωρισμού μεταξύ προσφύγων και μεταναστών. Μέχρι όμως να μπορέσει να γίνει κάτι τέτοιο, η χώρα μας (και όλες οι χώρες) είναι υποχρεωμένη να δέχεται και να φιλοξενεί όποιον φτάνει και ζητάει άσυλο, μέχρι να εξεταστεί το αίτημά του. Και κυρίως πρέπει να υπάρχει μηχανισμός σύγχρονος, αποτελεσματικός και προστατευτικός των δικαιωμάτων τους, που να εξετάζει το αίτημά τους.
Το μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας είναι ότι πολλοί άνθρωποι εγκλωβίζονται και λιμνάζουν στην Ελλάδα, χωρίς τους επαρκείς μηχανισμούς που να αποφαίνονται για το αίτημά τους. Πρέπει να αποφασίζεται μέσα σε μερικούς μήνες αν είναι δεκτή η αίτηση ασύλου σε πρώτο βαθμό και να διασφαλίζεται το δικαίωμά τους για προσφυγή σε δεύτερο βαθμό. Ολα αυτά είναι υποχρεώσεις μας, με βάση διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες που έχουμε υπογράψει.
4) Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η πλειονότητα των ερχόμενων αλλοδαπών στην Ελλάδα είναι πλέον μετανάστες και όχι πρόσφυγες. Αυτό δεν ισχύει, διότι αναφέρεται μόνο στους Σύρους πρόσφυγες που είναι γύρω στο 20%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των ελληνικών αρχών αλλά και της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, οι προερχόμενοι από το Αφγανιστάν είναι περίπου το 30%. Αρα ήδη οι προερχόμενοι από εμπόλεμες ζώνες ξεπερνούν το 50%. Σε αυτούς πρέπει να προσθέσουμε σαφώς μικρότερους αριθμούς από Ιράκ, Παλαιστίνη, Σομαλία, Λ.Δ. Κονγκό, περιοχές με ανασφάλεια, συγκρούσεις και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αλλά και πέραν αυτού, η χώρα προέλευσης δεν είναι το μοναδικό κριτήριο για να δοθεί άσυλο. Π.χ. αν έρθει ένας ομοφυλόφιλος από το Ιράν που διώκεται γι’ αυτόν τον λόγο, δικαιούται άσυλο. Αρα η διαδικασία αυτή απαιτεί σοβαρούς μηχανισμούς, εξειδικευμένους ανθρώπους και με γνώσεις τοπικών γλωσσών.
5) Η κυβέρνηση τώρα πέφτει θύμα του δικού της λαϊκισμού. Είχε δημιουργήσει μια εικόνα ότι αν εκλεγεί, με το πάτημα ενός κουμπιού θα λυνόταν το πρόβλημα. Ή ότι οι πρόσφυγες έρχονταν εξαιτίας της προηγούμενης κυβέρνησης. Τώρα αντιμετωπίζει αντιδράσεις στην κατανομή προσφύγων/μεταναστών σε όλη τη χώρα, που είναι απολύτως αναγκαία, καθώς τα νησιά που είναι «αποκλεισμένα» από θάλασσα και με χώρο πεπερασμένο πρέπει να αποσυμφορηθούν.
Εάν δεν επιδειχτεί αλληλεγγύη από άλλες περιοχές της χώρας μας προς τα νησιά, πώς θα ζητήσουμε να επιδειχτεί αλληλεγγύη από άλλες χώρες προς την Ελλάδα, ώστε να δεχτούν κι εκείνες κάποιους πρόσφυγες;
6) Πληρώνουμε ακόμα και το γεγονός ότι πολλοί σημερινοί κυβερνητικοί παράγοντες χαρακτήριζαν τους πρόσφυγες «εισβολείς» που «τους στέλνει ο Ερντογάν για να τιμωρήσει την Ελλάδα». Σημειωτέον ότι η Τουρκία φιλοξενεί τον τεράστιο αριθμό τεσσάρων εκατομμυρίων προσφύγων, που ζουν σε καλύτερες συνθήκες από αυτές της Μόριας. Και μπορεί ο Ερντογάν να ζητάει η οικονομική ενίσχυση της Ευρώπης να πηγαίνει κατευθείαν στο τουρκικό κράτος και όχι στις ΜΚΟ που είναι επιτόπου, αλλά η Ε.Ε. χρωστάει ακόμα σοβαρό τμήμα των χρημάτων που είχε υποσχεθεί στην Τουρκία.
7) Σοβαρό θέμα που πρέπει να λυθεί είναι η πρόσβαση των παιδιών των προσφύγων/μεταναστών στα ελληνικά σχολεία, χωρίς αποκλεισμούς, για όσο διάστημα παραμένουν εδώ. Επίσης η προστασία των ευάλωτων ατόμων, ασυνόδευτων παιδιών κ.ά. Ο τελευταίος νόμος της κυβέρνησης περιορίζει με προβληματικό τρόπο τα κριτήρια της ευαλωτότητας.
8) Γενικότερα, η Ελλάδα έχει ενυπογράφως αποδεχτεί ότι 50.000 πρόσφυγες θα παραμένουν εδώ, ως τμήμα της γενικότερης ευρωπαϊκής κατανομής τους. Αρα πρέπει γι’ αυτούς να υπάρξουν πολιτικές και μέτρα ένταξής τους στην ελληνική κοινωνία. Υπάρχουν ευρωπαϊκά κονδύλια και ενίσχυση από την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.
9) Χρειαζόμαστε μεγάλη βελτίωση των ανοιχτών δομών φιλοξενίας, σε στέγαση, συνθήκες υγιεινής κ.λπ. Ο πρόσφατος νόμος της κυβέρνησης δυστυχώς μετατρέπει τα κλειστά κέντρα από εξαίρεση σε κανόνα. Είναι όμως γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, που χρηματοδοτεί τα κέντρα, δεν συναινεί σε κλειστά κέντρα.
10) Για όσους θεωρούν τις επιστροφές μεταναστών/επαναπροωθήσεις/απελάσεις εύκολη υπόθεση: υπάρχουν χώρες που δεν έχουν καν διπλωματική εκπροσώπηση στην Ελλάδα, ώστε να συνεννοηθούμε μαζί τους. Αλλες χώρες που εκπροσωπούνται μεν εδώ, αλλά αρνούνται να δεχτούν πολίτες τους πίσω. Αλλά ακόμα και όταν υπάρχει συνεννόηση, κάθε απέλαση -ειδικά αεροπορική- κοστίζει πολλές χιλιάδες ευρώ, διότι εκτός των απελαυνομένων υπάρχει μαζί αστυνομική φρουρά κ.λπ.
Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=10910