Αριστεράς αδιέξοδα ...
Σήφης, Πολυμίλης
Ελευθεροτυπία, 2003-10-10
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι εδώ και καιρό ο ΣΥΝ δεν διανύει την ευτυχέστερη, ή αν θέλετε, την πιο αποδοτική πολιτικά περίοδο της ιστορίας του. Και είναι επίσης αυτονόητο ότι η αποχώρηση της Μ. Δαμανάκη αποτελεί ένα επιπλέον τραύμα που θα αφήσει σίγουρα τα σημάδια του σ’ ένα πολιτικό οργανισμό που αντιμετωπίζει ήδη πολλά προβλήματα. Το χειρότερο ίσως απ’ όλα είναι όμως ότι ο χώρος της ανανεωτικής Αριστεράς, που διακρινόταν πάντοτε για την ευρυχωρία των απόψεων που περιελάμβανε, περιορίζεται όλο και περισσότερο και κυρίως φαίνεται να μην αντέχει τις διαφορετικές απόψεις. *** Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολιτικές αντιπαραθέσεις παίρνουν όλο και πιο συχνά χαρακτήρα προσωπικών συγκρούσεων, ενώ διαμορφώνεται ένας κομματικός πατριωτισμός που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για την ανοχή διαφορετικών, έστω και αιρετικών, απόψεων. Είναι γνωστό εδώ και πάρα πολύ καιρό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι τα τελευταία χρόνια ο ΣΥΝ έχει ένα πρόβλημα πολιτικού προσανατολισμού. Οτι δεν αρκεί η οριοθέτηση με το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και η γενική αναφορά στην ανάγκη μιας άλλης πολιτικής, για να διαμορφωθεί μια πολιτική ταυτότητα που θα πείθει και κυρίως θα συσπειρώνει τους πολίτες.
*** Από την άλλη μεριά, παρατηρείται επίσης μια τάση επιστροφής πολλών στελεχών του σε μια νεοκομμουνιστική ορθοδοξία, με συνέπεια ο ΣΥΝ να περιχαρακώνεται σε συμμαχίες με ομάδες και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η κατάρρευση του υπαρκτού ήταν ένα ατυχές διάλειμμα. Εντάξει, η Κεντροαριστερά ρέπει προς το νεοφιλελευθερισμό, ο ΣΥΝ και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά δεν πρέπει να μας πουν κάποια στιγμή τι είδους σύστημα οραματίζονται, τι είδους κοινωνία θέλουν; Διότι καλός ο «δημοκρατικός σοσιαλισμός», αλλά από μόνος του δεν μας λέει τίποτε...
Εκτύπωση στις: 2024-04-25
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11