Ο γάιδαρος και το σαμάρι
Παύλος, Τσίμας
Τα Νέα, 2006-04-08
Κάθε φορά που ανοίγει αυτή η συζήτηση για τις μετρήσεις τηλεθέασης και την ακρίβειά τους, έχω την ίδια απορία: ποιoν μπορεί να ενδιαφέρει αυτή η κουβέντα έξω από τον τηλεοπτικό μικρόκοσμο - τους διαφημιστές, τους διαφημιζόμενους και τους παραγωγούς τηλεοπτικού προϊόντος;
Αν οι μετρήσεις δεν λένε την αλήθεια, ποιος έχει λόγο να νοιάζεται και να το ψάχνει, πέρα από εκείνους που τοποθετούν τα χρήματά τους και αγοράζουν διαφημιστικό χρόνο με βάση αυτές τις μετρήσεις; Οι μετρήσεις εφευρέθηκαν τη δεκαετία του ’30, στα χρυσά χρόνια του ραδιοφώνου, και διατηρούνται ώς σήμερα, για έναν μόνο λόγο: για να τιμολογείται ο διαφημιστικός χρόνος. Κι αν τα περίφημα «νούμερα» φέρνουν υστερικές κρίσεις σε αυτό το κλουβί με τις τρελές φιλοδοξίες, τους κλινικούς ναρκισσισμούς και τις θεμιτές και αθέμιτες επιχειρηματικές επιδιώξεις, που είναι η τηλεόραση, τι σημασία μπορεί να έχει για έναν πολίτη αν είδε μόνος, με λίγους ή πολλούς την εκπομπή που διάλεξε να δει χθες βράδυ;
Ακούω, με ενδιαφέρον, την άποψη - που και πάλι κατά κόρον διακινήθηκε - ότι οι μετρήσεις της AGB δεν είναι θέμα αγοράς. Είναι «θέμα δημοκρατίας».
Θα ήταν, ίσως, θέμα δημοκρατίας, αν υπήρχε ένδειξη ότι, με χειραγωγούμενες μετρήσεις, νοθεύεται ο ανταγωνισμός και δημιουργούνται μονοπώλια εις βάρος της επιθυμητής πολυφωνίας. Αλλά μπορεί να υπάρχει τέτοιος φόβος στη χώρα που διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό ελεύθερων, μη συνδρομητικών, καναλιών στην Ευρώπη και τον μεγαλύτερο (σε αναλογία πληθυσμού) αριθμό τηλεοπτικών σταθμών στον κόσμο, σε μια αγορά όπου συγκεντρώνονται τόσοι πολλοί κυνηγοί για τόσο λίγα θηράματα;
Θα ήταν - επίσης - ένα θέμα, αν δημόσιο χρήμα (κρατική διαφήμιση, δηλαδή) διοχετευόταν σε τσέπες ιδιωτών, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος, με βάση παραπλανητικές μετρήσεις. Αλλά η κρατική διαφήμιση, ως γνωστόν, μοιράζεται ήδη στον Τύπο με πολιτικά, κυρίως, κριτήρια προς επιβράβευση ή εξαγορά πολιτικών φίλων.
Θα ήταν, τέλος, ένα σοβαρό θέμα, αν είχαν δίκιο όσοι υποστηρίζουν πως φταίνε οι μετρήσεις τηλεθέασης για την ποιότητα του τηλεοπτικού προγράμματος. Αλλά είναι έτσι; H βαράμε το σαμάρι αντί για τον γάιδαρο;
H τηλεθέαση - πράγματι - μετρά ποσότητα, όχι ποιότητα. Μετρά τι βλέπουμε, όχι τι γνώμη έχουμε γι’ αυτό που βλέπουμε. Και αυτό που μετρά είναι ανθρωποώρες, όχι θεατές. Δεν μετρά δηλαδή πόσοι είδαν τι, αλλά πόσοι είδαν επί πόση ώρα τι. Που σημαίνει ότι σε αυτήν τη φανταστική καθημερινή ψηφοφορία των μετρήσεων, ένας άνθρωπος που βλέπει τηλεόραση μισή ώρα την ημέρα θα είχε 30 ψήφους (μία το λεπτό), ενώ ένας άνθρωπος που έχει την τηλεόραση ανοιχτή επί 14-16 ώρες την ημέρα θα είχε 900-1.000 ψήφους!
Είναι φυσικό λοιπόν και κοινωνικά δίκαιο άλλωστε οι μετρήσεις τηλεθέασης να επιβραβεύουν το πρόγραμμα που καλύτερα ανταποκρίνεται στις επιθυμίες και τις ανάγκες εκείνων που κάνουν μεγαλύτερη χρήση των υπηρεσιών της. Των «βαριά τηλεθεατών». Αλλά είναι η μέτρηση που επιβάλλει καταθλιπτική τηλε-ομοιομορφία ή αποκλείει καλά προγράμματα ή εξορίζει το πιο απαιτητικό κοινό από τη μικρή οθόνη; Είναι οι μετρήσεις που φέρνουν αυτόν τον αέρα βρετανικού ταμπλόιντ στην ελληνική τηλεόραση; Και θα αλλάξει αυτό, αν εξαιρέσουμε (ακούστηκε κι αυτό) από τις μετρήσεις ειδήσεις και ενημερωτικές εκπομπές, ώστε να καταστούν «ποιοτικότερες»; Και πώς δεν το σκέφτηκαν οι λονδρέζικοι «Times» να ζητήσουν να καταργηθεί η μέτρηση της κυκλοφορίας των εφημερίδων στην Αγγλία, ώστε να μη φαίνεται ότι η «Sun», με τα γυμνά κορίτσια, έχει έξι φορές μεγαλύτερη κυκλοφορία και να μη βάζει τον διευθυντή των «Times» στον πειρασμό να αντιγράψει το ύφος και τα θέματα της «Sun»;
Κι αν μια πολιτική ηγεσία άγεται και φέρεται από τα πρωινάδικα και τα δελτία των οκτώ, αν υπουργοί κάνουν καριέρα στο γυαλί και περνούν όλη την εργάσιμη ημέρα τους στήνοντας ή διαχειριζόμενοι την τηλεοπτική δημοσιότητα, αν η πολιτική χαράσσεται με βάση τα νούμερα τηλεθέασης, φταίει η AGB γι’ αυτό; Ή η ποιότητα μιας πολιτικής ελίτ που κατοικείται από παιδιά της Εσμεράλδας, ανεπαρκείς εραστές και αιχμαλώτους της εικόνας; Και που, επιπλέον, έχουμε λόγο να υποψιαζόμαστε ότι δεν νοιάζονται για τις μετρήσεις της τηλεόρασης, αλλά για την τηλεόραση την ίδια και ψάχνουν ευκαιρία να τη θέσουν, διά της ρύθμισης ή της απορρύθμισης, υπό τον έλεγχό τους;
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1100