Το μάθημα του Τσερνομπίλ
Σήφης, Πολυμίλης
Ελευθεροτυπία, 2006-04-27
Είκοσι χρόνια μετά τη μεγαλύτερη ίσως περιβαλλοντική και ανθρωπιστική καταστροφή, καλό είναι να θυμόμαστε και τις δικές μας αντιδράσεις και όχι μόνο της τότε σοβιετικής ηγεσίας, που με τις πράξεις και παραλείψεις της διεύρυνε αντί να περιορίσει τις συνέπειες της τραγωδίας... Τα αποκαλυπτικά πρακτικά των συζητήσεων στο Πολίτμπιρο, που δημοσιεύθηκαν χθες, δείχνουν ξεκάθαρα ότι το πρώτιστο μέλημα των Σοβιετικών ηγετών δεν ήταν να περιορίσουν τις συνέπειες αλλά να διαμορφώσουν μια προπαγανδιστική πολιτική, που θα εκάλυπτε τις ευθύνες και την έκταση της τραγωδίας...*** Μετά από 70 χρόνια... σοσιαλισμού, μια χώρα και μια ηγεσία, που έπρεπε να είχαν πρώτο και κυρίαρχο στόχο τους την προστασία των ανθρώπων που κινδύνευαν, το μόνο που τους απασχολούσε ήταν πώς θα πείσουν ότι επρόκειτο για ένα περιορισμένο ατύχημα, που δεν οφειλόταν στην ανεπάρκεια του εξοπλισμού και των ελεγκτικών μηχανισμών... Το τραγικό ήταν ότι την ίδια ακριβώς στάση ακολουθούσαν και αρκετά κομμουνιστικά κόμματα της Δύσης, με πρώτο και καλύτερο το ΚΚΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η νοοτροπία αυτή δεν έχει αλλάξει σε τίποτε, ότι ο χθεσινός «Ριζοσπάστης» δεν θεώρησε σκόπιμο να αφιερώσει ούτε μια λέξη στο Τσερνομπίλ και τους ανθρώπους που χάθηκαν...
*** Δεν περιμέναμε φυσικά κάποια στοιχειώδη αυτοκριτική για τα περί αντισοβιετικού νέφους που έγραφαν τότε, αλλά έστω κάποιες αναφορές στην τραγωδία και τις συνέπειές της, για να δείξουν ότι δεν είναι άλλα τα συμφέροντα των Ελλήνων εργατών και άλλα των Ουκρανών ή Ρώσων... Για τον τότε «Ριζοσπάστη» η πυρηνική απειλή ήταν μόνο από τις αμερικανικές βάσεις, ενώ είχε φτάσει στο σημείο να υποστηρίζει ότι το «όχι» στα πυρηνικά εργοστάσια... υποβαθμίζει τον αγώνα κατά των πυρηνικών όπλων...
*** Να μας συγχωρεί το ΚΚΕ, αλλά ένα κόμμα που θέλει να λέγεται αριστερό δεν κλείνει τα μάτια όταν αυτό θεωρεί ότι βολεύει τους εκάστοτε φίλους ή ιδεολογικούς συμμάχους. Η συνέπεια και η αγωνιστικότητα δεν είναι α λα καρτ. Μια πολιτική και μια ιδεολογία που αλληθωρίζει μονίμως προς μια κατεύθυνση μπορεί να έχει προσωρινά οφέλη, αλλά μακροπρόθεσμα δεν οδηγεί πουθενά... Και κυρίως δεν προασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων...
Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1119