Ζόρικα διλήμματα
Τάσος, Παππάς
Κυρ. Ελευθεροτυπία, 2006-04-30
Πάλι σε περιπέτειες με τη συνείδησή τους θα μπλέξουν πολλοί αριστερών φρονημάτων πολίτες εξαιτίας της κρίσης στο Ιράν. Οπως και στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας που εκλήθησαν να διαλέξουν ανάμεσα στις βόμβες του μισητού ΝΑΤΟ και στον εθνικιστή Μιλόσεβιτς που προχωρούσε χωρίς ενδοιασμούς στην αιματηρή εθνοκάθαρση, έτσι και τώρα είναι απέναντι σ’ ένα παρόμοιο και εξίσου βασανιστικό δίλημμα.
Βεβαίως, στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, μερικοί εξοβέλισαν τις τύψεις τους, επινοώντας το παραδοξολόγημα (;) του «ένοπλου ανθρωπισμού» ως καταλυτική απάντηση στο διαβρωτικό και καταθλιπτικό ερώτημα «Πώς αλλιώς μπορείς να σταματήσεις μια γενοκτονία;». Προς το παρόν, ανάλογος ευφημισμός δεν έχει εφευρεθεί.
Και η κρίση που βρίσκεται προ των πυλών τούτη την περίοδο πλαισιώνεται απ’ ορισμένα καίριας σημασίας ζητήματα που δεν μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν ούτε με τη βολική αποχή, ούτε με την εσκεμμένη και επιτήδεια ουδετερότητα, ούτε φυσικά με απλουστευτικές, ξύλινες, και παλαιάς κοπής κορόνες.
Για παράδειγμα:
* Εχουν το δικαίωμα οι ΗΠΑ να αποφασίζουν για το ποιος θα έχει πυρηνικά όπλα και σε ποιον πρέπει να απαγορευτεί ακόμη και η χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς; Αν δεχτούμε ότι η απάντηση είναι «ναι», επειδή, είτε μας αρέσει είτε όχι (και στους περισσότερους Ελληνες δεν αρέσει), η χώρα αυτή είναι σήμερα η μοναδική υπερδύναμη και επειδή, σύμφωνα με την πλανητική πλατφόρμα των νεοσυντηρητικών που την κυβερνούν, έχει εκ Θεού την αποστολή να εγκαθιδρύσει τη δημοκρατία, να μεταλαμπαδεύσει την ελευθερία, να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και να κατοχυρώσει την ασφάλεια παντού στον κόσμο, τότε γιατί αυτό που θέλει να επιβάλει στο Ιράν δεν το κάνει και στο Ισραήλ, που πέραν πάσης αμφιβολίας διαθέτει πυρηνικά;
Γιατί πρέπει η διεθνής κοινότητα να είναι επιδεικτικά αυστηρή με το Ιράν και προκλητικά επιεικής με το Ισραήλ, όταν, μάλιστα, το τελευταίο συμπεριφέρεται στους Παλαιστίνιους με βάρβαρο τρόπο, τροφοδοτώντας εξ αντικειμένου, με την ανελαστική στρατηγική του, το κύμα φανατισμού στον μουσουλμανικό κόσμο;
* Μπορείς να εμπιστευτείς ένα θεοκρατικό καθεστώς ότι θα κάνει σωστή χρήση της πυρηνικής ενέργειας, όταν ο θρησκευτικός ηγέτης του δηλώνει ότι «θα μοιράσουμε την πυρηνική τεχνογνωσία μας σ’ όποιον μας τη ζητήσει» και ο επικεφαλής του πολιτικού προσωπικού, πρόεδρος Αχμαντινετζάντ, υποστηρίζει ότι το κράτος του Ισραήλ πρέπει να φύγει από εκεί που είναι και να εγκατασταθεί στην Αυστραλία ή στον Καναδά;
* Δεν «νομιμοποιείται» το Ισραήλ να καταφέρει το πρώτο αποφασιστικό στρατιωτικό πλήγμα (για να θυμηθούμε και μια θεωρία που απασχόλησε την Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια με αφορμή την αντιπαράθεση με την Τουρκία και αρκετοί από τους οπαδούς της ξιφουλκούν με κάθε ευκαιρία κατά των ΗΠΑ και του Ισραήλ) σ’ έναν αντίπαλο που το απειλεί με εξαφάνιση, πριν αυτός αποκτήσει την επιχειρησιακή δυνατότητα να το πράξει, και με δεδομένο ότι περιβάλλεται από εχθρικά κράτη τα οποία δεν εννοούν να συμφιλιωθούν με την παρουσία του στην περιοχή;
* Μπορούν να δίνουν μαθήματα δημοκρατίας και ανεξαρτησίας και να εγκαλούν τους σκεπτικιστές για υποχώρηση στα κελεύσματα του αμερικανικού παράγοντα, τα κόμματα, οι οργανώσεις και τα άτομα που βάφτισαν προλεταριακό διεθνισμό τις εισβολές στη Βουδαπέστη, στην Πράγα και στο Αφγανιστάν, χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν ψελλίσει λέξη αυτοκριτικής για την τότε ιδεολογικά υποταγμένη στάση τους; Ο ειλικρινής φιλειρηνισμός τους και η συνεπής, αδιάλλακτη αντιιμπεριαλιστική περπατησιά τους θα γίνουν το πλυντήριο για τις περασμένες, έστω συγγνωστές, ταυτίσεις τους με τον άλλον πυλώνα του ψυχροπολεμικού συστήματος;
Φοβάμαι πως και τούτη τη φορά θα πορευτούμε με τις αντιφάσεις μας, θα αναμετρηθούμε με τις ανακουφιστικές βεβαιότητές μας, θα γδάρουμε τις ψυχές μας και θα βγούμε απ’ αυτή την ιστορία λιγότερο αισιόδοξοι γιατί, όπως λέει ο Κ. Τσουκαλάς στο τελευταίο βιβλίο του, «ακόμα και κείνοι που εξακολουθούν να θέλουν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, δεν ξέρουν ούτε από πού ν’ αρχίσουν ούτε τι πρέπει ν’ αλλάξει ούτε καν αν είναι δυνατόν κάτι ν’ αλλάξει» («Πόλεμος και Ειρήνη μετά το τέλος της ιστορίας», Καστανιώτης).
Εκτύπωση στις: 2024-05-01
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1126