Μη κυβερνητικός Συνασπισμός
Γιάννης, Παρασκευόπουλος
Ελευθεροτυπία, 2006-04-29
«Persona non grata» είναι, σύμφωνα με τον ΣΥΝ, η αρχηγός της αμερικανικής διπλωματίας. Αυτή είναι η αριστερή αντίληψη για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Ο,τι πιο πρόχειρο, παιδαριώδες και φιγουρατζίδικο. Ενας Μπους από τα αριστερά. «Είσαι κακό και πολεμοχαρές παιντί, δεν θέλω να σε ξαναπαίξω, γι’ αυτό λοιπόν ξεπαρεού».
Είναι αυτή δήλωση σοβαρού πολιτικού κόμματος ή ανέξοδη ρητορική «μη κυβερνητικής οργάνωσης μόνιμης διαμαρτυρίας»; Πρόκειται για πολιτικούς που φιλοδοξούν να εκφράσουν τη σύγχρονη αριστερή σκέψη ή για όμιλο ανοικονόμητων ακτιβιστών; Τι αξιοθρήνητοι λεονταρισμοί είναι αυτοί;
Είναι δυνατόν ευρωπαϊκή χώρα να ανακηρύσσει ανεπιθύμητο πρόσωπο την υπουργό Εξωτερικών άλλης χώρας, με την οποία -για να μην πούμε τίποτα χειρότερο- συνυπάρχει σε διεθνή φόρα, οργανισμούς και συμμαχικά μπλοκ; Είμαστε μέλος του ΝΑΤΟ και θα αποπέμψουμε την υπουργό της ηγέτιδος δύναμης της συμμαχίας, στην οποία προθύμως και ευγνωμόνως συμμετέχουμε; Είμαστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα διακόψουμε διπλωματικές σχέσεις με την υπερδύναμη; Μήπως να τους κλείναμε και την πρεσβεία και να τους λέγαμε «έξω από ’δώ, φονιάδες των λαών», και μετά να παίρναμε τα μούτρα μας για να συμμετάσχουμε στην επόμενη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, του οποίου τελευταία αποτελούμε μέλος;
Οι πολίτες, οι κοινωνικές οργανώσεις, τα δίκτυα μπορούν να διαδηλώνουν τα αντιαμερικανικά τους αισθήματα, ακόμη και την απέχθειά τους στο πρόσωπο της Κοντολίζα Ράις. Τα πολιτικά κόμματα, όμως, οφείλουν να διαχωρίζουν την πολιτική από τους θεσμικούς φορείς της. Δικαιούνται να επιτίθενται κατά της επιλεγμένης πολιτικής, όχι όμως και κατά των εκλεγμένων πολιτικών παραγόντων ξένων κυβερνήσεων. Αλλο πράγμα η αποδοκιμασία της πολιτικής και άλλο η αποκήρυξη προσώπων. Διότι η τελευταία βάλλει ευθέως κατά των δημοκρατικών θεσμών της ξένης χώρας. Δεν μπορείς να προσβάλλεις κυβερνητικά στελέχη ενός κράτους, αν δεν έχεις τα κότσια, ούτε τη διάθεση να αμφισβητήσεις τις δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό του. Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί.
Δεν ξέρω αν η μικρή εκλογική δύναμη του ΣΥΝ τού δίνει την πολυτέλεια να συμπεριφέρεται ακρίτως -σε στιλ «τι είχαμε, τι χάσαμε»- ή αν μπροστά στο φάσμα της πολιτικής του έκλειψης πανικοβάλλεται και επιχειρεί απεγνωσμένα με φωνές και μαξιμαλισμούς να δηλώσει βροντερό παρών, να εκβιάσει πολιτική οχλαγωγία αντιστρόφως ανάλογη της εκλογικής του επιρροής. Εχει ειπωθεί ότι ο καλύτερος τρόπος να ζήσεις την κάθε μέρα είναι να το κάνεις σαν να μην πρόκειται να πεθάνεις ποτέ. Ο ΣΥΝ εφαρμόζει την αντίθετη συνταγή. Εχει υιοθετήσει πλέον τη συμπεριφορά πολιτικά ετοιμοθάνατου οργανισμού. Διότι, ανεξαρτήτως εκλογικής αποτύπωσης, η οξυδερκής -και κυρίως συνεπής- πολιτική συμπεριφορά επιβάλλει να πολιτεύεσαι ως κόμμα δυνάμει πλειοψηφικό. Αναρωτιέμαι, αν ο ΣΥΝ εκπροσωπούσε το 15% του εκλογικού σώματος, θα ξόδευε τόσο εύκολα την πολιτική του δύναμη και θα ρίσκαρε τόσο τυχοδιωκτικά την πολιτική του αίγλη;
Διότι είναι άλλο πράγμα να κινείσαι στο περιθώριο του εκλογικού σώματος και άλλο να φλερτάρεις με το περιθώριο της πολιτικής ζωής. Στην πρώτη περίπτωση η μικρή εκλογική επιρροή μπορεί να εμφυσήσει νέες ιδέες και να εμπνεύσει πολιτική ανάταση και πρωτοτυπία. Στη δεύτερη, εξωθημένος από την απογοήτευση και την αμηχανία στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής και της ιστορικής πραγματικότητας, το μόνο που μπορείς να περιμένεις είναι η εξανέμιση και των ολίγων εκλογικών ποσοστών που σου έχουν απομείνει.
Πολύ φοβάμαι ότι ο ΣΥΝ, από κόμμα που εκλογικά κατέγραφε 3%, κινδυνεύει να καταντήσει κόμμα του 3%! Οπως καταλαβαίνετε, η διαφορά είναι τεράστια. Επιπλέον, το κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς -ασχέτως του αν παίρνει 3% στις εκλογές- παίρνει 3 στην εξωτερική πολιτική. Με άριστα το 20! Είναι, όμως, αυτά τα δύο τριάρια άσχετα μεταξύ τους;
jparaske@enet.gr
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1128