Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Πώς χάνεις το σπίτι σου χωρίς να το καταλάβεις

Σωτήρης, Παπαμιχαήλ

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2020-10-27


Η προστασία ή μη της πρώτης κατοικίας από τον πτωχευτικό νόμο βρίσκεται στο κέντρο του δημοσίου διαλόγου και είναι απολύτως λογικό, εξαιτίας της θεμελιώδους σημασίας που έχουν για κάθε άτομο και οικογένεια η εξασφάλιση και διατήρηση ιδιόκτητης κατοικίας. Αυτή η ανάγκη έχει λάβει συνταγματική περιωπή, αφού στο άρθρο 21 παράγραφος 4 του ισχύοντος Συντάγματος ορίζεται ότι: «H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του κράτους».

Συνεπώς έχει σημασία να αναδειχτούν σχετικές ρυθμίσεις, οι οποίες λόγω της πληθώρας των 270 άρθρων του δεν έχουν τύχει της δέουσας προσοχής. Αναφερόμαστε στο άρ. 86 «Προληπτικά Μέτρα», το οποίο αποτελεί το διάδοχο του ομότιτλου άρ. 10 του ισχύοντος Πτωχευτικού Κώδικα (ν. 3588/2007), πλην όμως περιέχει κρίσιμες διαφορές.

Συγκεκριμένα, με τον ισχύοντα Πτωχευτικό Κώδικα (άρ. 10 παρ. 1) μετά την υποβολή της αίτησης πτώχευσης, όποιος έχει έννομο συμφέρον μπορεί να ζητήσει από τον δικαστή, πρόεδρο Πρωτοδικών ή πρωτοδίκη με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων να διατάξει επειγόντως κάθε αναγκαίο μέτρο για τη διατήρηση της περιουσίας του οφειλέτη -υποψήφιου πτωχού-, ώστε αυτός να μην την εκποιήσει και συνεπώς βλάψει τους πιστωτές του. Η αίτηση αυτή επιδίδεται στον οφειλέτη και διεξάγεται δίκη, κατά τα γνωστά. Η ρύθμιση αυτή επαναλαμβάνεται μεν αυτούσια στο άρ. 86 παρ. 1, αλλά με πολλές προσθήκες. Από αυτές οι σημαντικότερες είναι δύο.

Η πρώτη είναι ότι πλέον η αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του οφειλέτη -υποψήφιου πτωχού- θα εκδικάζεται χωρίς καν αυτός να κλητευθεί, δηλαδή ερήμην του, αφού το άρ. 86 παρ. 1 εδ. βʼ δεν υποχρεώνει τον δικαστή, πρόεδρο Πρωτοδικών, πρωτοδίκη ή ειρηνοδίκη να τον κλητεύσει, δηλαδή δεν υποχρεώνει τον δικαστή να επιβάλλει στον πιστωτή να επιδώσει στον οφειλέτη -υποψήφιο πτωχό- την αίτηση και αυτός να παραστεί στη δίκη και να ακουστεί, όπως συμβαίνει σε όλες τις δίκες σε όλες τις δημοκρατικές έννομες τάξεις και βεβαίως στην ελληνική.

Πρόκειται για αδιανόητη προσθήκη σαφούς αντισυνταγματικότητας, η οποία καταργεί το δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας και ακρόασης και δη του ασθενέστερου, αναιρώντας τον χαρακτήρα της δίκης ως έννομης τριμερούς σχέσης μετατρέποντάς την σε διμερή, μεταξύ πιστωτών και δικαστή, χωρίς τη συμμετοχή του οφειλέτη - υποψήφιου πτωχού. Αλλά η δεύτερη προσθήκη είναι πιο εύγλωττη, αφού η νέα παρ. 4 του άρ. 86 του πτωχευτικού νόμου προβλέπει αυτολεξεί: «Η παροχή των προληπτικών μέτρων της παρ. 1 συνεπάγεται την αυτοδίκαιη άρση κάθε υφιστάμενου μέτρου προστασίας των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, ιδίως βάσει του ν. 3869/2010 και του ν. 4605/2019, καθώς και την κατάργηση κάθε σχετικής εκκρεμούς διαδικασίας».

Δηλαδή, πρακτικά ένας πιστωτής καταθέτει αίτηση πτώχευσης κατά ενός οφειλέτη, καταθέτει ταυτοχρόνως αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του, ο οφειλέτης δεν κλητεύεται στη δίκη των ασφαλιστικών μέτρων, η αίτηση προφανώς γίνεται δεκτή, με αποτέλεσμα την αυτοδίκαιη άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Ομως, με δεδομένο ότι η προστασία της πρώτης κατοικίας παρέχεται με οριστικές, τελεσίδικες και αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, αποτελεί σαφή παραβίαση της συνταγματικής διάκρισης των εξουσιών ο μη σεβασμός των δικαστικών αποφάσεων και η με νόμο κατάργηση των συνεπειών τους, όπως η προστασία της πρώτης κατοικίας, στο πλαίσιο μάλιστα μίας δίκης και απόφασης προσωρινού χαρακτήρα, όπως αυτή των ασφαλιστικών μέτρων.

Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητη η απάλειψη των προσθηκών αυτών, οι οποίες είναι σαφώς αντισυνταγματικές, δικονομικά παράνομες και κοινωνικά ανάλγητες.


Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11368