Δεν άντεξαν ούτε λίγες μέρες τα στελέχη της Ν.Δ. και οι μιντιακοί τρόφιμοι της «Λίστας Πέτσα» και έσπευσαν από την Παρασκευή να ανακαλύψουν την «κόκκινη Χρυσή Αυγή» ή τον «κόκκινο φασισμό» στο πρόσωπο της ομάδας που επιτέθηκε και διαπόμπευσε τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Από τις ανακοινώσεις και τα σχόλιά τους στα κοινωνικά δίκτυα γίνεται φανερό ότι αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν η προστασία του πρύτανη και του συνόλου του Πανεπιστημίου από παρόμοιες άνανδρες οργανωμένες επιθέσεις, όσο η υπόδειξη ως ενόχων των πολιτικών αντιπάλων τους, δηλαδή της Αριστεράς στο σύνολό της.
Απόδειξη για την αδιαφορία τους απέναντι στην ουσία της επίθεσης είναι ότι κανείς τους δεν ενοχλήθηκε που τα δικά τους μέσα ενημέρωσης μετέδιδαν σε συνεχείς επαναλήψεις την άθλια εικόνα ως πραγματικοί συνεργοί στη διαπόμπευση. Αν στοιχειωδώς ενδιαφέρονταν για την απόκρουση της άθλιας επίθεσης, θα φρόντιζαν οι ίδιοι να στείλουν το μήνυμα ότι η αναπαραγωγή της εικόνας ενισχύει το μήνυμα των τραμπούκων.
Οσο για τη δήλωση του Αδ. Γεωργιάδη, «όπως ξεμπερδέψαμε με τη Χρυσή Αυγή, έτσι να ξεμπερδέψουμε και με την “κόκκινη Χρυσή Αυγή”», την οποία μάλιστα απέδωσε στον πρωθυπουργό, αυτή προδίδει την ανακούφιση της κυβέρνησης που μπορεί να επικαλεστεί τη βία του «άλλου άκρου», για να ξεχαστεί η δική της ευθύνη για τη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής και η καθυστερημένη της αντίδραση.
Αλλά η Χρυσή Αυγή δεν ήταν «μπλε», ούτε ακόμα και όταν υπήρχε η γνωστή ευθεία διασύνδεση με το πρωθυπουργικό γραφείο μέσω του Π. Μπαλτάκου. Ηταν μαύρη, κατάμαυρη. Το ίδιο ισχύει και για όσους μεταχειρίζονται τη βία και το λιντσάρισμα για να επιβάλουν άλλες απόψεις.
Δεν έχει καμιά σημασία αν επικαλείται ο τραμπούκος τον σοσιαλισμό ή τον εθνικοσοσιαλισμό για να δικαιολογήσει την αυτοδικία. Δεν γίνεται ούτε και αυτός κόκκινος. Παραμένει μαύρος.
Γιʼ αυτό τον λόγο η επιλογή της κυβέρνησης να αποδώσει στην Αριστερά την ευθύνη για την επίθεση στο γραφείο του πρύτανη δεν είναι μόνο παντελώς αστήρικτη. Ηταν και το καλύτερο δώρο για τους δράστες, οι οποίοι ξαφνικά βλέπουν τα κυβερνητικά στελέχη να τους προσδίδουν και «πολιτικό» χαρακτήρα, επιβεβαιώνοντας έτσι τον δικό τους ισχυρισμό ότι ο άνανδρος τραμπουκισμός είναι «πολιτικός ακτιβισμός».
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11380