Μετέωρο βήμα
Γιώργος, Καπόπουλος
Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2020-11-21
Όπως ήταν αναμενόμενο το βέτο της Πολωνίας και της Ουγγαρίας στη σύνδεση των ευρωπαϊκών εκταμιεύσεων προς τις χώρες-μέλη της Ε.Ε με την εφαρμογή των κανόνων του κράτους δικαίου δεν διευθετήθηκε στην τηλεδιάσκεψη κορυφής προχθές Πέμπτη.
Έτσι παραμένει για άγνωστο χρονικό διάστημα στον αέρα η λειτουργία του Ταμείου Ανάκαμψης, με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν καθώς η πολιτική βούληση του Βερολίνου για χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας είναι βέβαιο ότι εξαντλείται στον ορίζοντα του τέλους του 2021.
Οι εννέα πρώτοι μήνες του 2021 θα είναι για τη Γερμανία μια παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία, με τον νέο ηγέτη της Χριστιανοδημοκρατίας και υποψήφιο καγκελάριο να διαβεβαιώνει τη σκληροπυρηνική κομματική πτέρυγα ότι η μόνιμη σκληρή δημοσιονομική λιτότητα επιστρέφει στην ευρωζώνη στις αρχές του 2022.
Όλα τα παραπάνω υπό την προϋπόθεση ότι η πανδημία θα έχει κάνει τον κύκλο της μέχρι το τέλος της άνοιξης του 2021.
Το Βερολίνο δεν πρόκειται απλώς να ευχηθεί την επιστροφή της ευρωζώνης στη σκληρή κανονικότητα του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά θα ζητήσει και τη σχετική προσαρμογή των σχεδίων των εθνικών προϋπολογισμών που υποβάλλονται στην Κομισιόν μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου κάθε χρόνο.
Είναι σαφής η ακραία αντίθεση που χωρίζει τη Γαλλία και τη Γερμανία ως προς το Ταμείο Ανάκαμψής:
■ Για τη Γαλλία, πρόκειται για το πρώτο βήμα προς την εμβάθυνση της ευρωζώνης μέσω της αμοιβαιοποίησης του κινδύνου με κοινό δανεισμό και της μεταφοράς πόρων για την άμβλυνση των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων.
■ Για τη Γερμανία, πρόκειται για οριοθετημένη χρονικά απόκλιση από την κανονικότητα λόγω της πανδημίας και των παρενεργειών της.
Εκ των πραγμάτων ο εκβιασμός της Βουδαπέστης και της Βαρσοβίας έρχεται να απειλήσει με προκαταβολικό βραχυκύκλωμα τη λειτουργία του Ταμείου Ανάκαμψης τη στιγμή που είναι υπό συζήτηση αν αποτελεί τη νέα κανονικότητα ή μια υποχρεωτική ειδικού σκοπού παράκαμψη πριν από την επιστροφή στην προ πανδημίας γραμμή πλεύσης.
Το βέτο της Ουγγαρίας και της Πολωνίας κατέστη δυνατό πρώτον με την ένταξη του Ταμείου Ανάκαμψης στον επόμενο κοινοτικό προϋπολογισμό, με κύριο επιχείρημα την επίσπευση της έγκρισής του, αλλά κυρίως πριν και πάνω από όλα λόγω της διαχρονικής εμμονής του Βερολίνου οι κρίσιμες αποφάσεις για την ευρωζώνη να λαμβάνονται από το σύνολο της Ε.Ε.
Ολα τα παραπάνω, παρά τη φόρμουλα της ενισχυμένης συνεργασίας που υιοθετήθηκε στη συνθήκη του Αμστερνταμ την άνοιξη του 1997, είναι μια ευέλικτη και χαλαρή μορφή συνασπισμού προθύμων για περαιτέρω εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Η εμμονή του Βερολίνου στην κηδεμονία της ευρωζώνης των 19 από την Ε.Ε των 27 δεν ήταν συγκυριακή αλλά δομική στρατηγική επιλογή.
Το Βερολίνο, αντί του σκληρού πυρήνα ενισχυμένης συνεργασίας, επέλεξε να συνθέτει και να ανασυνθέτει ad hoc ισορροπίες και πλειοψηφίες ανάμεσα στον Νότο, τον Βορρά και την Ανατολή της Γηραιάς Ηπείρου.
Στην πορεία ο φειδωλός Βορράς και η μινιμαλιστική Ανατολή της Ε.Ε. αποδείχτηκε ότι δεν είναι πάντα άλλοθι της ευρωπαϊκής ακινησίας της Γερμανίας αλλά εμπόδια ακόμη στη ρεαλπολιτίκ των τακτικών προσαρμογών.
Η ανταρσία των Ουγγαρίας - Πολωνίας λίγους μήνες μετά το εκβιαστικό ψυχόδραμα των φειδωλών του Βορρά παραπέμπει το Βερολίνο να σκεφτεί το γνωστό θυμοσοφικό απόφθεγμα: «Οπως έστρωσες θα κοιμηθείς».
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11412