Ο νέος αρχιεπισκοπικός ακτιβισμός
Ριχάρδος, Σωμερίτης
ΤΟ ΒΗΜΑ, 2006-05-12
Η εκκλησιαστική ιεραρχία ξεκίνησε μιαν πολυμέτωπη εκστρατεία. Στόχος της, ο «Κώδικας Ντα Βίντσι», που διαφημίζεται έτσι τζάμπα, το «Ευαγγέλιο του Ιούδα», μερίδα του τύπου και η «παγκοσμιοποίηση». Πρωταγωνιστεί στην εκστρατεία ο κ.Χριστόδουλος. Με την ευκαιρία ο κ.Χριστόδουλος άσκησε και κάποια «αυτοκριτική» για τις περί ταυτοτήτων λαοσυνάξεις με τις μαύρες σημαίες και τα λάβαρα. Ερώτημα: προς τι όλος αυτός ο νέος ακτιβισμός;Απάντηση μία δεν έχει δοθεί υπάρχουν όμως πολλές σκέψεις που τον εξηγούν
Αρχίζει η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος. Το θέμα των σχέσεων Κράτους και Ορθόδοξης Εκκλησίας θα συζητηθεί τουλάχιστον για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα σχετικά με τους «διακριτούς» τους ρόλους (πρόταση Παπανδρέου) εφόσον το αίτημα διαχωρισμού παραμένει σε κάποιο ξεχασμένο ιδεολογικό συρτάρι. Συνεπώς, με τον νεο-ακτιβισμό της, που περιλαμβάνει και την εξοργιστική παρέμβασή εναντίον της κ.Καραχασάν, η σημερινή εκκλησιαστική ιεραρχία στέλνει μήνυμα. Εξάλλου, εκλογές πλησιάζουν.
Η υπόθεση των πολυπλόκαμων σκανδάλων που αφορούν και την Εκκλησία δεν έχει κλείσει κι ας κουκουλώνεται επικοινωνιακά. Ο κ.Χριστόδουλος έχει βέβαια αθωώσει τον εαυτόν του και τους συνεργάτες του αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει πείσει. Τα ερωτηματικά μπορεί αύριο να επανεμφανιστούν. Και τι θα γίνει με τον κ.Βαβίλη και όλους τους άλλους;
Ο κ.Χριστόδουλος μιλάει για τα πάντα αλλά όχι και για την «ταμπακέρα». Και η «ταμπακέρα» είναι η σκληρή πολιτική του βιογραφία που μας χάρισε ο Μανώλης Βασιλάκης με το συμπαγές πόνημά του «Χριστόδουλος, η Μάστιγα του Θεού» (Εκδόσεις Γνώσεις) που τόση επιτυχία έχει και στους εκκλησιαστικούς κύκλους της Ορθοδοξίας. Εδώ και απανταχού.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί στον κ.Χριστόδουλο και στην εκκλησιαστική ιεραρχία το δικαίωμα να ενημερώνουν τους πιστούς για Ιούδες και Κώδικες, ακόμα και να αναλύουν (παιδιάστικα) την «Παγκοσμιοποίηση». Το αν είναι αυτά σωστά ή όχι είναι θέμα που αφορά τους εκκλησιαζόμενους και όχι τους πολίτες. Αρκεί η όποια άποψη της κάθε εκκλησίας να μην μεταβάλλεται σε νόμο του Κράτους όπως συμβαίνει στα θεοκρατικά καθεστώτα και εν μέρει και εδώ (βλ. Σ.Τσακυράκης, Θρησκεία εναντίον Τέχνης, εκδόσεις Πόλις). Κανένας όμως δεν θα έπρεπε να ανεχτεί την ανάμειξη των ρασοφόρων στα εκλογικά των κομμάτων και στις επιλογές τους και την απαράδεκτη και αντισυνταγματική ροπή τους στα να χωρίζουν τους πολίτες αυτής της χώρας, ως προς τα δικαιώματα τους, σε πρώτης και δεύτερης επιλογής. Δεν έγινε γνωστό αν η αρμόδια υπουργός έκανε σχετικά με αυτό κάποιο συγκεκριμένο διάβημα στον κ,.Άνθιμο και στον κ.Χριστόδουλο υπενθυμίζοντάς τους τις ισχύουσες συνταγματικές διατάξεις. Αλλά εδώ εξακολουθεί ο «κ.Καλαντζής ο έλλην» να είναι υπουργός.
Η εξήγηση του αιφνίδιου χριστοδουλικού ακτιβισμού πρέπει ταυτόχρονα να αναζητηθεί σε μια νέα απόπειρα έμμεσου εκφοβισμού του τύπου, στην επιδίωξη νέων οικονομικών προνομίων και αποφυγής ελέγχων, άδειας για τηλεοπτικό σταθμό –δεν του φτάνουν όσοι τον υπηρετούν; -, ανοχής για καταπατήσεις δασών και άλλα πολλά.
Με άλλα λόγια ο πάντα υπόλογος κ.,Χριστόδουλος τα θέλει όλα. Δυστυχώς, το πιο πιθανό είναι ότι το σημερινό κράτος, χωρίς αποφασιστικό αντίλογο, μάλλον θα του δώσει τα περισσότερα.
Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1146