Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Γιατί η δημοκρατία χρειάζεται τη διάκριση Αριστερά - Δεξιά

Γιώργος, Σιακαντάρης

2021-01-09


Πάντα υπήρχαν φωνές που κατά καιρούς, ιδίως σε περιόδους μεγάλων κοινωνικών αλλαγών, υποστήριζαν πως η διάκριση Αριστερά - Δεξιά είναι ιστορικά ξεπερασμένη, αφού αυτή «αδυνατεί να δώσει απαντήσεις στα νέα φαινόμενα των καιρών». Οσοι επιμένουν σʼ αυτή τη διάκριση χαρακτηρίζονται από ρομαντικοί έως δογματικοί, από ιδεοληπτικοί έως ξεπερασμένοι γραφικοί. Οσοι πάλι θεωρούν ότι «ξεμπερδέψαμε» με αυτήν αυτοεγκωμιάζονται ως ορθολογιστές, δημοκράτες και φιλελεύθεροι. Ασχετο βεβαίως που ο νεωτερικότητα και φιλελευθερισμός γεννώνται πάνω σʼ αυτή τη διάκριση, όπως και πάνω σʼ άλλη μια, αυτή μεταξύ προόδου και συντήρησης, η οποία και αυτή θεωρείται ξεπερασμένη. Φιλελευθερισμός χωρίς αυτές τις διακρίσεις είναι αετός χωρίς φτερά. Ή μάλλον πιο σωστά χωρίς αυτές ο μόνος που δεν υπάρχει, είναι ο φιλελευθερισμός και η νεωτερικότητα.

Σήμερα «ο κορωνοϊός δεν έχει αριστερές ή δεξιές λύσεις», διατείνονται ορισμένοι και επαναφέρουν το ζήτημα της υπέρβασης της διάκρισης. Δεν υπάρχει Αριστερά - Δεξιά στη θεραπεία και στα εμβόλια, ισχυρίζονται. Φυσικά και δεν υπάρχει, απαντώ και εγώ. Εχουν δίκιο. Γιατί όμως; Γιατί η πανδημία έδειξε τη μεγάλη σημασία του κοινωνικού κράτους και της δημόσιας υγείας, παράμετροι που η Δεξιά αντιμετώπιζε με καχυποψία. Τώρα αναγκάζεται να κρύψει η ίδια κάτω από το χαλί τις αντιρρήσεις της.

Μια νέα διχοτομία αναδύεται σύμφωνα με τους περισσότερους υποστηρικτές της κατάργησης της διάκρισης. Είναι αυτή ανάμεσα σʼ εκείνους που υπερασπίζονται τη φιλελεύθερη δημοκρατία απέναντι σʼ όσους τη μισούν. Και εδώ δίκιο έχουν, αλλά για λάθος λόγους. Η άμβλυνση των διαφορών μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς όταν κυβερνούν, σε θέματα όπως η φορολογία, οι εργασιακές σχέσεις, οι ανισότητες, οι δημόσιες δαπάνες, οι ισοσκελισμένοι πάση θυσία και συνθήκη προϋπολογισμοί, η κίνηση των κεφαλαίων, οι φορολογικοί παράδεισοι, οι δράσεις για την κλιματική αλλαγή, ανοίγει δρόμους στους εχθρούς της δημοκρατίας. Το ότι φαίνεται να εξαλείφονται οι διαφορές τους, δίνει επιχειρήματα σʼ όλους όσοι αμφισβητούν τη δημοκρατία να εμφανίζονται ως υπερασπιστές των μεσαίων και των φτωχότερων στρωμάτων. Η συνέχιση της διάκρισης Αριστεράς - Δεξιάς είναι ασπίδα κατά των εχθρών της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Και σπεύδω εδώ να υπενθυμίσω ότι στις «Αριστερές» συμπεριλαμβάνεται και η σοσιαλδημοκρατία ή μάλλον κυρίως η σοσιαλδημοκρατία ή αλλιώς αυτό που στην Ευρώπη - πλην Λακεδαιμονίων - ονομάζεται σοσιαλδημοκρατική Αριστερά. Αυτή βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με ό,τι κάποιοι «ριζοσπάστες» στα καθʼ ημάς ονομάζουν αριστερή σοσιαλδημοκρατία έναντι μιας δήθεν δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας.

Το ζήτημα των ισορροπιών ανάμεσα στην ισότητα και την ελευθερία, την πρόοδο και τη συντήρηση αποτελούν συστατικά στοιχεία της νεωτερικότητας. Για να εξακολουθεί η νεωτερικότητα να υπάρχει, είναι αναγκαία η διάκριση, όσο και να αλλάζουν οι όροι της. Το να ισχυρίζεται κανείς πως αυτή «ξεπεράστηκε» είναι μια αντινεωτερική, αντιφιλελεύθερη και αντιδημοκρατική αντίληψη. Στα καθʼ ημάς, επιστρέφω τον χαρακτηρισμό περί «κλισέ» όσων εμμένουν σʼ αυτή τη διάκριση σʼ όσους την αρνούνται, εκτός και αν δεν είναι κλισέ αλλά κρυμμένη υποστήριξη της Δεξιάς - Κεντροδεξιάς.


Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11492