Με αφορμή την υπόθεση «Λιγνάδη και λοιπών»

Θωμάς, Ψύρρας

larissapress.gr, 2021-02-23

Η καταγγελτική ευκολία των ημερών και η επικέντρωση στην παραίτηση της Μενδώνη τείνουν να αποδιαρθρώσουν την ουσία του προβλήματος.

Βεβαίως και η Μενδώνη πρέπει να παραιτηθεί. Γιατί κανένας υπουργός δεν μπορεί να καλύπτεται στον τομέα ευθύνης του πίσω από αιτιάσεις του τύπου “δεν ήξερα” ή “με εξαπάτησαν”. Αλλά και αν δεχτούμε ότι όντως δεν ήξερε και εξαπατήθηκε, ευθύνεται τουλάχιστον για δύο βαθύτατα πολιτικά ατοπήματα (κι όχι για “άτυχους” επικοινωνιακούς χειρισμούς που της προσάπτει η κυβερνητική εκπρόσωπος):

α) Ευθύνεται γιατί με προσωπική της (κι όχι με θεσμική) επιλογή τοποθέτησε τον Λιγνάδη στη συγκεκριμένη θέση.

β) Ευθύνεται ως πολιτικός γιατί, άσχετα με τον ορυμαγδό των καταγγελιών, βγήκε και χαρακτήρισε έναν Έλληνα πολίτη, πριν αυτός δικαστεί ως “επικίνδυνο”, προκαταλαμβάνοντας το δικαστήριο (αντίστοιχα έπραξε και το υπουργείο Δικαιοσύνης και με μια μοναδική ανακοίνωσή του!).

Αυτό όμως που κυρίως αναδεικνύεται με την υπόθεση “Λιγνάδη και λοιπών” είναι μια σειρά από πολιτικά και θεσμικά ζητούμενα. Και οι απαντήσεις της κοινωνίας πρέπει να δοθούν τώρα:

α) Να λυθεί το ζήτημα για το πώς επιλέγονται τα πρόσωπα σε τέτοιες θέσεις, με ποιό θεσμικό πλαίσιο αξιολογούνται οι προηγούμενοι διατελέσαντες στην ίδια θέση, πως προκρίνονται οι αντικαταστάτες τους. Γιατί επιτέλους πρέπει να τελειώνουμε με τη λογική ότι για κάποιον καλλιτεχνικό διευθυντή (ή οποιαδήποτε άλλη θέση) πρέπει να τοποθετούνται τα “δικά μας παιδιά”.

β) Να λυθούν τα κενά στην νομική αντιμετώπιση τέτοιου είδους ζητημάτων (παραγραφών, αδυναμία αντικειμενικής τεκμηρίωσης κλπ κλπ).

γ) Να διαμορφωθεί το θεσμικό πλαίσιο με το οποίο να προστατεύεται ο εργαζόμενος σε ένα τομέα από αντίστοιχες σεξιστικές ή bulling συμπεριφορές.

δ) Να δημιουργηθούν από τους συνδικαλιστικούς φορείς κώδικες επαγγελματικής δεοντολογίας και να συνδεθούν με τον ευρύτερο νομικό μας πολιτισμό ώστε να εξασφαλιστεί η κάλυψη των εργαζομένων. (Γιατί δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ότι το σινάφι μέχρι χτες “δεν γνώριζε” και σήμερα έπεσε από τα σύννεφα!)

Αν δεν γίνουν τα προηγούμενα και απομείνουμε μόνο στην απαίτηση για απομάκρυνση της Μενδώνη, δεν θα βγει τίποτα θετικό για την κοινωνία μας. Γιατί η διάθεση “μεταρρύθμισης” μιας κοινωνίας δεν μετριέται με τις κραυγές ή με τους εκτονωτικούς επικοινωνιακούς χειρισμούς, αλλά μετριέται με την σοφία να εντοπίζεις την ουσία του προβλήματος και να προκρίνεις καίριες θεσμικές (δηλαδή μόνιμες και σταθερές) λύσεις.

Εκτύπωση στις: 2024-04-26
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11579