Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Συλλογική αυτοκτονία

Μιχάλης, Μητσός

Τα Νέα, 2006-05-19


«H γενικευμένη ποινικοποίηση του παρελθόντος αποτελεί μια μορφή συλλογικής αυτοκτονίας». Πιερ Νορά, συνιδρυτής της οργάνωσης Ελευθερία για την Ιστορία.

H υπόθεση Ίρβινγκ δεν τους δίδαξε τίποτα. Ο θόρυβος που προκάλεσε η δίκη και καταδίκη του θλιβερού αρνητή του Ολοκαυτώματος για τις εξίσου θλιβερές απόψεις του δεν εμπόδισε τους Γάλλους σοσιαλιστές να προωθήσουν στην Εθνοσυνέλευση σχέδιο νόμου που προβλέπει αυστηρές ποινές για όποιον αρνείται την αρμενική γενοκτονία. Μια τέτοια πρωτοβουλία δεν έχει ασφαλώς σχέση ούτε με τον σοσιαλισμό ούτε με την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Αποσκοπεί απλώς στην όξυνση των σχέσεων ανάμεσα στην Ευρώπη και την Τουρκία, ώστε να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο η ευρωπαϊκή προοπτική της τελευταίας. Είναι απολύτως θεμιτό να διαφωνεί κανείς με την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολύ περισσότερο τη στιγμή που η Άγκυρα δεν κάνει τίποτα για να τη διευκολύνει. Είναι όμως απολύτως απαράδεκτο να μεταμφιέζεται αυτή η θέση σε δήθεν υπεράσπιση μιας μειονότητας.

Αντίθετα με τον Ίρβινγκ, ο Μπέρναρντ Λιούις είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος ιστορικός με σημαντικό έργο γύρω από την ιστορία της Μέσης Ανατολής και το Ισλάμ. Ύστερα από έρευνες που κράτησαν 15 χρόνια, ο άνθρωπος αυτός έφτασε στο συμπέρασμα ότι η σφαγή των Αρμενίων ήταν ένα στυγερό, αλλά όχι προμελετημένο έγκλημα, και κατά συνέπεια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί γενοκτονία. Είναι πολύ πιθανό να έχει άδικο, και η στάση του να χαρακτηρίζεται από φιλοτουρκική προκατάληψη. Δικαιολογεί όμως το γεγονός αυτό τη σύλληψη και φυλάκισή του του μόλις πατήσει στο γαλλικό έδαφος; Θα αποπειραθεί άραγε η Γαλλία να ποινικοποιήσει στη συνέχεια την άρνηση και άλλων εγκλημάτων, που έχουν διαπραχθεί στο Κόσοβο, την Τσετσενία, τη Ρουάντα; Θα συμπεριλάβει αυτή η υστερία και την αποικιοκρατία, τη δουλεία, τις φυλετικές διακρίσεις;

Το να αγωνίζονται οι Αρμένιοι για την ιστορική αναγνώριση της τραγωδίας τους είναι απολύτως κατανοητό, λέει ο Γάλλος ιστορικός Πιερ Νορά στη Φιγκαρό. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αυτή η αναγνώριση λαμβάνει τη μορφή νόμου και μετατρέπεται σε επίσημη αλήθεια. Δεδομένου ότι όλοι οι υπεύθυνοι του εγκλήματος είναι νεκροί, εκείνοι που καλούνται να πληρώσουν είναι οι ιστορικοί που αμφισβητούν αυτή την αλήθεια. Και να σκεφτεί κανείς ότι η Τουρκία έχει δεσμευτεί να αναγνωρίσει τα επιστημονικά συμπεράσματα μιας επιτροπής Τούρκων και Αρμενίων ιστορικών. Σιγά-σιγά θα είναι πιο εύκολο να μιλήσει κανείς για το αρμενικό ζήτημα στην Κωνσταντινούπολη παρά στο Παρίσι!

Ο ρόλος του ιστορικού έχει αλλάξει, επισημαίνει ο Νορά. H σύγχρονη ιστορία είναι τόσο χαοτική ώστε βραχυκυκλώνει τον χρόνο που απαιτείται για τη σκέψη. Αντί να προσπαθεί να κτίζει τις γέφυρες που συνδέουν το παρελθόν με το μέλλον, ο ιστορικός κάνει τον διαιτητή στις καυτές αντιπαραθέσεις γύρω από κοινωνικά ζητήματα. Και συχνά πέφτει θύμα πνευματικής τρομοκρατίας. Αναβάλλοντας χθες επ’ αόριστον τη συζήτηση για το Αρμενικό, η γαλλική Εθνοσυνέλευση απέτρεψε τα χειρότερα.

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1159