Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Εχει μαζευτεί πολύ προσάναμμα…

Κώστας, Καλλίτσης

Η Καθημερινή, 2021-03-13


Από τι κινδυνεύει η οικονομία; Οι δυσκολίες είναι πολλές. Το κόστος των μέτρων στήριξης που φέτος προϋπολογιζόταν σε 7,5 δισ. έχει ήδη ξεφύγει στα 13 δισ. (ίσως αποδειχθεί μεγαλύτερο από το κόστος που θα είχε το μοντέλο της Νέας Ζηλανδίας, το οποίο θα έσωζε ζωές…) και μεγαλώνει καθώς η στήριξη παρέχεται χωρίς αυστηρά κριτήρια σε ό,τι κινείται στην επικράτεια – και σε ζόμπι. Οτι μέσα στη γενική αναστάτωση πολλά πάνε πίσω, από αναγκαίες δράσεις νοικοκυρέματος του Δημοσίου έως ώριμες (παράδειγμα, στη Δικαιοσύνη…) ή επιτακτικές (παράδειγμα, στο ΕΣΥ…) μεταρρυθμίσεις, είναι μια δεύτερη μεγάλη δυσκολία. Οτι η κεντρική κρατική διοίκηση υπολειτουργεί αισθητά συγκριτικά με την προ COVID περίοδο (που δεν έτρεχε…) και υπάρχουν κεντρικές υπηρεσίες που έχουν καταστεί ψιλο-virtual, μια τρίτη. Οτι δεν υπάρχει σχέδιο για τις συνέπειες από την κατάρρευση μεγάλου μέρους της οικονομίας ούτε σχέδιο «ρυμούλκησης» βιώσιμων μικρομεσαίων από ισχυρές μονάδες στην επόμενη ημέρα της ανάπτυξης με μοχλό τα ευρωπαϊκά κεφάλαια, είναι πρόσθετες δυσκολίες. Αλλά η μεγαλύτερη απειλή είναι άλλη: Στη χώρα, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, που πληρώνουν βαρύτερα την οικονομική και την υγειονομική κρίση, έχει μαζευτεί πολύ προσάναμμα. Η κοινωνία μας είναι εξαντλημένη από μια βαθιά και παρατεταμένη, πέραν της 10ετίας, κρίση. Βλέπει όχι μόνο να φτωχαίνει (το ΑΕΠ μας συρρικνώθηκε στα 168,5 δισ. πέρυσι) ούτε μόνο να καταστρέφονται θέσεις εργασίας, αλλά να χάνονται ολόκληρες γενιές παιδιών της. Πολύ ανήσυχη από τις εντάσεις στα ανατολικά μας σύνορα, τις εξελίξεις στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή μας. Ταλαιπωρημένη από το διαρκές ακορντεόν μεταξύ εφησυχασμού και της φρίκης των θανάτων, μεταξύ των προσδοκιών που κάθε λίγο καλλιεργούνται και της έξαρσης της πανδημίας που τις διαδέχεται και τις διαψεύδει. Το δάπεδο του κοινού μας σπιτιού έχει πλημμυρίσει χυμένη βενζίνη. Ο κίνδυνος της πυρκαγιάς είναι υπαρκτός. Το προσάναμμα μπορεί εύκολα να αρπάξει. Αυτό είναι η μεγαλύτερη απειλή.

Η κατάσταση της οικονομίας είναι εύθραυστη, όπως και η εμπιστοσύνη των αγορών σε αυτήν. Στην τελευταία 10ετία, με σκληρές προσπάθειες και βαριές θυσίες κυρίως των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων και εις βάρος των νεότερων γενιών, η ελληνική οικονομία επούλωσε πολλές από τις πληγές που της προκάλεσε ο εκτροχιασμός του 2007-9, μάζεψε ξεχειλωμένες δαπάνες, τόνωσε την παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών, βελτίωσε την ανταγωνιστικότητά της, άρχισε να δημιουργεί ξανά νέες θέσεις εργασίας. Αλλά η ισορροπία παραμένει εξαιρετικά ευαίσθητη και (όχι δύσκολα) ανατρέψιμη. Μας διασώζει το ότι έχουμε ενταχθεί στο έκτακτο πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Για αυτό δανειζόμαστε (αν και βαρύτατα υπερχρεωμένοι…) φτηνά από τις αγορές και υπάρχει η δυνατότητα δημοσιονομικών μέτρων στήριξης της οικονομίας. Στηριζόμαστε στην κ. Λαγκάρντ, όχι στα δικά μας πόδια.

Για να μη χυθεί το γάλα, χρειαζόμαστε κάποιου είδους εθνική συνεννόηση – όχι κομματική πόλωση και νέους διχασμούς. Ιδού η Ρόδος. Το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα καλείται να επιβεβαιώσει την αποτελεσματικότητα και τη χρησιμότητά του.


Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11626