Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Παρενέργειες μιας αεροπειρατείας

Γιώργος, Καπόπουλος

KReport, 2021-05-25


Εκ των πραγμάτων η κρατική αεροπειρατεία του ηγέτη της Λευκορωσίας Λουκασένκο φέρνει στο προσκήνιο μια σειρά από πτυχές και γεωπολιτικές εκκρεμότητες στην ασφάλεια της Ευρώπης.
Οι σχέσεις Μόσχας και Μινσκ: Είχε η Αεροπειρατεία την ανοχή η ακόμη χειρότερα την συνενοχή της Μόσχας;

Με την επίγνωση ότι το Κρεμλίνο δεν έχει εναλλακτική λύση
παρά να τον στηρίζει, έχει ο Λουκασένκο περιθώρια αυτονόμησης από την Μόσχα;
Απάντηση με απόλυτη βεβαιότητα στα δύο αυτά ερωτήματα δεν μπορεί, με τα σημερινά δεδομένα, να δοθεί. H Λευκορωσία που δεν τήρησε ούτε καν τους συμβολισμούς της ρήξης με το σοβιετικό καθεστώς, επί της ουσίας παρέμεινε ένα αυταρχικό μονοκομματικό καθεστώς με τον πάλαι ποτέ κομματικό μηχανισμό του ΚΚΣΕ να υπηρετεί μετά το 1994 την κυβέρνηση καθεστώς του Λουκασένκο.
Η στρατηγική θέση της Λευκορωσίας: Η Λευκορωσία για την Ρωσία έχει παρόμοια αν όχι μεγαλύτερη στρατηγική αξία από ότι η Ουκρανία. Συνορεύει με την Πολωνία , την Λιθουανία και την Λετονία και απέχει μόνον λίγα χιλιόμετρα από τον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ στην ακτή της Βαλτικής. Όσο αδιανόητο είναι για το Κρεμλίνο να αποδεχθεί την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ , το ίδιο και περισσότερο ισχύει για την Λευκορωσία.

Το βάρος της Ιστορίας: Αν Ουκρανία στην ρωσική γλώσσα σημαίνει «Παραμεθόριος Περιοχή» και αν οι παλιότερες ονομασίες της χώρας ήταν «Ρωσία του Κιέβου» και στη συνέχεια «Μικρή Ρωσία» στην οποία προστέθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα οι παράκτιες περιοχές της Μαύρης θάλασσας με την ονομασία «Νέα Ρωσία», το ίδιο ιστορικό βάρος παρουσιάζει και η Λευκορωσία. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα η σημερινή Λευκορωσία ανήκε στο Βασίλειο της Πολωνίας-Λιθουανίας και προσαρτήθηκε στην Ρωσία σταδιακά. Η κατάκτηση της Λευκορωσίας που συνέπεσε με την διανομή της Πολωνίας τερμάτισε σε όφελος της Ρωσίας την διαμάχη αιώνων για την ηγεμονία στους δυτικούς Σλάβους.

Θα γίνει η συνάντηση Πούτιν –Μπάιντεν; Η αεροπειρατεία Λουκασένκο καταγράφεται σε μια στιγμή που είχε σημειωθεί σχετική πρόοδος στην προετοιμασία της Συνόδου Κορυφής Πούτιν- Μπάιντεν εντός του Ιουνίου σε τόπο και ημερομηνία που δεν έχουν ακόμη καθορισθεί. Αυτό που ενδιαφέρει δεν είναι τόσο η ενδεχόμενη συνενοχή της Ρωσίας στην Αεροπειρατεία αλλά η πολιτική επιλογή του Μπάιντεν να αρχίσει ή να παγώσει έναν στρατηγικό διάλογο με το Κρεμλίνο.

Η απούσα Ευρώπη: Ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στην Ρωσία δεν υπάρχει ,όπως άλλωστε δεν υπάρχει απέναντι στην Ανατολική Μεσόγειο , στην Τουρκία και στο
προσφυγικό. Σε ότι αφορά τις επιπτώσεις της αεροπειρατείας, η Ευρωπαϊκή Ένωση πέραν των κυρώσεων που θα επιβάλλει στην Λευκορωσία θα περιμένει σε ότι αφορά την Ρωσία να καταστεί σαφές αν θα πραγματοποιηθεί η σύνοδος κορυφής Πούτιν –Μπάιντεν. Τούτων λεχθέντων η πρόσφατη απόφαση της Ουάσιγκτον να αρθούν οι κυρώσεις που είχαν επιβληθεί σε γερμανικές εταιρίες για την συμμετοχή τους στην ολοκλήρωση της κατασκευής του Αγωγού Nord Stream 2 μάλλον πιστοποιούν την αναζήτηση μιας στρατηγικής στροφής απέναντι στην Μόσχα , παρά τακτικούς λιγμούς που μπορούν να επηρεασθούν από τις οποίες τυχοδιωκτικές κινήσεις του
Μινσκ με η χωρίς την ανοχή-συνενοχή του Κρεμλίνου.

Προς νέα φινλανδοποίηση; Μετά το 1945 και μέχρι την διάλυση της ΕΣΣΔ, το 1991, η Φινλανδία διατήρησε την κοινοβουλευτική δημοκρατία και την οικονομία της αγοράς
ενώ ταυτόχρονα αναγνώριζε ένα βαρύνον βέτο της Σοβιετικής Ένωσης στις επιλογές της σε θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής. Σήμερα, σε ότι αφορά την πρώην ΕΣΣΔ, η μεν Μόσχα θεωρεί αυτονόητο το άτυπο βέτο στις διεθνείς επιλογές των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, από την Λευκορωσία και την Ουκρανία μέχρι τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Από την μεριά τους οι ΗΠΑ μέχρι στιγμής εναντιώνονται σε κάθε μορφή ειδικής σχέσης ανάμεσα στην Μόσχα και τις χώρες της
πρώην ΕΣΣΔ -τις οποίες άλλωστε η ρωσική διπλωματία αρέσκεται να αποκαλεί «πρόσω εξωτερικό». Μόνον μια συμπεφωνημένη με τις ΗΠΑ επανέκδοση της φινλανδοποίησης της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας και των άλλων πρώην σοβιετικών δημοκρατιών θα τερμάτιζε την αυτόματη πλέον αναγωγή κάθε καθεστωτικής κρίσης σε αυτές σε περιφερειακή και διεθνή κρίση.


Εκτύπωση στις: 2024-04-23
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11830