Σήμερα, η ευρωπαϊκή ενοποίηση σηματοδοτεί πρωτίστως την ειρήνη στην ευρωπαϊκή ήπειρο, που δοκιμάστηκε τόσο σκληρά στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Η ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία σημαίνει όμως και ένα πρότυπο ανάπτυξης μοναδικό στον κόσμο, που συνδυάζει κάποιες πολιτικές αλληλεγγύης με αντικειμενικό σκοπό μια ανάπτυξη που πρέπει να συμμεριζόμαστε όλοι.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς σήμερα την Ευρώπη χωρίς την Ευρωπαϊκή Eνωση.
Και είναι πιο δύσκολο να φανταστεί κανείς της Ελλάδα εκτός ΕΕ. Αν επιχειρούσαμε μια σύντομη αλλά χρήσιμη αναδρομή στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, θα συναντούσαμε εκείνες τις πολιτικές προσωπικότητες που τις χαρακτήριζε ο εξωστρεφής πατριωτισμός και συνέδεσαν τη χώρα μας με το ευρωπαϊκό σχέδιο. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που υπέβαλε αίτηση σύνδεσης στην ΕΟΚ το 1959 (κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή). Πρόεδρος της ελληνικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις για τη σύνδεση με την ΕΟΚ (1957 - 1961) ήταν ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου και πρωτοστάτησε στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στην υπογραφή της Συμφωνίας των Αθηνών, το 1961.
Κορυφαία προσωπικότητα που υπηρέτησε το ευρωπαϊκό όραμα και τη θέση της Ελλάδας σε αυτό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ξεχωρίζει για τον ιστορικό ρόλο του και την καθοριστική συμβολή του στην ένταξη στην ΕΟΚ με την ιστορική υπογραφή στο Ζάππειο στις 28 Μαΐου 1979.
Ακολούθησε η διακυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και η «ευρωπαϊκή προσαρμογή» του ΠΑΣΟΚ μέσω των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων.
Στη συνέχεια έχουμε την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία συνέβαλε στην ενίσχυση του ρόλου και του λόγου της Ελλάδας μέσα από τις διεργασίες μετάβασης από την ΕΟΚ στην ΕΕ το 1992.
Την ενίσχυση του ρόλου της χώρας μας στην ευρωπαϊκή ενοποιητική διαδικασία ολοκλήρωσε με εύστοχο τρόπο ο Κώστας Σημίτης με την ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη το 2001 (συμπληρώσαμε 20 χρόνια φέτος) και την καθοριστική συμβολή του στην ένταξη της Κύπρου.
Από την 1η Ιανουαρίου 1981, που ξεκινά η ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ενωσιακή διαδικασία, η χώρα μας ακολούθησε μια στρατηγική επιλογή που οδήγησε στη βαθύτερη ενσωμάτωσή της στο ευρωπαϊκό ενοποιητικό σχέδιο. Αυτή είναι και η υψηλή στρατηγική που υπηρέτησαν οι περισσότερες κυβερνήσεις.
Φέτος γιορτάζουμε αυτά τα 40 χρόνια συμμετοχής της χώρας στην ενοποιητική διαδικασία. Θα πρέπει και σήμερα να εξηγηθεί, πως η ελληνική κυριαρχία διασφαλίζεται μέσα από την ενίσχυση της συλλογικής ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Γιατί τα τελευταία χρόνια κάποιοι επιχείρησαν να εμφανίσουν την εθνική κυριαρχία ως έννοια ασύμβατη με το ευρωπαϊκό σχέδιο. Σήμερα, πρέπει να το έχουν καταλάβουν κι αυτοί που θεωρούσαν το ευρώ αιτία της ελληνικής κρίσης και υποστήριζαν το 2015 την αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Και πρέπει να τους θυμίσουμε πως η χώρα δεν κατέρρευσε γιατί η ευρωζώνη λειτούργησε ως δίχτυ ασφαλείας.
Ας αποφύγουμε λοιπόν τους μοιρολατρικούς τρόπους σκέψης και ας πορευτούμε σε μια ευρωπαϊκή κανονικότητα με γνώμονα έναν εξωστρεφή πατριωτισμό που θέλει την Ελλάδα να προκόβει σε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11835