Κριτική και μάλιστα υψηλών τόνων δέχεται η ελληνική κυβέρνηση για την επιλογή της να χρησιμοποιεί κανόνια ήχου ως αποτρεπτικό μέσο κατά των προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα με την Τουρκία. Η Κομισιόν επιφυλάχθηκε να απαντήσει αν το μέσο εμπίπτει στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών νόμων, όταν θα λάβει τις απαραίτητες εξηγήσεις από τις ελληνικές αρχές.
Ο γνωστός φιλελεύθερος Βέλγος ευρωβουλευτής Γκι Φερχόφσταντ καταδίκασε τη συγκεκριμένη τακτική και σε ανάρτησή του στο Twitter ανέφερε: «Είμαστε αδύναμοι απέναντι στον ισχυρό (Πούτιν, Ερντογάν, Κίνα) και ισχυροί έναντι του αδύναμου. Αυτή είναι η «σκληρή δύναμή μας»; Είναι αυτή η γεωπολιτική αναβίωση της Ευρώπης; Ενα «κανόνι ήχου», για να πνίξει τις κραυγές των απελπισμένων… Και νόμιζα ότι η Ευρώπη ήταν ο πρωταθλητής των ανθρώπινων δικαιωμάτων».
Στα λόγια, η Ευρώπη είναι όντως ο πρωταθλητής των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Δεν δέχεται μύγα στο σπαθί της όταν τίθενται τέτοια ζητήματα. Είναι μάλιστα και πολύ αυστηρή στις παρατηρήσεις της κάθε φορά που προκύπτουν παραβιάσεις τους σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.
Στα λόγια όμως, γιατί στην πράξη, όποτε ο αντίπαλος είναι μια ισχυρή δύναμη, επιλέγει άλλοτε τη σιωπή και άλλοτε τη χλιαρή ρητορική αντίδραση. Αν ο δράστης είναι η κυβέρνηση μιας χώρας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, περιορίζεται σε συστάσεις και αποφεύγει να προχωρήσει σε μέτρα. Αυτή η Ευρώπη, λοιπόν, ακολουθεί στο θέμα του προσφυγικού - μεταναστευτικού μια παρελκυστική πολιτική. Πολλές χώρες θεωρούν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες μια σοβαρή απειλή που, αν δεν εξουδετερωθεί με όλα τα μέσα, θα θέσει σε κίνδυνο τη συνοχή των κοινωνιών, θα υπονομεύσει την εθνική ομοιογένεια, θα ακυρώσει τις αξίες και τις παραδόσεις τους, θα προσβάλει τον χριστιανικό χαρακτήρα τους.
Η Ευρώπη αρνείται να αναμετρηθεί με τις αιτίες του φαινομένου, προφανώς γιατί, αν το κάνει, θα υποχρεωθεί να αναγνωρίσει τις μεγάλες ευθύνες της και για το παρελθόν και για το παρόν και επιχειρεί να το αντιμετωπίσει κατασταλτικά. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα. Παίρνει σε κεντρικό επίπεδο αποφάσεις για ισορροπημένη κατανομή των μεταναστών και των προσφύγων σε διάφορες χώρες και, όταν οι κυβερνήσεις τους αντιστέκονται σθεναρά και δεν συμμορφώνονται προς τις υποδείξεις, επικαλούμενες διάφορα επιχειρήματα, αναδιπλώνεται.
Εκδίδει ανακοινώσεις, στηλιτεύει συμπεριφορές, αλλά μέχρι εκεί. Για τους λόγους αυτούς κάνει τα στραβά μάτια, όταν υπάρχουν ωμές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Ενισχύει τους μηχανισμούς φύλαξης και καταστολής, χρηματοδοτεί τις χώρες που έχουν το μεγάλο πρόβλημα, για να κρατήσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στις περιοχές τους, ανέχεται σε βαθμό προκλητικό τις βίαιες επαναπροωθήσεις, συκοφαντεί τις ομάδες που προσπαθούν να σώσουν ζωές, αδιαφορεί επιδεικτικά για τις πρακτικές που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις στα σύνορα και στους χώρους φιλοξενίας (ευφημισμός) και, όποτε έχουμε τραγικά περιστατικά είτε στη θάλασσα είτε στη στεριά είτε στα στρατόπεδα εγκλεισμού, απλώς εκφράζει τη λύπη της και υπόσχεται ότι θα διερευνήσει τις υποθέσεις.
Κι ας διαμαρτύρονται οι διεθνείς οργανισμοί, κι ας καταγγέλλουν τα επίσημα όργανα του ΟΗΕ την κατάσταση που επικρατεί, κι ας κάνουν εκκλήσεις οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, κι ας δημοσιοποιούν έγκυρα μέσα ενημέρωσης τα κρούσματα βίας, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και οι κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών πετάνε την μπάλα στην εξέδρα. Κόπτονται για τα δικαιώματα, αποθεώνουν την αλληλεγγύη, ορκίζονται στο όνομα της πολυπολιτισμικότητας, αλλά αφήνουν ατιμώρητες τις σκαστές παρανομίες και με την αδράνειά τους επιβραβεύουν το καθεστώς αυθαιρεσίας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-27
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11865