Πληθωρισμός, φορολογία και πολιτική Μπάιντεν

Κώστας, Καλλίτσης

Η Καθημερινή της Κυριακής, 2021-06-13

Δύο συζητήσεις έχουν ανοίξει εξαιτίας της νέας οικονομικής πολιτικής του Μπάιντεν. Μία για τον πληθωρισμό, ιδιαίτερα μετά το 5% του Μαΐου – η μεγαλύτερη αύξησή του εδώ και 13 χρόνια. Κάποιοι ανησυχούν γιατί από τότε που ξέσπασε η πανδημία το αμερικανικό κράτος έχει διαθέσει σχεδόν 6 τρισ. δολ. για να στηρίξει νοικοκυριά, κοινωνικές δομές και επιχειρήσεις. Από αυτά, τα 2,8 τρισ. ήταν η τονωτική ένεση το 2021, ίσα με το 14% του ΑΕΠ των ΗΠΑ (ωχριά η αντίστοιχη στήριξη στην Ευρώπη, δεν θα υπερβεί το 7% του ΑΕΠ φέτος), και από αυτά το 54% του τελευταίου πακέτου, ύψους 1,9 τρισ., ήταν άμεσες εισοδηματικές ενισχύσεις φυσικών προσώπων. Κίνδυνος καταστροφής;

Δεν νομίζω. Αφενός, για να αποκατασταθεί μια ισορροπία μεταξύ της ζήτησης που χρηματοδοτούν οι εισοδηματικές ενισχύσεις και της προσφοράς θα μεσολαβήσει κάποιος χρόνος. Δεύτερο και ίσως σοβαρότερο, δεν είναι διόλου κακή μια άνοδος τιμών και συνεπώς των επιτοκίων, ώστε αυτά να ξεφύγουν από την περιοχή των αρνητικών τιμών, να πάψουν να επιδοτούνται όσοι δανείζονται και να τιμωρούνται όσοι αποταμιεύουν (μαζί και τα ασφαλιστικά ταμεία). Τρίτο, για να μην ξεχνιόμαστε, έχει σωρευτεί ένα τεράστιο χρέος παγκοσμίως, το οποίο ιστορικά απομειώνεται είτε με κούρεμα ή πλήρη διαγραφή του, είτε με την πληθωριστική διάβρωση της πραγματικής αξίας του. Μέχρι να γίνει (γιατί ασφαλώς θα γίνει κάποια στιγμή…) το πρώτο, καλό κάνει το δεύτερο.

Η άλλη συζήτηση, πιο έντονη και συγκρουσιακή, αναφέρεται στους φόρους. Ενα σκέλος της, η αύξηση των ανώτατων φορολογικών συντελεστών στο εσωτερικό των ΗΠΑ, από το 37% στο 39,6% για τα εισοδήματα και από το 21% στο 28% για τις επιχειρήσεις. Η δυσφορία για αυτά τα μέτρα δεν πήρε τόσο τη μορφή της παραδοσιακής ανοησίας ότι δήθεν η αύξηση της φορολογίας εξ ορισμού καταστρέφει την επενδυτική όρεξη των ιδιωτών (ίσως επειδή είναι πολύ ασθενική εδώ και χρόνια…) όσο τη μορφή μιας (όχι αβάσιμης…) κριτικής περί του ατελέσφορου των μέτρων: Ο,τι κι αν κάνει ο Μπάιντεν, ο πλούτος θα γλιτώνει από βάρη που του αναλογούν γιατί μια στρατιά δικηγόροι και λογιστές πληρώνονται για να φροντίζουν προς τούτο – έγραψε ο διεθνής Τύπος.

Ωστόσο, το αληθινά ανατρεπτικό μέτρο είναι η πρόταση Γέλεν που έγινε δεκτή από τους G7, για ενιαίο κατώτατο φορολογικό συντελεστή στα κέρδη των πολυεθνικών (21% αρχικά, χαμήλωσε στο 15%, για να βρει ανταπόκριση και από την Ευρώπη…), ώστε να ανακοπεί η διεθνής κούρσα προς τον πάτο, το σπιράλ μείωσης της φορολογίας κερδών των πολυεθνικών υπό τον εκβιασμό «ή μειώνεις τους φόρους ή πάω στον διπλανό σου». Πρόκειται για ένα μεγάλο, ιστορικό βήμα εξουδετέρωσης των φορολογικών παραδείσων, ένα βήμα δικαιοσύνης: Οι μισθωτοί πληρώνουν φόρο στη χώρα όπου ζουν και εργάζονται, οι εταιρείες είχαν το προνόμιο να διαλέγουν σε ποια χώρα θα φορολογηθούν – αυτό το καθεστώς τελειώνει. Επί μισό αιώνα, ο νεοφιλελευθερισμός είχε επιβάλει την ατζέντα της μείωσης της φορολογίας του πλούτου «για το καλό μας». Η ατζέντα αλλάζει. Λόγω αλλαγής εποχής.

Εκτύπωση στις: 2024-04-19
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=11877