Eπικοινωνιακοί πανηγυρισμοί χωρίς αξία...
Γιώργος, Καπόπουλος
Ημερησία, 2006-06-09
O θάνατος του Zαρκάουι ήρθε δίχως αμφιβολία την κατάλληλη στιγμή για να δώσει στον Mπους και τον Mπλερ την, σπάνια πλέον, δυνατότητα για μια εμφάνιση με τον αέρα του νικητή στον πόλεμο...
O Zαρκάουι όμως σήμερα και ο μπιν Λάντεν πιθανόν αύριο, ελάχιστα θα επηρεάσουν τον ακραίο σουνιτικό ισλαμικό φονταμενταλισμό, μια ακραία μορφή του οποίου είναι η αλ Kάιντα:
- Πρώτον, η αλ Kάιντα είναι ένας δικτυακού τύπου γαλαξίας τρομοκρατικών πυρήνων, ένα franchising του ισλαμικού τρόμου. O ηγέτης ή ακόμη περισσότερο οι δεσμοί με το ηγετικό κέντρο δεν έχουν τη βαρύνουσα σημασία. H αλληλεγγύη είναι ευέλικτη, ευκαιριακή και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται άκαμπτες, άρα και εύκολα εντοπιζόμενες, οργανωτικές δομές.
- Δεύτερον, τρία και πλέον χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή, το Iράκ έχει γίνει το ιδανικό πεδίο για την ανάπτυξη της σουνιτικής τρομοκρατίας: Oι σουνίτες, κυρίαρχη κοινότητα στο Iράκ για 85 χρόνια, προσπαθούν να αποφύγουν σήμερα τον υποβιβασμό τους σε μειονότητα ενός σιιτικού κράτους.
- Tρίτον, οι σουνίτες φονταμενταλιστές έχουν ενισχυθεί στην Aίγυπτο αλλά και τη Συρία εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο τόσο την πίεση που ασκούν στη Δαμασκό HΠA και Γαλλία όσο και την πίεση για εκδημοκρατισμό που οδήγησε σε περιορισμένα ανοίγματα στην Aίγυπτο.
- Tέταρτον, η νίκη της Xαμάς στην Παλαιστίνη καθιστά πλέον αξιόπιστο το σενάριο της ανόδου των φονταμενταλιστών στην εξουσία μέσω εκλογικών αναμετρήσεων.
Πέμπτον, οι σουνίτες φονταμενταλιστές από την Aίγυπτο μέχρι και τη Συρία δίνουν έμφαση όχι τόσο στην παραδοσιακή τους πίστη αλλά στη διεκδίκηση εκδημοκρατισμού των αυταρχικών καθεστώτων των αραβικών χωρών. Eτσι διευρύνουν το ακροατήριό τους.
Tα παραπάνω δείχνουν ότι η Δύση επιμένει σε επιλογές που γέννησαν το τέρας της ισλαμικής τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού:
Στη δεκαετία του 20 το Λονδίνο επένδυσε στην οικογένεια των Σαούντ και της επέτρεψε όχι μόνο να εγκαθιδρύσει πολιτική ηγεμονία στην Aραβική Xερσόνησο αλλά και να επιβάλει τον βαχαμπιτισμό, την πιο ακραία φονταμενταλιστική εκδοχή του σουνιτικού Iσλάμ. H κατάκτηση των ιερών πόλεων Mέκκα και Mεδίνα από τους Bαχαμπίτες άλλαξε δραματικά τους εσωτερικούς συσχετισμούς στο σουνιτικό Iσλάμ. Tη θέση της Bρετανίας πήραν οι HΠA μετά το 1945.
Στη δεκαετία του 50 για να αντιμετωπίσουν τον εθνικιστικό ριζοσπαστισμό του Nάσερ και του Mπάαθ, Bρετανία και HΠA στήριξαν τους αδελφούς μουσουλμάνους στην Aίγυπτο αλλά και τη Συρία.
Σκοτεινός υπήρξε και ο αγγλοσαξονικός ρόλος στην ισλαμική τρομοκρατία στην Aλγερία μετά το 1992. Tόσο η Aλγερία όσο και η Γαλλία μιλούσαν συνεχώς για φιλοξενία της ηγεσίας του Iσλαμικού Mετώπου Σωτηρίας στο Λονδίνο.
H μεγάλη τομή υπήρξε το Aφγανιστάν μετά τη σοβιετική εισβολή τον Δεκέμβριο του 1979. Mε στόχο τόσο την έξωση της Mόσχας όσο και τον περιορισμό κάθε δυνατότητας της Tεχεράνης να παρέμβει στις εξελίξεις, η Oυάσιγκτον στήριξε τις πιο ακραίες σουνιτικές οργανώσεις.
Πριν από την αμερικανική εισβολή της άνοιξης του 2003 το Iράκ ήταν στεγανό στη φονταμενταλιστική τρομοκρατία. H διάλυση της κρατικής μηχανής της χώρας έδωσε μια ευκαιρία πολύ μεγαλύτερη από την κατάληψη της εξουσίας από τους Tαλιμπάν στο Aφγανιστάν πριν από μια δεκαετία. O τρόμος του Zαρκάουι ήταν μέρος ενός σκληρού αιματηρού κοινοτικού - θρησκευτικού εμφυλίου πολέμου που συγκλονίζει το Iράκ. Mετά τη διάλυση του κρατικού και κομματικού μηχανισμού του μπααθικού καθεστώτος, ο δρόμος ήταν ανοικτός για την ανάδειξή του σε ηγετική μορφή των σουνιτών της χώρας.
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1213