Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο κόκκινος ιεράρχης όπως τον έχουν χαρακτηρίσει άλλοι για καλό και άλλοι για κακό, είχε ήδη αρκετούς εχθρούς. Το γεγονός ότι έχει πάρει
προοδευτικές θέσεις σε μια σειρά από θέματα, από τη πανδημία μέχρι τις ανισότητες, και από το μεταναστευτικό μέχρι την κλιματική αλλαγή, τον είχε βάλει στο στόχαστρο
συντηρητικών κύκλων που τον περίμεναν στη γωνία έτοιμοι να του επιτεθούν στο πρώτο στραβοπάτημα.
Βρήκαν την ευκαιρία με την παρουσία του στα εγκαίνια του "σπιτιού της Τουρκίας" στη Νέα Υόρκη μετά από πρόσκληση του Ρ. Τ. Ερντογάν και παρουσία του Τουρκοκύπριου ηγέτη
Τατάρ, για την οποία δεν είχε ενημέρωση.
Η Λευκωσία δεν του συγχώρεσε ότι πόζαρε μαζί με τον αρχηγό του ψευδοκράτους και ο Κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης, σε μια επίδειξη πατριωτικής πυγμής, ακύρωσε τη συνάντηση μαζί του, ευθυγραμμιζόμενος με τις έξαλλες αντιδράσεις ομογενειακών παραγόντων που τον κατηγορούσαν για ενδοτισμό, έλλειμμα εθνικού σθένους,
υποτακτικότητα απέναντι στην Άγκυρα.
Στη συνέχεια ακολούθησαν διαρροές επί διαρροών για τη συνάντηση που θα γινόταν αλλά δεν έγινε και μετά από επανορθωτική του δήλωση επαναπρογραμματίστηκε με τον
πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη.
Η δυσφορία του Μεγάρου Μαξίμου για τη στάση του μεταδόθηκε από όλα τα ΜΜΕ και από κάποια σε εξαιρετικά υψηλούς τόνους με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η απόπειρα
δολοφονίας χαρακτήρα του από εθνικιστικούς κύκλους και επαγγελματίες πατριδοκάπηλους.
Τα πολιτικά, διπλωματικά και νομικά επιχειρήματα που αποδεικνύουν πόσο εσφαλμένη ήταν η αντιμετώπιση του Ελπιδοφόρου από την Αθήνα και τη Λευκωσία τα ανέπτυξαν οι
πρώην υπουργοί Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος και Γιώργος Παπανδρέου που σπανίως συμφωνούν σε κάτι.
Η ευκολία με την οποία πολλά ελληνικά ΜΜΕ διολισθαίνουν σε τουρκοφαγικές απλουστεύσεις είναι γνωστή και εξαιρετικά επιβλαβής για τη συντήρηση της άγνοιας στα δύσκολα θέματα εξωτερικής πολιτικής που συχνά προσεγγίζονται στη βάση αναχρονιστικών στερεοτύπων και λαϊκίστικων κλισέ.
Ο Ελπιδοφόρος έπεσε θύμα ενός συστήματος εθισμένου στις αγριάδες απέναντι στην Τουρκία που μεταφράζονται σε ιλιγγιώδη ποσά για εξοπλισμούς και σε υπονόμευση
οποιουδήποτε συμβιβασμού έρχεται σε αντίθεση με το κυρίαρχο στην εξωτερική πολιτική δόγμα της ακινησίας.
Έχει μπροστά του δυο δρόμους: Είτε θα κάνει κινήσεις κατευνασμού του εθνικιστικού θηρίου και θα παίξει τον αναμενόμενο από έναν Αρχιεπίσκοπο ρόλο ή θα αντέξει την
"γρατζουνιά" και θα προετοιμαστεί για την επόμενη. Ο πρώτος δρόμος θα του προσφέρει μια καλή ζωή και ο δεύτερος υστεροφημία.
Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12181