Θέλουν να αναγκάσουν την Τουρκία να τα παρατήσει
Μεχμέτ Αλί, Μπιράντ
Turkish Daily News, ppol.gr, 2006-06-18
Στο χτεσινό μου άρθρο μίλησα για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις που δεν ευνοούν την Τουρκία και για τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε. Μερικοί αναγνώστες μου έστειλαν emailόπου έγραφαν πράγματα όπως: «αυτό ήταν. Ακόμα κι εσύ το παραδέχεσαι. Η Ευρώπη δεν μας θέλει. Γιατί να συνεχίσουμε τις θυσίες; Ας τα παρατήσουμε».
Έτσι ακριβώς επιθυμούν να σκεφτόμαστε ορισμένα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
Θέλουν να αναγκάσουν την Τουρκία να τα παρατήσει.
Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα τους.
Το πρώτο γεγονός που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι πως η Τουρκία δεν κάνει καμιά θυσία.
Η εναρμόνιση με τα κριτήρια ένταξης, που μερικοί θεωρούν θυσία των τουρκικών συμφερόντων, είναι μια διαδικασία την οποία θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να ακολουθήσουμε, εφόσον επιθυμούμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής του λαού μας.
Ποιος μπορεί να θεωρεί θυσία των εθνικών μας συμφερόντων την κατάργηση της θανατικής ποινής, την απαγόρευση των βασανιστηρίων ή την άρση κάθε εμποδίου στην ελεύθερη έκφραση;
Ποιος ευνοείται από τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται; Εμείς ή η ΕΕ;
Το δεύτερο είναι πως είναι εμείς, όχι αυτοί, που θα αποφασίσουμε αν είμαστε Ευρωπαίοι..
Η Τουρκία είναι ευρωπαϊκή και οι προσπάθειές της αποσκοπούν στο να το αποδείξει αυτό στον εαυτό της.
Αν συμφωνείτε μαζί μου ως εδώ, ας δούμε τα εμπόδια που πρέπει να υπερπηδήσει η Τουρκία.
1. Να επιταχύνουμε τις μεταρρυθμίσεις
Το 85% της απόστασης που μας χωρίζει από την πλήρη ένταξη αφορά την εσωτερική μας πολιτική.
Το υπόλοιπο 15% αφορά την διεθνή μας συμπεριφορά.
Υπάρχει λοιπόν ένας και μόνο τρόπος να ξεφύγουμε από το σημερινό αδιέξοδο: να επιταχύνουμε το ρυθμό των μεταρρυθμίσεων.
Οι μεταρρυθμίσεις δεν αφορούν μόνο την πολιτική, αλλά και την οικονομία.
Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει την Τουρκία αν επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις της.
Ίσως να εξακολουθούμε να ακούμε κάποιες γκρίνιες, αλλά τα εμπόδια τότε θα λιγοστεύσουν και θα τα υπερπηδούμε ευκολότερα.
2. Θα πρέπει να είμαστε διαρκώς παρόντες
Όποτε συναντούμε την αρνητική στάση των συνομιλητών μας, έχουμε παραδοσιακά την τάση να συμπεριφερόμαστε με τραχύτητα.
Μερικές φορές φτάνουμε στην εκτόξευση απειλών και μποϊκοτάρουμε συναντήσεις.
Αυτή η στάση μας μας αποξενώνει στ’ αλήθεια από πολλές χώρες.
Οι απειλές δεν περιλαμβάνονται στα μέσα που χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι όταν διαπραγματεύονται.
Κανείς ποτέ δεν μποϊκοτάρει τις συνόδους τους.
Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται έως ότου επιτευχθεί συμφωνία.
Θα πρέπει να απαλλαγούμε από τις επιζήμιες συνήθειές μας και να μην αφήνουμε ποτέ κενή τη θέση μας στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων.
3. Δεν χρειάζεται να αυταπατόμαστε
Ένα άλλο βήμα που χρειάζεται να κάνουμε είναι η προβολή μας.
Δεν διαθέτουμε καμία στρατηγική προώθησης της ευρωπαϊκής μας προοπτικής, είτε στην Τουρκία, είτε στο εξωτερικό.
Ακόμα χειρότερο, δεν έχουμε καν προετοιμαστεί για κάποια εκστρατεία προβολής μας.
Μολοταύτα θα χρειαστεί να διασκεδάσουμε τις ανησυχίες του μέσου Ευρωπαίου πολίτη για την ένταξή μας.
Τα 8 ή 10 χρόνια που θα δαπανήσουμε διαπραγματευόμενοι θα περάσουν πολύ γρήγορα.
Αν ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε σήμερα μια εκστρατεία προβολής της χώρας μας, τα πρώτα οφέλη θα έρθουν μετά από μια δεκαετία.
Αν όλα τα παραπάνω επιλυθούν, η ζυγαριά θα κλίνει προς όφελος της Τουρκίας.
Η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας θα είναι δύσκολη.
Κανείς δεν αμφιβάλει περί αυτού.
Η Τουρκία θα επικρατήσει αν παίξει σύμφωνα με τους κανονισμούς, διατηρήσει την ψυχραιμία της και δεν κάμπτεται μόλις αντιληφθεί κάποια εχθρότητα από τους συνομιλητές της.
«Η Κύπρος είναι πλήρες μέλος και οφείλουμε να την προστατεύσουμε»
Το τουρκικό κοινό δεν κατανοεί επίσης τη στάση της ΕΕ προς τους ελληνοκύπριους.
Θεωρεί πως η ΕΕ θα υποστηρίζει τους ελληνοκύπριους ότι κι αν γίνει.
Οι Τούρκοι είναι οργισμένοι από το ότι οι ελληνοκύπριοι έγιναν πλήρες μέλος αν και απέρριψαν το «σχέδιο Ανάν» και τώρα η Τουρκία καλείται να πληρώσει το λογαριασμό αυτών των εξελίξεων.
Συνομίλησα με έναν αξιωματούχο της ευρωπαϊκής επιτροπής και τον ρώτησα πώς βλέπουν το ζήτημα εκείνοι.
Να τι μου απάντησε:
Οι Τούρκοι έχουν δίκιο να αντιδρούν.
Από την άλλη κι εμείς δίκιο έχουμε.
Η Κύπρος τώρα είναι πλήρες μέλος μας και οφείλουμε να προστατεύουμε να συμφέροντα των μελών μας.
Αν η Τουρκία ήταν πλήρες μέλος, θα κάναμε το ίδιο και γι’ αυτήν.
Το αν το κράτος-μέλος έχει δίκιο ή άδικο δεν παίζει ρόλο, αφού μπορεί να σταματήσει τη λειτουργία ολόκληρης της ΕΕ.
Επίσης είναι παρόν σε όλες τις λειτουργίες της ΕΕ, οπότε του είναι ευκολότερο να αποκτήσει συμμάχους.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, ο Τάσος Παπαδόπουλος εκπροσωπεί ολόκληρη την Κύπρο.
Αυτό είναι γεγονός και δεν αλλάζει.
Αν ο Ραούφ Ντενκτάς (Rauf Denktaş) είχε αποδεχτεί εξαρχής το «σχέδιο Ανάν» η κυπριακή ένταξη θα είχε αναβληθεί έως ότου λυθεί το πολιτικό πρόβλημα.
Δυστυχώς, η τουρκική πλευρά έχασε τότε το τρένο.
----
O Mehmet Ali Birand είναι κορυφαίος Τούρκος δημοσιογράφος και επιφυλλιδογράφος
Εκτύπωση στις: 2024-04-20
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=1227