Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Αθηνά Λινού: Σημαίες

Μιχάλης, Τσιντσίνης

Η Καθημερινή, 2021-11-26


Αν έβλεπε κανείς την Αθηνά Λινού να περιμένει να ψηφίσει για αρχηγό του ΚΙΝΑΛ, θα νόμιζε ότι έχει πειστήρια εισοδισμού. Θα είχε τάχα ως ζωντανή απόδειξη την καθηγήτρια Επιδημιολογίας που στην πανδημία συμπλέει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα έλεγε πως, ιδού, ήρθαν οι «μηχανισμοί».

Κι όμως, η Λινού εμφανίστηκε την Τετάρτη το βράδυ να ανεμίζει σημαία του ΠΑΣΟΚ στη συγκέντρωση του Γιώργου Παπανδρέου. Η ευφρόσυνη στράτευσή της δεν καταγγέλθηκε, βεβαίως, από κανέναν ως συριζαϊκή εισπήδηση. Θυμήθηκαν, μάλιστα, ότι το 2009 είχε πολιτευθεί υπό τον ΓΑΠ με το ΠΑΣΟΚ. Αρα; Γιατί να μη θεωρηθεί σήμερα αυθόρμητη η επιστροφή της στους κόλπους του ΚΙΝΑΛ; Αυτό δεν θέλει το κόμμα; Να ξαναφέρει στην αγκαλιά του όσους περιπλανήθηκαν αριστερά και δεξιά;

Το παράδειγμα της Λινού είναι χρήσιμο για να αποδαιμονοποιήσει τις εικαζόμενες εισροές «ψηφοφόρων άλλων κομμάτων» στην εσωκομματική εκλογή. Η προσέλκυση δυνάμεων εκτός του κομματικού μητρώου είναι στους καταστατικούς στόχους μιας ανοιχτής διαδικασίας. Γι’ αυτό ακριβώς είναι ανοιχτή. Για να μην μπορούν να την ποδηγετήσουν οι οικείοι «μηχανισμοί». Ιδίως για το ΠΑΣΟΚ –τη μεγάλη μεταπολιτευτική κοίτη από την οποία αρδεύθηκαν όλοι οι όμοροι χώροι– η αφύπνιση παλαιών συγγενειών είναι όρος επιβίωσης.

«Ανοιχτή» διαδικασία με φοβία εισοδισμού.

Αντί των δεσμών, όμως, αφυπνίζεται η αραχνιασμένη γλώσσα για «εξωθεσμικές παρεμβάσεις» και «κατεστημένα συμφέροντα». Ετσι, το ενδιαφέρον εκείνων που δεν έχουν ψηφίσει ΚΙΝΑΛ, αλλά μπορεί να μαγνητιστούν από την αναμέτρηση, ενοχοποιείται.

Αξίζει κανείς, αν αντέχει, να ζυγίσει τις θεωρίες που εξυφαίνονται για να στηρίξουν αυτή την καχυποψία: οι δεξιοί, διαδίδεται, θα κάνουν ρεσάλτο στην κάλπη υπέρ του Λοβέρδου. Ακούγεται λογικό, επειδή η υποψηφιότητα Λοβέρδου εμφανίζεται ως ακραιφνώς αντισύριζα, με χαρακτηριστικά όχι ασύμβατα με τη μητσοτακική Ν.Δ. Θα συνέφερε όμως τον Μητσοτάκη ένας αντίπαλος που, ακριβώς λόγω εγγύτητας, μπορεί να απευθύνεται και στη νεοδημοκρατική βάση; Θα τον συνέφερε να του προκύψει ένας πρόθυμος δυνητικός εταίρος, την ώρα που ο στόχος του είναι η αυτοδυναμία;

Αν η Ν.Δ. οργάνωνε στρατηγικό ριφιφί στο ΚΙΝΑΛ, μάλλον θα έπρεπε να στηρίξει αυτόν που επικοινωνεί λιγότερο με το ακροατήριό της. Το ανάλογο ισχύει και για την εικασία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να ευνοήσει τον ΓΑΠ εις βάρος του Λοβέρδου. Θα ήταν στρατηγική αυτοκτονία για τον Τσίπρα να πριμοδοτήσει αυτόν που μπορεί, νοσταλγικά, να συγκινήσει τους πασοκογενείς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολιτικές συγγένειες αμφοτέρωθεν μπορεί να επιδράσουν στην εκλογή. Αλλά όχι «στρατηγικά». Μόνο ως εκδήλωση πολιτικής συμπάθειας. Οσοι επιχειρούν να στιγματίσουν από τώρα τη μεγάλη συμμετοχή κινδυνεύουν να δώσουν την εντύπωση ότι ετοιμάζουν ένα αφήγημα αυτοθυματοποίησης για την επόμενη ημέρα. Ενα ξαναμασημένο «μ’ έφαγαν τα συμφέροντα».

Εκτύπωση στις: 2024-03-28
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12401