Αγανακτισμένοι αντιεμβολιαστές

Τάκης, Καμπύλης

KReport, 2021-12-15

Μας απειλούν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Γη δεν είναι στρογγυλή; Όταν καίνε τα βιβλία γεωγραφίας και φυσικής, ναι, μας απειλούν. Όταν η ιδέα παράγει πράξεις, τότε η πράξη διώκεται, όπως και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.

Θα τις πάρει κανείς σοβαρά αυτές τις νεοναζιστικές μεταμορφώσεις διότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που τις παίρνουν στα σοβαρά. Κι όταν τα λόγια της «αποκάλυψης» από τους νέο-ψευδοπροφήτες εμπεδώνονται, όταν γίνονται γραπτά που μένουν και προωθούνται χάρη και στους αλγόριθμους του Facebook, αργά ή γρήγορα η ψευδαίσθηση της νομιμοποίησης οδηγεί στην πράξη. Άλλωστε το μεγάλο μάθημα από τον ναζισμό είναι πόσο αργά τον λάβαμε σοβαρά υπόψη.

Οι «αγανακτισμένοι» δεν ήταν μια παρένθεση.

Η βουβή γκρίζα μάζα που έβλεπαν τότε οι δημοσκόποι στις μετρήσεις τους δεν εξαφανίστηκε. Τι τους ένωσε όλους αυτούς τους τόσο διαφορετικούς και τους ενώνει ακόμη; Κάποιους, πολλούς, η Χρυσή Αυγή. Ακόμη και ο Σώρρας. Τώρα που η οργή τους δεν εκφράζεται στην κεντρική πολιτική σκηνή, αρκετοί, όλο και περισσότεροι αυτενεργούν. Δεκάδες νέοι «γκουρού» στέλνουν ένα θολό μήνυμα ανυπακοής όπου χωράει ο καθένας.

Κι ο «καθένας» τούς ακολουθεί : Από το «Μακεδονικό» μέχρι τον ΠΑΟΚ (ή άλλες ομάδες) κι από τα εμβόλια μέχρι τον «666» , τι σημασία έχει; Όλοι συγκλίνουν στη βεβαιότητα ότι «έχουμε εξαπατηθεί» και ότι ο καθένας προσωπικά είναι στόχος άπειρων συνομωσιών. Υπάρχει το σύστημα και υπάρχουν και οι «εκτός» –και επομένως κάθε αποτυχία προσωπική ή επαγγελματική δεν μπορεί παρά να εκπορεύεται από το «σύστημα».

Στο βάθος, ίσως υπάρχει μια αλήθεια, ένα ισχυρό ένστικτο: Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στη Δύση αγωνιούν, μήπως η εποχή δεν τους περιλαμβάνει. Μήπως το σημαντικότερο διαπραγματευτικό τους όπλο, η εργατική τους δύναμη, δεν είναι πλέον αναγκαίο, περισσεύει; Κι ότι ο αγώνας δρόμου με τις νέες δεξιότητες που απαιτούνται για το κολύμπι στις σύγχρονες κοινωνίες είναι, γι αυτούς, χαμένος;

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις γαντζώνεσαι στο άλλο σου σημαντικό όπλο, αυτό που σου έδωσε η δημοκρατία, αυτό που μπορεί «να τους τρελάνει» (τους «συστημικούς»): την πολιτική σου δύναμη, την ψήφο σου, την έκφρασή σου, τη δράση σου. «Δημοκρατία έχουμε» επαναλαμβάνουν μονότονα στους χιλιάδες λογαριασμούς στα κοινωνικά δίκτυα.

Εδώ και μερικά χρόνια αποκαλύπτεται κάτι στο οποίο δεν έχει δοθεί σημασία: Η διείσδυσή τους στα δημόσια σχολεία. Γιατί άραγε οι βανδαλισμοί είναι τόσο εύκολοι; Ιδίως όταν κάθε φορά αποκαλύπτεται ότι υπήρχε και μια προηγούμενη φορά;

Γιατί οι ομαδοποιήσεις οδηγούν όλο και πιο συχνά σε συμμορίες; Πριν λίγες μέρες συνελήφθησαν δύο μαθητές στο Κουκάκι με βόμβες μολότοφ πριν την πορεία για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και την ίδια μέρα άλλοι δύο μαθητές στη Νέα Σμύρνη με μολότοφ για το γήπεδο. Τι σημασία έχει ο σκοπός; Η μολότοφ μετράει…

Η μάχη πρέπει να δοθεί εκεί: Στο σκορποχώρι που λέγεται δημόσια εκπαίδευση. Διότι από τον έλεγχο του σχολείου θα περάσουν στον έλεγχο της πλατείας και μετά στη γειτονιά και στο δήμο.

Και διότι οι «αγανακτισμένοι γονείς» νιώθουν ότι στο σχολείο τα όρια τους είναι άπειρα –ιδίως αν μέσα στη γενική αδιαφορία καταφέρουν με ελάχιστες ψήφους να κερδίσουν τη διοίκηση του συλλόγου γονέων. Και τότε θα διδάξουν στα παιδιά τους να καίνε βιβλία που δεν τους αρέσουν. Όταν τους είναι εύκολή τέτοια πράξη τότε πρέπει να τους την δυσκολέψουμε.

Εκτύπωση στις: 2024-04-24
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12454