Αρχική | Εκτύπωσε ή Αποθήκευσε ως PDF | Αποθήκευσε ως WORD | Αποθήκευσε ως HTML

Ο Πιτιγκρίλι και η κόκα-κόλα

Γιώργος, Γιαννουλόπουλος

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2021-12-23


Ο Πιτιγκρίλι ήταν ένας Ιταλός συγγραφέας και δημοσιογράφος που το άστρο του μεσουράνησε στον Μεσοπόλεμο. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ενα μυθιστόρημά του απαγορεύτηκε από το Βατικανό ως άσεμνο και διώχθηκε επειδή ήταν Εβραίος, παρά το γεγονός ότι κατέδιδε άλλους Εβραίους στις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες. Πάντως το μυαλό και η σπιρτάδα δεν του έλειπαν.

Μια φορά, σε εκδήλωση όπου είχε κληθεί να μιλήσει, άρχισε ως εξής: «Θα σας διηγηθώ κάτι που μου συνέβη πριν έρθω εδώ. Μου τηλεφώνησε ένας άγνωστος και μου είπε ότι αν αναφέρω τη λέξη "κόκα-κόλα" πέντε φορές στη διάρκεια της ομιλίας μου, ένα σεβαστό ποσό θα κατατεθεί στον λογαριασμό μου. Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα. Οχι μόνο επειδή δεν έχω καν δοκιμάσει την κόκα-κόλα, αλλά κυρίως γιατί το θέμα μου δεν έχει την παραμικρή σχέση με την κόκα-κόλα. Δηλαδή, του είπα, έτσι ξαφνικά εκεί που μιλάμε για κάτι άλλο, εγώ θα πω κόκα-κόλα; Ελάτε, απάντησε ο συνομιλητής μου, είμαι σίγουρος ότι με την ευστροφία που σας διακρίνει θα βρείτε εσείς τον τρόπο να συνδέσετε κάπως την κόκα-κόλα με τη συζήτηση. Αποκλείεται, του το ξέκοψα και έκλεισα το τηλέφωνο».

Κατά πάσα πιθανότητα, αυτοί που κάνουν κουμάντο στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση σήμερα δεν έχουν ακούσει το όνομα του Πιτιγκρίλι. Αλλά, χωρίς να τον ξέρουν, ακολουθούν τον δρόμο που άνοιξε. Για παράδειγμα: Ενας επώνυμος –ας μην πούμε ονόματα– κάνει ή λέει κάτι εξωφρενικό. Τα κανάλια δεν θα το αφήσουν να πέσει κάτω· στις εκπομπές που ασχολούνται με άλλες εκπομπές το κάνουν θέμα, το αναλύουν ωσάν να πρόκειται για μείζον ζήτημα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι κακώς ασχολούμαστε με εκείνους που για να γίνουν επώνυμοι ή να ενισχύσουν την επωνυμία τους πράττουν ή λένε εξωφρενικά πράγματα. Αυτό που τους διαφεύγει είναι πως όταν λες συνεχώς ότι δεν πρέπει να μιλάμε για κάποιον ή κάποια, κάνεις ακριβώς ό,τι αποδοκιμάζεις. Κι όπως είδαμε στην περίπτωση του Πιτιγκρίλι, παρά την ξεκάθαρη άρνησή του να αναφέρει τη λέξη κόκα-κόλα, το σεβαστό πόσο σίγουρα κατατέθηκε τελικά στον λογαριασμό του.

Μέχρι εδώ, θα έλεγε κανείς ότι οι κουβέντες επωνύμων για άλλους επωνύμους είναι μια πρακτική επιεικώς γελοία, πλην όμως άκακη. Και θα είχε δίκιο. Αλλά, για κακή μας τύχη, αυτή η τάση να συζητάμε συνεχώς για το ναρκισσιστικά ευτελές, σε συνδυασμό με την πάγια τακτική της τηλεόρασης να μετατρέπει τα επίδικα θέματα σε σκυλοκαβγάδες στο όνομα της πολυφωνίας, έχει μεταλλαχθεί σε κάτι πολύ επικίνδυνο. Κι αυτό φάνηκε καθαρά στο πώς τα ιδιωτικά κανάλια χειρίστηκαν την πανδημία.

Η αρχή έγινε με τις παρενέργειες των εμβολίων. Το θέμα ήταν όντως υπαρκτό και σοβαρό. Αντί όμως η συζήτηση να γίνει μεταξύ ειδημόνων, έψαξαν και φυσικά βρήκαν ανθρώπους που διόγκωσαν το πρόβλημα για να «ζωντανέψει» η συζήτηση. Με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια γενικότερη αβεβαιότητα και ανησυχία που σίγουρα απέτρεψε πολλούς να εμβολιαστούν.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν έκανε την εμφάνισή του το κίνημα των μαχητικών αρνητών. Το οποίο δεν είναι ελληνικό φαινόμενο φυσικά. Αρνητές του εμβολίου υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Είναι οργανωμένοι, κυρίως ακροδεξιοί, οι οποίοι κάθε τόσο διαδηλώνουν στους δρόμους και συγκρούονται με την αστυνομία. Στην Ελλάδα όμως, τα υπολείμματα της Χρυσής Αυγής και οι παντός είδους ψεκασμένοι αποτελούν είδηση που παίζει σχεδόν καθημερινά στα δελτία ειδήσεων. Μερικές φορές μάλιστα εμφανίζονται και σε τηλεοπτικά παράθυρα για να διαλαλήσουν τις παλαβωμάρες τους.

Σε όλες τις περιπτώσεις τα σχόλια από τη μεριά του παρουσιαστή είναι αρνητικά. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η τηλεόραση τους δίνει βήμα για να προβάλουν τις απόψεις τους, δημιουργώντας μια ευδιάκριτη και υπολογίσιμη μειοψηφία με πρόσβαση στον δημόσιο λόγο. Και δεδομένου ότι οι Ελληνες θέλουν να πιστεύουν πως είναι εκ φύσεως αρνητές και αντιστασιακοί, οι οπαδοί τους, αντί να μεταπείθονται από τα επιχειρήματα των ειδικών, εμμένουν στον παραλογισμό τους διότι, ως γνωστόν, το βαθύ κατεστημένο θέλει πάση θυσία να τους φιμώσει. Και κάπως έτσι, ο τρελός της γειτονιάς γίνεται επώνυμος και ήρωας επειδή κατάφερε να εμφανιστεί στην τηλεόραση.

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν με τις εφημερίδες, η τεχνολογία μάς δίνει τη δυνατότητα να ξέρουμε όχι μόνο το νούμερο της συνολικής τηλεθέασης, αλλά και ποιο συγκεκριμένο θέμα άρεσε ή δεν άρεσε στο φιλοθέαμον κοινό. Εικάζω λοιπόν ότι οι αντιεμβολιαστές «γράφουν». Κι ό,τι «γράφει» στην τηλεόραση είναι καλό επειδή ανεβάζει την τηλεθέαση. Γι’ αυτό σκόπιμα μίλησα για τα ιδιωτικά κανάλια. Οσα παράπονα και να έχουμε από την ΕΡΤ, ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για δημόσιο αγαθό και όχι για μια ιδιωτική επιχείρηση.

Εκτύπωση στις: 2024-03-29
Από την ιστοσελίδα: Ανανεωτική
http://www.ananeotiki.gr/el/sx_PrintPage.php?tid=12473